Η Αίγλη του Ζαππει'ου εντοπίζεται πρώτη φορά στις εφημερίδες το 1928, όταν ακόμα οι ταινίες προβάλλονταν βουβές και συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα. Ο θερινός κινηματογράφος Αίγλη θεωρείται από τους πρώτους όπου εντάσσονται πλήρως στο ευρύτερο περιβάλλον τους καθότι βρίσκεται εντός πάρκου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής λειτούργησε κανονικά, έκλεισε όμως ανά διαστήματα κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα και ξανάνοιξε το 1988 παίζοντας πάντα ταινίες Α' προβολής. Ο κοσμικός κινηματογράφος του Ζαππείου εξελίχθηκε σε σήμα κατατεθέν και πόλο έλξης για τους λάτρεις της τέχνης στην Αθήνα [...] Ο θερινός κινηματογράφος της Αίγλης συγκαταλέγεται στους διατηρητέους θερινούς κινηματογράφους του 1997. (ΦΕΚ 648/Δ/25-7-1997)

Πρόκειται για ένα από τα λίγα θερινά σινεμά τα οποία βρίσκονται στο εσωτερικό αλσυλλίου. Ο θερινός κινηματογράφος Αίγλη βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της Αθήνας δίπλα στον Εθνικό κήπο και το Ζάππειο Μέγαρο, ενώ περιτριγυρίζεται από τοπόσημα της πόλης όπως το Παναθηναϊκό Στάδιο και οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός. Το Σινέ Αίγλη αποτελεί τμήμα του πολυχώρου Αίγλη που διαθέτει αίθουσες εκδηλώσεων, εστιατόρια και καφετέριες και η είσοδος σε αυτόν γίνεται από την οδό Βασιλίσσης Όλγας. Στο πίσω μέρος του κινηματογράφου οργανώνεται το κτιριακό συγκρότημα του πολυχώρου ενώ ο υπόλοιπος χώρος του περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση. Οι θεατές του κινηματογράφου το μόνο που έχουν να απολαύσουν πέραν της κινηματογραφικής ταινίας είναι τη φύτευση που περιβάλλει το σινεμά καθώς και τον έναστρο ουρανό.

(πηγή: διδακτορική εργασία - «Στο τέλος μιλάει το πανί» - Τα θερινά σινεμά της Αθήνας ως Αστικά Κενά - Ερευνητική εργασία της Αγγελικής Μασμανίδου)