Pomona

του Alistair McDowall

Σκηνοθεσία: Sigurdur F3, Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο Πόρτα

Έγραψαν για την παράσταση

Ίσως η πιο ιδιαίτερη παράσταση της χρονιάς, που την αποκρυπτογραφείς σιγά σιγά και την κουβαλάς μαζί σου για μέρες μετά.

Κάτια Σωτηριου, mytheatro. gr

Το λέμε από αρχής: αν ήταν να προτείνουμε μία μόνο παράσταση για φέτος αυτή θα ήταν η «Pomona» (Πομόνα) στο θέατρο Πόρτα και σε σκηνοθεσία και μετάφραση Θωμά Μοσχόπουλου.

Νόρα Ράλλη, Εφημερίδα των Συντακτών

Χωρίς υπερβολή, το θέατρο εδώ μας καλεί να αναλογιστούμε την αληθινή ζωή, κάνοντας μια καταγραφή των καιρών, να παρατηρήσουμε τον άκρατο υποκειμενισμό γύρω μας που, όσο κι αν μας τρομάζει.

Αργυρώ Μποζώνη, lifo.gr

Σε μία από τις πλέον εκκεντρικές και αισθητικά ενδιαφέρουσες παραστάσεις της σεζόν, το βρετανικό σινεμά, οι τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου, τα παιχνίδια ρόλων και η λογοτεχνία του φανταστικού επιστρατεύονται για να καταδείξουν τη δυστοπία της σύγχρονης πραγματικότητας.

Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα

Στο θέατρο «Πόρτα» και στην παράσταση «Pomona» έχει δημιουργηθεί μια θαυμαστή σύγχρονη θεατρική συγκυρία.

Όλγα Σελλά, oanagnostis.gr

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος κάνει το δύσκολο να μοιάζει ευκολότερο. Οργανώνοντας ένα θίασο συνόλου φορτίζει τη σκηνοθεσία του με αγωνία, σασπένς και γρήγορο ρυθμό. Κι ενώ συντηρεί στο ακέραιο τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα της παράστασης, δεν την απομακρύνει από την φιλοσοφική της όψη.

Στέλλα Χαραμή, monopoli.gr

Οι σκηνοθεσίες του Θωμά Μοσχόπουλου, είναι κάθε φορά ένα μάθημα για τον θεατή. Για εκείνον που γνωρίζει, αλλά κυρίως για εκείνον που θέλει να μάθει [...] Ανακαλύψτε τον κόσμο της «Pomona» και μόνο κερδισμένοι θα βγείτε από αυτή την εμπειρία στο θέατρο Πόρτα.

Μαριλένα Θεοδωράκου, theatermag.gr

Οι οξυδερκείς καλλιτέχνες που συνυπογράφουν τη σκηνοθεσία, πειραματίζονται με τις δύο κουλτούρες, του θεάτρου και της εικονικής πραγματικότητας, για να δημιουργήσουν ένα εντελώς πρωτότυπο υπερθέαμα κινηματογραφικών διαστάσεων, το οποίο κάτω από την παιγνιώδη επίφασή του, θέτει καίρια ερωτήματα.

Λίλα Παπαπάσχου, theathinai.gr

Το έργο

Μάντσεστερ. Βράδυ. Η Όλι βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο του Ζέππο. Κάνοντας κύκλους στην πόλη, του ζητάει να βρει την αδερφή της που έχει εξαφανιστεί. Στον Ζέππο ανήκει «ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης». Στο πίσω κάθισμα, ο Κθούλου αμίλητος, λύνει ασταμάτητα έναν κύβο του Ρούμπικ. Η Φαίη τηλεφωνεί με αγωνία στο σπίτι της για να πει ότι δεν θα επιστρέψει σύντομα. Φαίνεται σαν κάποιος να την καταδιώκει. Η Γκέηλ, καταπίνοντας χάπια, ετοιμάζει την απόδρασή της από ένα μέρος απ’ όπου κανείς δε δραπετεύει. Ο Τσάρλι τραυματίζεται θανάσιμα πάνω σε έναν στημένο καυγά με τον Μόου. Λίγο αργότερα, η Φαίη οδηγεί την Όλι σε ένα δωμάτιο, ενημερώνοντάς την για τις συνθήκες εργασίας της. Κι αμέσως μετά… ο Τσάρλι υποδέχεται την Κήτον που θέλει να παίξει… Dangeons and Dragons!

