Σημείωμα σκηνοθέτη

Η κλασική ερώτηση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ανέβασμα ενός κλασικού έργου είναι: «Γιατί επιλέξατε ένα κλασικό έργο; Και γιατί το συγκεκριμένο;»

Η απάντηση που πάντα θέλω να δίνω είναι «Ακριβώς επειδή είναι κλασικό. Και επειδή είναι ωραίο»

Τα «μεγάλα», «κλασικά», «εμβληματικά» έργα, έχουν αυτό το υπέροχο χαρακτηριστικό: μπορείς να τα «δεις» και να τα «διαβάσεις», υπό το πρίσμα της εποχής τους, αλλά και της δικής σου. Και να βρεις ομοιότητες, αναλογίες, διαφορές, προεκτάσεις με τις οποίες αξίζει να ασχοληθείς, να παίξεις, να φωτίσεις.

Και να έχεις ένα ωραίο ταξίδι

Τα επόμενα ερωτήματα που θέτεις ο ίδιος, είναι αυτά που καθορίζουν και το ταξίδι: «Πώς; Πότε; Πού;»

Οι απαντήσεις έρχονται μέσα από τυχαία – ή όχι και τόσο – γεγονότα, εικόνες και προβληματισμούς

«Πώς;» «Με μαριονέτες που κινούνται σαν ζωντανές». «Πότε;» «Σε μια εποχή με ωραία μουσική, ωραία λόγια, ωραία ρούχα». «Πού;» «Σε ένα πλοίο που το λένε Σεβίλλη»

Ο Κουρέας της Σεβίλλης λοιπόν, με τις μαγικές «Αθηναϊκές Μαριονέτες» του Βασίλη Αθανασάκη και της Τιτίκας Βόβορα, με την μουσική από την όπερα του Ροσίνι και τα λόγια από το λιμπρέτο του Στρεμπίνι, σε μια διαφορετική Σεβίλλη που πλέει σε μια θάλασσα. 

Με ηθοποιούς που δίνουν ακόμη μια πνοή στις μαριονέτες και ερμηνεύουν οι ίδιοι τις άριες της όπερας. 

Η χαρά του σκηνοθέτη. Τους ευχαριστώ για όλα. 

Κυρίως για το ταξίδι

Παύλος Εμμανουηλίδης