Υπόθεση
Ο Φιλίπ Λεμέλ, ανώτερο στέλεχος σε αμερικανικό βιομηχανικό όμιλο, παρακολουθεί, ανήμπορος να αντιδράσει, την γυναίκα του να τον εγκαταλείπει, γιατί δεν μπορεί να βλέπει τον άνδρα που αγαπά να συνθλίβεται από την αγωνία και την πίεση της δουλειάς. Ταυτόχρονα καλείται να διαχειριστεί τις παράλογες απαιτήσεις των αφεντικών του για 10% περικοπές προσωπικού στο εργοστάσιο που διευθύνει, τη στιγμή μάλιστα που η επιχείρηση του είναι κερδοφόρα.
Όταν η ασφυκτική αυτή καθημερινότητα αρχίζει να επιδρά με απρόσμενο τρόπο στην οικογένειά του, η κατάσταση ξεπερνά τα όρια της αντοχής του. Θα πάρει τη σωστή απόφαση;
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Στεφάν Μπριζέ επανασυνδέεται με τους αγαπημένους του ηθοποιούς Βενσάν Λιντόν και Σαντρίν Κιμπερλέν σε μια ταινία που απεικονίζει ρεαλιστικά την καθημερινή πάλη των μεγαλοστελεχών να δείχνουν άτρωτοι και υπερπαραγωγικοί.
Η πρωτοτυπία της ταινίας έγκειται στο ότι ο Μπριζέ επιλέγει να διηγηθεί την ιστορία του από την σκοπιά όχι του εργαζόμενου που κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, αλλά από αυτή του ανώτερου στελέχους, το οποίο καλείται να προχωρήσει σε απολύσεις. Κι επιλέγει για ήρωα όχι κάποιο «αρπακτικό» με γερό στομάχι, χωρίς ενδοιασμούς, αλλά έναν άνθρωπο που έρχεται αντιμέτωπος με τη συνείδησή του και καλείται να διαχειριστεί, όσο καλύτερα μπορεί, την παράλογη και αμείλικτη πολιτική μιας απρόσωπης πολυεθνικής με έδρα την Αμερική. Μία πολιτική, με κόστος σε ανθρώπινες ζωές, που πλασάρεται ως εξυγίανση, τη στιγμή που στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ένα παιχνίδι εξουσίας σε βάρος των εργαζομένων με στόχο τη μεγαλύτερη κερδοφορία, σύμφωνα με τους αμείλικτους νόμους της αγοράς.
Ο ήρωας του, τραγικό πρόσωπο, προσπαθεί να έχει τους πάντες ικανοποιημένους. Όμως, δεν γίνονται όλα.
Ο Μπριζέ, αξιοποιώντας ένα σενάριο με εξαιρετικούς διαλόγους, και μία υποδειγματική ερμηνεία-κέντημα από το πρωταγωνιστικό του ζευγάρι, κάνει ένα εύστοχο κινηματογραφικό σχόλιο για τα τρέχοντα εταιρικά ήθη αλλά και τους φαινομενικά ισχυρούς άντρες (και γυναίκες) της βιομηχανίας που δυσκολεύονται να παραμείνουν άνθρωποι…