My Photograph

Σταύρος Ψυλλάκης, Ελλάδα, 2020, 4'

Παλιά, θυμάμαι, όταν μου ζητούσαν μια φωτογραφία μου -να με βλέπουν και τις ώρες που δεν ήμασταν κοντά- τους έλεγα θα σας δώσω μια φωτογραφία της βιβλιοθήκης μου. Νόμιζα πως ήμουν τα βιβλία που λάτρευα. Σήμερα, μεγάλος πια, διερωτώμαι αν το πρόσωπο μου, δικιά μου αποκλειστικά ευθύνη και όχι κάποιας τυχαίας φυσικής εύνοιας, είναι τα βιβλία που λάτρεψα...

Stavros Psillakis, Greece, 2020, 4'

In the past, I remember, when they asked me for a photograph of mine – to see me even during the times that we were not together – I told them I will give you a photograph of my library. I thought I was the books I loved. Today, grown up, I wonder if my face, solely my responsibility and not some random natural favor, are the books I loved...

The Man Who Disturbed the Universe

Σταύρος Ψυλλάκης, Ελλάδα, 2000, 52'

Ψυχιατρείο Χανίων. Μια ομάδα ασθενών μάς ξεναγεί στην «Εκκλησία του Δήμου», τον χώρο όπου συναλλάσσονται και συνομιλούν σε καθημερινή βάση, εκεί όπου άλλος ζητάει κατοστάρικο κι άλλος ζητάει κουβέντα. Στον χώρο όπου καθημερινά διαχειρίζονται την ομορφιά τους και τη σχέση τους καλά. Μια άλλη ομάδα πρώην χρόνιων ασθενών, οι οποίοι βρίσκονται πλέον εκτός Ψυχιατρείου, βιώνει μια επίπονη διαδικασία κοινωνικής επανένταξης και αποτολμά ένα ταξίδι στη Δανία για μια εβδομάδα. Η ταινία, μέσα από τον παράλληλο λόγο των δυο ομάδων, προσπαθεί ν’ ακούσει τον λόγο της τρέλας κάτω από το χαώδες παραλήρημά της – κρούστα μιας βαθιάς θάλασσας. Προσπαθεί να δει τη δραματική σύγκρουση του ανθρώπου με την τρέλα, στη βαθύτατη απόγνωση και απόλυτη αμφιβολία για κάθε όψη τού είναι την οποία αυτή εμπεριέχει.
«Αν τη ζωή μας κυκλώνει ο θάνατος, τη διανοητική μας υγεία γυροφέρνει η παραφροσύνη». Στην τρέλα ο άνθρωπος νιώθει πως δεν έχει να επιστρέψει πουθενά. Δεν είναι πια. Ήταν.

Stavros Psillakis, Greece, 2000, 52'

We visit the Chania Mental Institution in Crete. A group of mental patients is our host at the “Citizen’s Assembly,” the place they meet and mingle on a daily basis; a place where some are looking for money and others are looking for some small talk. Another group of former chronic patients, currently out of this mental Institution, goes through the painful process of social rehabilitation and dares to embark upon a trip to Denmark. Through a parallel discussion with these two groups, the film attempts to listen to the discourse of madness, in its chaotic delirium. It tries to observe man’s dramatic clash with lunacy, in the deepest despair and total uncertainty regarding every aspect of the being it encompasses.