Μια ομάδα «σκύλων» εμφανίζεται στη σκηνή ως άλλος Χορός αρχαίας κωμωδίας. Αποστολή τους είναι να διαλευκάνουν τα γεγονότα γύρω από την άγρια κακοποίηση και θανάτωση ενός όμορφου κατοικίδιου σκυλιού σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, δίπλα σε ένα αρχαίο μαντείο. Ποια εκδοχή είναι η αληθινή;  Ήταν άνθρωπος ο δολοφόνος, όπως είχε ακουστεί αρχικά, ή το οικόσιτο ζώο έπεσε θύμα αγέλης άλλων, αδέσποτων σκύλων, όπως λέει το τελικό πόρισμα των αρχών; Σε μια πολιτεία των σκύλων, απελευθερωμένη από την εξουσία των ανθρώπων, θα μπορούσαν, επιτέλους, τα κακοποιημένα ζώα να βρουν δικαιοσύνη;  

Έχοντας κερδίσει το ελληνικό αλλά και το ευρωπαϊκό κοινό με την απολαυστικά καυστική Δημοκρατία του Μπακλαβά, ο Ανέστης Αζάς επανέρχεται στο Φεστιβάλ μ’ ένα πρωτότυπο κείμενο που συγγράφουν και πάλι με τον Γεράσιμο Μπέκα και τον Μιχάλη Πητίδη. Το έργο είναι εμπνευσμένο, αυτή τη φορά, από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη με τον ζωομορφικό Χορό των πουλιών που ιδρύει τη «Νεφελοκοκκυγία.Με αφετηρία μια αληθινή ιστορία από το πρόσφατο αστυνομικό δελτίο και όχημα τη μέθοδο του θεάτρου ντοκιμαντέρ, αναπτύσσεται στη σκηνή μια πολιτική αλληγορία γύρω από το ζήτημα της κοινωνικής βίας που εκδηλώνεται, ολοένα και περισσότερο, εναντίον των πλέον αδύναμων.  

Όπως ο Αριστοφάνης βάζει τα πουλιά να επαναστατούν για να τιμωρήσουν το ανθρώπινο είδος  έτσι και στο πρωτότυπο αυτό έργο τα σκυλιά, που συμβολίζουν για πολλούς την ανιδιοτελή αγάπη, συνασπίζονται εδώ ενάντια στους ανθρώπους. Το περιστατικό κακοποίησης και θανάτωσης ενός αθώου ζώου γίνεται ο πυρήνας μιας παράστασης για τη σκληρότητα των ανθρώπων και ό,τι αυτή συνεπάγεται.