Ακούσαμε τη Μαρίκα Νίνου. Διαβάσαμε για τη Νίνου. Κρατήσαμε και φωτίσαμε όσα πέρασαν από
τη ζωή της και τα βίωσε βαθιά και έντονα, με πόνο πολύ!
Αυτή η γυναίκα, η μεσοπέλαγα γεννημένη, μεγαλωμένη στην Κοκκινιά της φτώχειας και της
προσφυγιάς, ξεχώρισε και έλαμψε μιας και είχε ένα διαμάντι επάνω της, μιας και είχε μεταξένια
πάστα στη φωνή της. Παντρεύτηκε, ανοίκειος ο γάμος. Ερωτεύτηκε και αγάπησε, ματαιωμένος ο
έρωτας. Τραγούδησε με πάθος, πόνεσε, αρρώστησε, πάλεψε δυνατά. Και μόνη φεύγει για την
Αμερική, χωρίς τα στηρίγματα που τόσο θέλησε ή τόσο περίμενε, για να γιατρευτεί. Πάλεψε για να
γιατρευτεί. Πάλεψε για να επιβιώσει. Διαψευσμένη, επιστρέφει στην Ελλάδα.
Η τελευταία λάμψη ως μια τελευταία αναλαμπή...
Πολύ σύντομα, μόλις στα 35 της χρόνια, σβήνει. Φεύγει από το πάλκο, φεύγει από τη ζωή.