Η Υπόθεση

Ένας άνθρωπος, αποφασίζει να κλειστεί στο μπάνιο του σπιτιού του και να παραμείνει εκεί για 25 χρόνια με το βλέμμα του στραμμένο σε ένα μικρό κομμάτι σαπούνι.

Στη διανοητική του τουαλέτα ο Φρανσίς Πονζ συναντά ξανά και ξανά τον Φρανσίς Πονζ. Τα πρόσωπα της παράστασης εγκλωβισμένα σε ένα θέμα γελοίο, αιωρούνται μεταξύ κυριολεξίας και μεταφοράς, ποίησης και καθημερινότητας, βαρύτητας και ελαφρότητας, και εν τέλει μεταξύ μιας πέτρας και ενός σαπουνιού. Οι συνειρμοί τους μας οδηγούν σε γεγονότα φανταστικά ή πραγματικά, καταργώντας τη γραμμικότητα μιας ιστορίας και παρασύροντάς μας σε μια δίνη, ενώ, καθ’ όλη τη διάρκεια υποβόσκει το ερώτημα «γιατί να μην είναι ελαφρύς αυτός ο κόσμος;».

Η παράσταση «Το Σαπούνι» εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο του Φρανσίς Πονζ, είναι μια ωδή στην καθαρή σκέψη, ένα σοβαρό και συγχρόνως κωμικό επικοινωνιακό πείραμα, ακριβώς όπως και το ίδιο το βιβλίο.

Σκηνοθετικό σημείωμα

 «Πρέπει να μιλά κανείς για τα δυσάρεστα γεγονότα ή θεάματα που αναγκαστήκαμε να υποστούμε από τότε που ήρθαμε στον κόσμο;»

Όταν τίποτα δεν με συγκινούσε, όταν τίποτα δεν έβγαζε νόημα και κανένα βιβλίο δεν είχε κάτι να μου πει, άνοιξα για πρώτη φορά «Tο σαπούνι» του Φρανσίς Πονζ, σε μια τυχαία σελίδα, με τον τρόπο που μου αρέσει να διαβάζω τα βιβλία. Στην αρχή δεν μου είπε τίποτα το σαπούνι, όταν έκλεισα το βιβλίο επίσης. Παρ’ όλα αυτά καταφεύγω πολλές φορές στις σελίδες του, δίχως να μπορώ να εξηγήσω, μέχρι και σήμερα, το αιφνίδιο αίσθημα χαράς που μου προκαλεί.

Ίσως, γιατί στις δύσκολες στιγμές ο άνθρωπος χρειάζεται παρηγοριά.
Ο Φρανσίς Πονζ βρήκε παρηγοριά σε ένα κομμάτι σαπούνι.
Εγώ, στο βιβλίο του Φρανσίς Πονζ.
Ίσως εσύ, σε αυτή την παράσταση.
Κι ίσως ένας άλλος στην πετσέτα του μπάνιου.
Όταν η ποίηση καταφέρει να εισχωρήσει στα πιο ασήμαντα πράγματα, τότε θα έχουμε πάντα μια παρηγοριά στη θλίψη και η μοναξιά θα είναι πιο ελαφριά.