Η Κυρία Μαργαρίτα είναι εδώ για να μας μιλήσει για όλα. Με έντεχνο τρόπο χρησιμοποιεί  την  «εξουσία»  που της δίνει η θέση του δασκάλου μέσα στην τάξη, για να θίξει τελικά όλες τις εξουσιαστικές τάσεις που κατοικούν σε κάθε εκδοχή της πραγματικότητας, στην οικογένεια, τη θρησκεία, την κοινωνία, την πολιτική… «Όλος ο κόσμος θέλει να είναι κυρία Μαργαρίτα… αυτή είναι η  μόνη αλήθεια…να το σημειώσετε όλοι στα τετράδια σας μην τυχόν και το ξεχάσετε…!».

Με χιούμορ, καυστικότητα, αιχμηρό λεξιλόγιο και τελικά  βαθιά αλήθεια η  ηρωίδα του Roberto Athayde, μέσα από αυτόν τον τραγικοκωμικό μονόλογο έχει να πει πολλά… Για τη ζωή, το θάνατο, την εκπαίδευση, την εξουσία, την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης… Η Κυρία Μαργαρίτα είναι εδώ για να θέσει ερωτήματα… Δεν επαναπαύεται… δεν ησυχάζει… Είναι εδώ για να μας κρούσει «τον κώδωνα του κινδύνου» μέσα σε ένα κλίμα που εναλλάσσει συνεχώς την ελαφρότητα και το γέλιο με τον βαθύ προβληματισμό. Είναι μια ακραία στιγμή της ζωής της αυτό το μάθημα. Η μέθοδός της μοιάζει με ένα βιωματικό παιχνίδι,  που μέσα από τους «φασιστικούς» περιορισμούς που επιβάλει στους μαθητές της, τους ανοίγει τελικά μια πόρτα στην ελευθερία, την ουσιαστική ελευθερία…

Ποια είναι τελικά η Κυρία Μαργαρίτα;  Μια ιδιαίτερη εκπαιδευτικός; Ένα σύμβολο εξουσίας;  Ένα σύμβολο αντίστασης; Ο «διάβολός» μας; Μια «ροκ» νεράιδα; Η Κυρία Μαργαρίτα είναι πολλά… Φτάνει να ακούσουμε τα λόγια της…  και να τα σκεφτούμε καλά… Μετά το μάθημα… στο σπίτι…

Το ρόλο της Κυρίας Μαργαρίτας ερμηνεύει η Μαρία Καντιφέ, κάτω από τη λιτή και διακριτική σκηνοθεσία του Θωμά Καντιφέ, ο οποίος σημειώνει στο πρόγραμμα της παράστασης πως: «Στις δοκιμές παρακολουθώ τη χημεία που δημιουργείται μεταξύ της ηθοποιού και του ρόλου. Μια δυνατή, ριζοσπαστική ερμηνεία, δείχνει ξεκάθαρα ότι σε έργα όπως αυτός ο αριστουργηματικός μονόλογος, ο σκηνοθέτης πρέπει να κάνει λίγο “στην άκρη”».