"Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα"
του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας επιλέγει φέτος η Αιμιλία Υψηλάντη να παρουσιάσει την ανοιξιάτικη σεζόν στο θέατρο «Αργώ», σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν.
Η «Μπερνάρντα ‘Αλμπα» (Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα - La Casa de Bernarda Alba), το τελευταίο πριν τον θάνατό του, έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα επικεντρώνεται στην ιστορία της χήρας Μπερνάρντα που μεγαλώνει σύμφωνα με τους κανόνες της εποχής και της τάξης της, τις πέντε κόρες της.
Η δόνια Μπερνάρντα ανήκει στην αστική τάξη και γαλουχήθηκε με όλες τις συντηρητικές ιδέες τής εποχής της. Τη βρίσκουμε στο σπιτικό της, αμέσως μετά τον θάνατό του άντρα της να ετοιμάζεται να παντρέψει την μεγαλύτερη κόρη της, την Αγκούστια με τον Πέπε Ρομάνο. Είναι η μόνη από τις κόρες που έχει περιουσία. Προίκα . Μια προίκα που θα της εξασφαλίσει έναν γάμο όπως πρέπει. Παρόμοια κοινωνική τάξη, ανύπαρκτος έρωτας.
Ο νέος και ωραίος Πέπε Ρομάνο είναι το αντικείμενο του πόθου όλων των γυναικών του σπιτιού. Η ζωή των πέντε κοριτσιών περιστρέφεται γύρω από τον μύθο αυτού του άνδρα.
Η Μαγκνταλένα, η Αμέλια, η Μαρτίριο και η Αδέλα κλεισμένες στο ασφυκτικό περιβάλλον από τους κοινωνικούς κανόνες που επιβάλλει η εποχή και τους οποίους με άτεγκτο τρόπο υπερασπίζεται η μητέρα τους, είναι σε ηλικίες γάμου. Προσδοκούν να αφήσουν γρήγορα το σπίτι των γονιών και να ζήσουν τη δική τους ζωή.
Η αυστηρότητα της μητέρας τους στερεί τις μικρές και μεγαλύτερες χαρές της νιότης, τη γυναικεία φιλαρέσκεια, την κοριτσίστικη ματαιοδοξία, τις βόλτες κάτω από την πανσέληνο, το φλερτ, τις φιλίες, το πάθος που τις πνίγει τις φεγγαρόλουστες νύχτες.
Η Αδέλα, η μικρή κόρη και ίσως το απόλυτο σύμβολο της ανάγκης του πόθου για ελευθερία ερωτεύεται τον Ρομάνο και ζει μαζί του έναν φλογισμένο έρωτα.
Θα καταφέρει να ξεφύγει; Να επαναστατήσει απέναντι στην τυραννική εξουσία της μητέρας;
Το σπίτι των έξι γυναικών θυμίζει άλλοτε μοναστήρι, άλλοτε σχολαρχείο κι άλλοτε φυλακή και η μητέρα γίνεται σύμβολο του αυταρχισμού. Η πατριαρχία με τον θάνατο του συζύγου της έχει περάσει στην ίδια οδηγώντας την να παίξει το ρόλο του καταπιεστή γονιού που πρέπει τα παιδιά του να κάνουν όλα όσα αυτός νομίζει σωστά.
Σύμφωνα με τα κείμενα , στο πρόσωπο της επαναστάτριας ερωτευμένης Αδέλα ο Λόρκα αποτυπώνει το δικό του πρόσωπο. Η κρυφή, λόγω εποχής, ομοφυλοφιλία του και η δημοκρατική του δράση είναι αυτές που θα οδηγήσουν στη δολοφονία του από τους φαλαγγίτες φρανκιστές την ίδια χρονιά που έχει ολοκληρώσει το Σπίτι της Μπερνάρντα (1936).
Στην παράσταση του θεάτρου «Αργώ», ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη μεγάλη εικόνα και αναδεικνύει την κοινωνικοπολιτική διάσταση του έργου.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.