Ο Έρικ είναι ταχυδρόμος και δεν είναι καλά! Η χαοτική οικογένειά του, οι εκτός ελέγχου πρόγονοί του και η μπετονιέρα στον κήπο του σπιτιού δε βοηθάνε, αλλά αυτό που τον εξωθεί στα όριά του είναι το ίδιο του το μυστικό. Πως θα αντικρίσει την Λίλι, τη γυναίκα που αγαπούσε τριάντα χρόνια πριν; Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες της ποδοσφαιρόφιλης παρέας του, ο Έρικ αισθάνεται όλο και πιο χαμένος. Σ’ αυτή την απελπιστική κατάσταση, μόνο ένα τσιγαριλίκι κι ένας ιδιαίτερος φίλος από τα ξένα θα τον βοηθήσουν να ταξιδέψει στην πιο επικίνδυνη περιοχή απ’ όλες: το παρελθόν.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Βρήκα ένα μήνυμα ότι ο Ερίκ Καντονά προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου. Χωρίς αυτόν, δε θα υπήρχε η ταινία. Ένας Γάλλος παραγωγός μίλησε με την Ρεμπέκα, τη δική μας παραγωγό, και πρότεινε να συναντηθούμε όλοι μαζί με τον Ερίκ. Προφανώς, ξέραμε ποιος είναι: ξέραμε τη δημόσια εικόνα του κι ότι ήταν ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής. Και εκείνοι ήξεραν πως ο Πολ Λάβερτι κι εγώ είμαστε λάτρεις του ποδοσφαίρου. Οπότε συναντηθήκαμε. Ο Ερίκ είχε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά η πιο ενδιαφέρουσα ήταν εκείνη που αφορούσε τον στενό δεσμό του με έναν φαν του. Ο Πολ κι εγώ δεν τα καταφέραμε να προχωρήσουμε με τη συγκεκριμένη ιστορία, αλλά μας έδωσε τη γενική κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσουμε.
Ο Καντονά είναι αυθεντικός και οξυδερκής. Οι διαξιφισμοί του με τους δημοσιογράφους ήταν πάντα αστείοι κι ευφυείς. Ό,τι συζητούσαμε μαζί του, κυρίως ό,τι συζητούσε με τον Πολ – τις σκέψεις του γύρω από το ποδόσφαιρο και τη δική του θέση σ’ αυτό, καθώς και το τι είχε προσπαθήσει να κάνει – όλα αυτά έγιναν μέρος της ταινίας. Όταν ο Ερίκ μπαίνει σ’ ένα δωμάτιο, η παρουσία του γίνεται αισθητή. Συμβαίνει σε ελάχιστες περιπτώσεις, αλλά είναι ένας πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος που σε μαγνητίζει. Στο Μάντσεστερ, του συμπεριφέρονταν με θαυμασμό κι αγάπη. Προσπαθήσαμε να τον κρύψουμε, όσο γινόταν. Ήταν η πρώτη φορά που είχα παπαράτσι να τριγυρίζουν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων!
Το πιο σημαντικό πράγμα σε μια ταινία, μετά το σενάριο, είναι να βρεις τους κατάλληλους ηθοποιούς. Θεωρώ πως κάθε ταινία καθορίζεται από το μέρος όπου διαδραματίζεται οπότε επιλέξαμε να δούμε άτομα από το Μάντσεστερ ή εκεί κοντά. Ο Έρικ στην ταινία είναι οπαδός της Manchester United, από εκείνη την εποχή που οι περισσότεροι οπαδοί της ήταν κάτοικοι της πόλης, οπότε θέλαμε να τον παίξει ένας ντόπιος. Για τον Στιβ Έβετς, είχαμε την αίσθηση πως είναι ένας άντρας που ζει στα όρια. Επίσης, είναι αστείος αλλά όχι με φτιαχτό τρόπο: είναι αληθινός.
Η ταινία μιλάει για τη φιλία και την προσπάθειά μας να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Είναι μια ταινία που πάει ενάντια στον ατομικισμό: είμαστε πιο δυνατοί ως μέλη μιας ομάδας παρά μόνοι μας. Μιλάει για την αλληλεγγύη των φίλων, μέσω μιας ομάδας οπαδών του ποδοσφαίρου ή ακόμα και μεταξύ συναδέλφων.