Ανερχόμενος νέος δημιουργός (γεν. 1998) με σημαντικές συνεργασίες εντός Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, ο αλβανικής καταγωγής Μάριο Μπανούσι χρησιμοποιεί ως δραματουργικά υλικά τις προσωπικές του μνήμες για να τις μετατρέψει σε τελετουργική πράξη κάθαρσης.

Μια φωτεινή επιγραφή εστιατορίου σε ένα προάστιο των Τιράνων φωτίζει την ιστορία μιας οικογένειας. Ένα απρόοπτο γεγονός που εκτυλίσσεται υπό το φως της ταμπέλας αυτής επιδρά καταλυτικά στη ζωή του Μάριο. Χρόνια αργότερα, ενήλικος πια, ο σκηνοθέτης Μάριο Μπανούσι που για χρόνια ταξίδευε από την Ελλάδα στην Αλβανία για να συναντήσει τους δικούς του και να βρεθεί στην οικογενειακή ταβέρνα, μεταφέρει τώρα την ίδια αυτή ταμπέλα από την Αλβανία στο Φεστιβάλ, τοποθετώντας την σε μια περίοπτη θέση, στο κέντρο του κόσμου που δημιουργεί επί σκηνής. Μέσα από μια περφόρμανς καλωσορίζει τις μνήμες και τη νοσταλγία προκειμένου να αντιμετωπίσει την απουσία του πρόσφατα εκλιπόντος πατέρα του. Του μάγειρα και ιδιοκτήτη της ταβέρνας που υποδεχόταν κάθε βράδυ τους πελάτες.

Τι ακόμα μένει να φωτίσει αυτή η επιγραφή; Μια επιστροφή στη χώρα της παιδικής ηλικίας. Στην εποχή όπου η χαρά εναλλάσσεται με την απόγνωση και ένα πιάτο φαγητό ισοδυναμεί με φροντίδα. Το οικογενειακό τραπέζι με τις άδειες πια καρέκλες. Μια συνειρμική ακολουθία από εικόνες, θραύσματα από αναμνήσεις και από όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν. Αποχαιρετισμός στον πατέρα και καλωσόρισμα στην ενηλικίωση και τις υπαρξιακές ανησυχίες που τη συνοδεύουν.