Ούτε το συναίσθημα του Βιτόριο Ντε Σίκα, η ακρίβεια του Ρομπέρτο Ροσελίνι, η πληθωρικότητα του Φεντερίκο Φελίνι ή η ακεραιότητα του Σατιαζίτ Ρέι θα μπορούσαν να προετοιμάσουν για αυτήν εδώ την ταινία. Η πρώτη έγχρωμη δημιουργία του Κουροσάουα, εκθαμβωτικά φωτογραφημένη και φτιαγμένη σε μια κρισιμότατη καμπή της ζωής του, όταν η σχετικότητα –ακόμα και η αξία του– θεωρούνταν αβέβαιες (!), έμελλε να αντιμετωπιστεί ψυχρά από τον κόσμο και δειλά από την κριτική. Ο ίδιος ο Κουροσάουα έφτασε στην απόπειρα αυτοκτονίας, ένα χρόνο μετά την παραγωγή της. Εδώ, ωστόσο, μια σειρά από «στιλιζαρισμένα νατουραλιστικές» βινιέτες γύρω από τη φτώχεια που γδέρνει στα περίχωρα του Τόκιο, προδίδουν ισοβαρώς αγάπη κι απελπισία. Μοναδική περίπτωση ταινίας. Υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Ξενόγλωσσου Φιλμ.