Οι “Εικόνες Φαντασμάτων”/Pictures of Ghosts“, είναι ένα ερωτικό γράμμα του Κλέμπερ Μεντόζα Φίλιο (Bacurau, Aquarius) στην πόλη των παιδικών του χρόνων στο Ρεσίφε. Ένα οπτικό ταξίδι γεμάτο νοσταλγία και πολιτισμικές αναφορές, που εξερευνά τη μεταμόρφωση της πόλης μέσα από τις δεκαετίες, εστιάζοντας ιδιαίτερα στη σημασία των κινηματογραφικών αιθουσών που κάποτε αποτελούσαν κεντρικούς κόμβους κοινωνικής ζωής. Με στοιχεία ντοκιμαντέρ, προσωπικής αφήγησης και ιστορικής αναδρομής, ο Mendonça Filho αναδεικνύει την επιρροή του σινεμά στην ατομική και συλλογική μνήμη, αναδεικνύοντας τη σχέση της τέχνης με την ταυτότητα και τη μνήμη μιας κοινότητας.

Οι κινηματογράφοι του Ρεσίφε, που κάποτε έσφυζαν από ζωή, πλέον στέκουν ως “φαντάσματα” της παλιάς εποχής, υπενθυμίζοντας πώς ο χρόνος μεταμορφώνει χώρους και ανθρώπους. Ο Mendonça Filho δεν περιορίζεται μόνο στην αποτύπωση αυτής της απώλειας αλλά εξετάζει και την ιδέα του σινεμά ως μηχανισμού διατήρησης της μνήμης. Η ταινία προσφέρει μια καθολική αλήθεια: ο πολιτισμός και οι κοινότητες αλλάζουν, αλλά μέσω της τέχνης μπορούμε να ανακαλέσουμε και να ξαναζήσουμε σημαντικές στιγμές. Το “Pictures of Ghosts” λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι ο κινηματογράφος δεν είναι απλά μέσο ψυχαγωγίας αλλά εργαλείο σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν. Ο Mendonça Filho δημιουργεί ένα αφηγηματικό ταξίδι που μετασχηματίζεται σε έναν διαλογισμό για το πώς η μνήμη και οι μνημονικοί χώροι επηρεάζουν την ανθρώπινη ταυτότητα και την ιστορική συνείδηση, επαναπροσδιορίζοντας την κληρονομιά και τη συλλογική εμπειρία.

Ο Κλέμπερ Μεντόζα Φίλιο, μιλώντας για την ταινία, αναφέρει ότι είναι ένα έργο βαθιά προσωπικό, συνδεδεμένο άρρηκτα με τη δική του πορεία ως σκηνοθέτη και θεατή. “Η ταινία γεννήθηκε από την αγάπη μου για τον κινηματογράφο και την πόλη που με διαμόρφωσε,” εξηγεί ο Mendonça Filho. “Μεγάλωσα παρακολουθώντας ταινίες στις αίθουσες του Ρεσίφε, που τότε ήταν γεμάτες ζωντάνια. Σήμερα, πολλές από αυτές είναι κλειστές, εγκαταλελειμμένες ή έχουν μετατραπεί σε κάτι άλλο. Είναι σαν να βλέπεις το χρόνο να αφήνει τα σημάδια του.” Ο σκηνοθέτης τονίζει ότι το έργο δεν είναι απλά μια αποτύπωση της απώλειας αλλά ένας φόρος τιμής στην αντοχή της τέχνης. “Μέσα από αυτή την ταινία, θέλησα να δείξω πώς οι χώροι αυτοί εξακολουθούν να ‘ζουν’ στη μνήμη μας, όπως τα φαντάσματα. Η κινηματογραφική τέχνη έχει τη δύναμη να διατηρεί το παρελθόν ζωντανό, ενώ μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα το παρόν.“