Η ΚΡΕΑΤΟΠΙΤΑ

θεατρικός μουσικός μονόλογος 

της Αγγελικής Δαρλάση

Παράταση παραστάσεων ως και την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου

ΝΕΑ Παράταση παραστάσεων: για 5 ακόμη Σάββατα ως και 15 Μαρτίου. Δεν θα δοθεί άλλη παράταση.

Η Κρεατόπιτα, το πιο πρόσφατο έργο της πολυβραβευμένης συγγραφέα Αγγελικής Δαρλάση, εμπνευσμένο από σύγχρονα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα, παρουσιάζεται στο Θεατρικό Βαγόνι της Αμαξοστοιχίας- Θεάτρου το Τρένο στο Ρουφ για πρώτη φορά σε σκηνοθεσία της ίδιας, πρωτότυπη μουσική και τραγούδια του Χρήστου Αλεξόπουλου κι ερμηνεία της Φανής Γέμτου.

Έγραψαν για την Κρεατόπιτα: 

Από τις πλέον ανατριχιαστικές θεατρικές στιγμές που έχω ζήσει στα 50 χρόνια τής θεατρικής μου σταδιοδρομίας. Μην το χάσετε!!!Κωνσταντίνος Μπούρας, Literature.gr

Το πολιτικό αυτό έργο με το απλωμένο σε όλο τον κόσμο μήνυμα χωράει εντούτοις στον μικρό χώρο του βαγονιού στο Ρουφ. Η Φανή Γέμτου γίνεται η μητέρα που πληθαίνει αναλωνόμενη και πολλαπλασιάζεται διαμοιραζόμενη στους Αλλους. Μια αξιοσημείωτη προσφορά από τη Γέμτου στο πολιτικό θέατρο, καθώς το κάνει να ηχεί τρυφερό και απλό σαν κάθε τι το ανθρώπινο.
Ιδιαίτερη σημείωση αξίζει η μουσική του Χρήστου Αλεξόπουλου - όπως συνήθως στο πολιτικό θέατρο η αρχική παρουσία της στοχεύει στο να αποτινάξει τον υπερβάλλοντα συναισθηματισμό. Μα καταφέρνει και κάτι άλλο μαζί: να μεταδώσει
την κοινή και ομοούσια γλώσσα της ευαισθησίας.            Γρηγόρης Ιωαννίδης, Εfsyn.gr

Η Κρεατόπιτα  ένα κείμενο universal. Μας αφορά όλους.[…] Βρίθει αναφορών χωρίςνα κατονομάζει καμία. Κι αυτή είναι η δύναμή της. Ανοιχτή σε ερμηνείες, ανοιχτή σε αναγνώσεις,ανοιχτή σε ταυτίσεις, ανοιχτή για σκέψη και συζήτηση.  Άννα Κοντολέων,diastixo.gr

Η Αγγελική Δαρλάση έχει γράψει και σκηνοθετεί μια πολύ δυνατή ιστορία με επίκεντρο μια γυναίκα.[…] Η Γέμτου άριστα σκηνοθετημένη μονολογεί, μουρμουράει, φωνάζει, τραγουδάει με έναν ρυθμό που κάνει τη θέαση της παράστασης μια πολύ δυνατή εμπειρία.  Γιάννης Καφάτος, View Tag

Η Φανή Γέμτου, με την ερμηνεία της, ισορρόπησε το λυρικό στοιχείο της προσωπικής αγωνιώδους ματιάς της πρωταγωνίστριας με το πολιτικό στοιχείο του έργου, τη σκληρότητα των συνθηκών, τις αλήθειες που δεν κρύβονται. Η μουσική σύνθεση του Χρήστου Αλεξόπουλου αλλά και η ηχητική επιμέλεια ήταν η άλλη πρωταγωνίστρια της παράστασης. [...] Το παράδοξο με αυτή την παράσταση είναι ότι μπαίνεις σε ένα βαγόνι, δεν έχεις κινηθεί ούτε εκατοστό, αλλά βγαίνεις σε μιαν άλλη πραγματικότητα.   Νατάσα Μερκούρη, Νέα Παιδεία-Γλώσσα

Σύνοψη:

Όταν μια γυναίκα επιστρέφει στο σπίτι της και δεν βρίσκει την κόρη της, βγαίνει έξω στους δρόμους για να την αναζητήσει έχοντας μαζί της ένα τάπερ με κρεατόπιτα. «Άραγε εμείς περπατάμε στους δρόμους ή οι δρόμοι μάς υποδεικνύουν να τους βαδίσουμε ανάλογα;».

Σαν μια μεγάλη Κοκκινοσκουφίτσα περιπλανιέται σε μια πόλη-λαβύρινθο συναντώντας όσα δεν μπορούσε να φανταστεί και δε θα' θελε να έχει συναντήσει,. «Περπατάω στους έρημους δρόμους. Στον έρημο κόσμο μας. Σ’ έναν κόσμο γεμάτο λύκους – οι λύκοι δεν είναι κακοί είναι απλώς σαρκοφάγοι. Οι άνθρωποι είναι… Τι; Τι είναι; Τι δεν είναι;»

Τα μέρη και τα πρόσωπα διαδέχονται το ένα το άλλο αστραπιαία σαν μια σαρωτική καταιγίδα, τα ηχοτοπία εναλλάσσονται με τη μουσική, η πρόζα με το ζωντανό τραγούδι, σ’ ένα μεταίχμιο φαντασίας και εφιάλτη γεννώντας αγωνίες και ερωτήματα που αναζητούν απαντήσεις.

Η ιστορία μιας γυναίκας της διπλανής πόρτας που παρατηρεί σαν για πρώτη φορά τον κόσμο, ξυπνώντας από τον λήθαργό της: «Έρχονται σου λέω… Πάντα έρχονται  αυτοί που δεν πρέπει όταν κλείνουμε τα μάτια στον κόσμο που ζούμε!».