Στα τέλη του ’80, στο Παρίσι, μια ομάδα νεαρών ηθοποιών γίνεται δεκτή στην σχολή LesAmandiers, την περιζήτητη θεατρική δραματική σχολή του Πατρίς Σερό. Οι νεαροί, ενθουσιασμένοι, κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο θέατρο αλλά και στον έρωτα. Στην πορεία μαθαίνουν, παίζουν, αγαπούν, ερωτεύονται, φοβούνται και γενικώς ζουν τη ζωή στο μάξιμουμ. Όμως ταυτόχρονα βιώνουν και τις πρώτες τους τραγωδίες…
Στο θρυλικό αυτό φυτώριο ηθοποιών του Σερό, φοίτησε και η ίδια η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, η οποία, στην ταινία δραματοποιεί πολλές από τις δικές τις αναμνήσεις, αλλά και τις αναμνήσεις συμφοιτητών της, οι οποίοι, χωρίς να φανερώνουν το πραγματικό τους όνομα, μοιράστηκαν μαζί της, χωρίς λογοκρισία, τις δικές τους εμπειρίες ζωής από μια περίοδο που τους «σημάδεψε».
Η θυελλώδης ερωτική ιστορία της ηρωίδας με τον Ετιέν βασίστηκε σε ένα πραγματικό πρόσωπο από τη ζωή της σκηνοθέτριας, η οποία ταυτίζεται με την όμορφη πρωταγωνίστρια της ταινίας.
Ωστόσο, στην ταινία παρουσιάζονται με το όνομά τους ο Πατρίς Σερό και ο Πιερ Ρομάν, οι δύο κορυφαίες προσωπικότητες του Les Amandiers -μια εναλλακτική, αντισυμβατική δραματική σχολή. Με τον μαγνητισμό τους, οι δυο άντρες επηρέασαν γενιές ηθοποιών.
«Δεν ήθελα να παρουσιάσω τον Σερό χωρίς ελαττώματα, εξιδανικευμένο. Ξέρω καλά πως θα ήθελε να δείξω και την σκοτεινή του πλευρά», υπογραμμίζει η σκηνοθέτρια. «Θα το μισούσε να τον έδειχνα ως ένα ίνδαλμα». Τον Πατρίς Σερό ενσαρκώνει ο Λουί Γκαρέλ.
Οι δύο αυτοί δάσκαλοι της υποκριτικής πάσχιζαν μια ζωή «να καταργήσουν τα όρια μεταξύ υποκριτικής και πραγματικότητας».
Η ιστορία, εκτός από το Παρίσι, διαδραματίζεται και στο επιδραστικό Ινστιτούτο θεάτρου και κινηματογράφου Λι Στράσμπεργκ στη Νέα Υόρκη, φανερώνοντας τους δεσμούς της σχολής του Σερό με το περίφημο Actors Studio που άφησε έντονο αποτύπωμα στην Τεντέσκι.
Η ιταλίδα σκηνοθέτρια και ηθοποιός, μεταφέρει με γοητευτικό τρόπο το κλίμα της δεκαετίας του ‘80 και την αίσθηση ελευθερίας που χαρακτήριζε την εποχή σε όλους τους τομείς: από τον έρωτα, μέχρι την πολιτική. Μέσα από την νεαρή ηρωίδα της, την Στέλλα, και τους στρέιτ και γκέι φίλους της, μας μεταφέρει ατόφιο το πάθος της νιότης, του έρωτα και της τέχνης. Αλλά και τη μάστιγα του AIDS, τα ναρκωτικά (διαδεδομένα όχι μόνο στους φοιτητές αλλά και στους καθηγητές τους), τις τάσεις αυτοκαταστροφής, το φλερτ με το θάνατο, την σεξουαλική παρενόχληση, τα όνειρα και τις διαψεύσεις. «Τα ναρκωτικά είναι σαν ένα τρίτο πρόσωπο σε μια ερωτική σχέση», υποστηρίζει εμφατικά.
Η Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, στο Για πάντα νέοι δημιουργεί ένα συναρπαστικό κολάζ από γέλια, δάκρυα, συγκίνηση, ανεμελιά, όπου χιούμορ και δράμα συνυπάρχουν (κάποιες φορές ακόμα και στην ίδια σκηνή), αποδίδοντας με απόλυτη φυσικότητα την ιδιοσυγκρασία ενός εικοσάχρονου παιδιού που είναι πεπεισμένο πως θα είναι νέο για πάντα….
Η ταινία αγαπήθηκε από τους κριτικούς και χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη της Τεντέσκι.