Πτυχές σχετικά με το ικανό και το ανάπηρο, το νέο, ή το ηλικιωμένο σώμα, το σώμα εκείνο που δεν είναι απαραίτητα αποδεκτό να παρουσιαστεί στην σκηνή διερευνά η παράσταση Dancing (fancy).
Βασικός άξονάς της χορογραφίας, που ξεκίνησε την πορεία της από το πανεπιστήμιο Folkwang στο Έσσεν και συνέχισε στην Κολωνία με την υποτροφία Tanzrecherche NRW, αποτελεί το ερώτημα του Gilles Deleuze: «Τι μπορεί ένα σώμα».
Η Μαρία Κολιοπούλου συνδέει την έρευνά της για το σώμα, με την αναπνοή, τη φωνή και την κίνηση, ενώ δημιουργεί ένα κοινό πεδίο συνύπαρξης της ομάδας που μετασχηματίζεται κάθε φορά στο εδώ και τώρα της κάθε παράστασης.
Η σύνθεση του έργου επαναπροσδιορίζει διαρκώς το ένα σώμα μέσα από το άλλο, αναζητώντας με χιούμορ την απλότητα στην κίνηση, μέσα σε ένα παραμυθένιο σύμπαν.
Η παράσταση δανείζεται τον τίτλο της από το φωτογραφικό έργο του E. J. Muybridge, «Dancing fancy» από το βιβλίο του 1887 Human Locomotion.