Tο σουρεαλιστικό θρίλερ του Άλιστερ ΜακΝτάουαλ γράφτηκε κατά παραγγελία για το Orange Tree Theatre στο Richmond, όπου και ανέβηκε πρώτη φορά το 2014. Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη και άμεση, που την επόμενη χρονιά μεταφέρθηκε στο National Theatre στο Λονδινο

και στο Royal Exchange Theatre στο Μάντσεστερ. Οι κριτικοί το χαρακτήρισαν «άγριο δυστοπικό δράμα με φοβερό κωμικό πλεονέκτημα» (The Observer), «διεστραμμένο παιχνίδι ή παραμύθι στο οποίο τα τέρατα είναι πολύ αληθινά» (Guardian) και «θρίλερ που σε κρατά κολλημένο στην άκρη του καθίσματος σου» (Time Out London). Το έργο Το 2019 παίχτηκε στο Σικάγο και στη Μελβούρνη και το 2020 στο Kings Cross Theatre του Λονδίνου.

Η τρομερή γοητεία του έργου, έγκειται στη μυστηριώδη δομή του, τον ελλειπτικό χαρακτήρα των σκηνών του και τη δυστοπική, αινιγματική του ατμόσφαιρά. Η αλληλουχία των συμβάντων παρασύρει σταδιακά τον θεατή σε μία ακαταμάχητη δίνη πιθανοτήτων, ενώ θα τολμούσε κανείς να πει πως η αποσπασματική του αφήγηση συνομιλεί τις σύγχρονες τάσεις που αναγνωρίζουμε σε σειρές μυστηρίου, όπως ίσως το Lost, το Dark ή ακόμα και το Stranger Things. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν το έργο αφορά την εμπορεία βρεφών, την οργανωμένη μαστροπεία, το εμπόριο οργάνων, τη μαφία ή όλες τις θεωρίες συνομωσίας που γνωρίζουμε ταυτόχρονα. Ίσως να είναι κάτι από όλα αυτά ή όλα αυτά μαζί. Ή ίσως να είναι απλά ένα παιχνίδι RPG (Role Playing Game) όπου οι καταταλαιπωρημένοι χαρακτήρες του έργου είναι απλά παίκτες που συμμετέχουν με τη θέλησή τους, με σκηνοθέτη τον Τσάρλυ. Το έργο δεν αφορά μόνο τους λάτρεις των RPG και του H. P. Lovecraft, αλλά και όλους αυτούς που αναζητούν τρόπους προσωπικής εξέλιξης και που αναρωτιούνται για την έννοια της αλήθειας. Για το κατά πόσο φυλακιζόμαστε μόνοι μας, στη δική μας, προσωπική Pomona;

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος συνεργάζεται με τον Ισλανδό conceptual artist και ενεργό μέλος της κουλτούρας των RPG, Sigurdur F3. Η πραγματική ταυτότητα του σκηνοθέτη παραμένει κρυφή ακόμα και στον ίδιο τον θίασο και η αλληλεπίδραση γίνεται με όρους άκρας μυστικότητας.

Allistair McDowall

Ο Alistair McDowall μεγάλωσε στο Great Broughton στο Βόρειο Γιορκσάιρ. Το έργο του Brilliant Adventures τιμήθηκε με το βραβείο Bruntwood το 2011. Ακολούθησε μια σταθερή συνεργασία με το Royal Court Theatre και ο νεαρός συγγραφέας γρήγορα αναδείχθηκε ως μια από τις πιο χαρακτηριστικές νέες φωνές στη σύγχρονη βρετανική δραματουργία. Τα έργα του Χ και Talk Show παίχτηκαν στο Royal Court Theatre, το Captain Amazing (με έναν υπερήρωα να κάνει stand-up comedy!) στο Edinburgh Fringe και το Soho Theatre, το Brilliant Adventures (με θέμα τα ταξίδια στο χρόνο) στο Royal Exchange Theatre και το πιο πρόσφατο έργο του The Glow στο Royal Court. Η Pomona ήταν το τρίτο του έργο, που έγραψε στα 27 του.

Για την ιστορία…

Η Pomona (Πομόνα) είναι ένα πραγματικό μέρος, μία εγκαταλελειμμένη νησιωτική περιοχή στο κέντρο του Μάντσεστερ, που οι ντόπιοι χαρακτηρίζουν ως «μια τρύπα στο κέντρο της πόλης». Οι ύποπτες δραστηριότητες που περιγράφει το έργο, θα μπορούσαν κάλλιστα να

συμβαίνουν εκεί. Επίσης, η Πομόνα είναι: η αρχαία ρωμαϊκή θεά των καρποφόρων δέντρων, των κήπων και των οπωρώνων, τύπος στροβιλαντλίας που επιτρέπει την αποτελεσματική άντληση νερού από μεγάλα βάθη και Κολλέγιο στην Καλιφόρνια.