«Παρασκευή και 13». Και δεν είναι αυτό που νομίζεις. Ένα ταξίδι για τη ζωή γεμάτο γέλιο σε ένα σύμπαν … που δεν το περιμένει κανείς.

Ο Τρύφωνας είναι ένας βραβευμένος φυσικός. Εξηγεί τα πάντα με βάση τη λογική και την επιστήμη. Καταδικάζει κάθε άνθρωπο που πιστεύει σε ζώδια, σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Τι συμβαίνει όμως όταν συναντάει την Παρασκευή; Μια κομμώτρια τρελαμένη με τα ζώδια, προληπτική και το χειρότερο … η γιαγιά της είναι μάγισσα; Τι συμβαίνει όταν μαθαίνει ότι τη σκεπάζει μια κατάρα; Μια κατάρα που θα επηρεάσει άμεσα και τον ίδιο; Ο Τρύφωνας είναι ένας βραβευμένος φυσικός. Εξηγεί τα πάντα με βάση τη λογική και την επιστήμη. Καταδικάζει κάθε άνθρωπο που πιστεύει σε ζώδια, σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Τι συμβαίνει όμως όταν συναντάει την Παρασκευή; Μια κομμώτρια τρελαμένη με τα ζώδια, προληπτική και το χειρότερο … η γιαγιά της είναι μάγισσα; Τι συμβαίνει όταν μαθαίνει ότι τη σκεπάζει μια κατάρα; Μια κατάρα που θα επηρεάσει άμεσα και τον ίδιο;

Για το τέλος αφήνω το κείμενο, γιατί θέλω να κάνω ειδική αναφορά σε αυτό. Αναμφισβήτητα, τα τελευταία χρόνια η κωμωδία περνάει κρίση. Οι θεατρικές παραστάσεις και οι τηλεοπτικές σειρές συχνά ανακυκλώνουν ένα πεπαλαιωμένο χιούμορ, το οποίο όταν πρωτοεμφανίστηκε μας έκανε να γελάμε, τώρα όμως δεν είναι αρκετό. Δεν είναι αρκετό επειδή τα πράγματα έχουν αλλάξει. Επομένως η αναπαραγωγή – αντιγραφή – προσπάθεια προσαρμογής του παλιού αυτού χιούμορ στα νέα δεδομένα πιο πολλή αμηχανία μας δημιουργεί παρά γέλιο και ευχάριστη διάθεση. Η τωρινή εποχή χρειάζεται ανθρώπους να επινοήσουν έναν νέο τρόπο «γέλιου». Μια νέα ματιά. Και ο Αντώνης Καλομοιράκης αποτελεί ακριβώς αυτήν την περίπτωση. Το «Παρασκευή και 13» είναι ένα καλογραμμένο έργο, που ανακατεύει με πανέξυπνο τρόπο τα γεγονότα και οδηγεί την ιστορία στην απογείωση κάνοντας το θεατή να γελάει ασταμάτητα και να μη θέλει να τελειώσει. Η ιστορία είναι τόσο πρωτότυπη που περιμένεις εναγωνίως να δεις πού θα καταλήξει αυτό το χάος. Οι ατακάρες έπεφταν βροχή, η μία μετά την άλλη. Για πολλή ώρα. Τα μπλεξίματα είχαν τρομερή συγγραφική ενορχήστρωση. Εν κατακλείδι, η παράσταση ξεπέρασε τις προσδοκίες, κάνοντας ένα ολόκληρο θέατρο να σείεται από τα γέλια και να χειροκροτεί ένθερμα στο φινάλε.

Ίσως να ξεκινάει μια νέα εποχή για την κωμωδία…"

Κριτική από την Κάβα Τέχνης