Το έργο:

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας στις 16 Απριλίου του 2008 σε σκηνοθεσία Marianne Elliott.

Από τότε, έχει ανέβει σε δεκάδες παραγωγές σε όλο τον κόσμο.

Τι συμβαίνει όταν μια εργαζόμενη γυναίκα αποφασίζει να αφήσει πίσω σύζυγο και κόρη χωρίς να πει σε κανέναν ούτε πού πάει, ούτε εάν θα επιστρέψει ποτέ;

Η Χάρπερ Ρήγκαν, μια γυναίκα γύρω στα 45, μαθαίνει ότι ο πατέρας της πεθαίνει. Το αφεντικό της στην δουλειά αρνείται να της δώσει άδεια να τον επισκεφθεί. Εκείνη αγνοεί τις απειλές του, και  φεύγει για να επισκεφτεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα της.

Φτάνει στον προορισμό της πολύ αργά, καθώς ο πατέρας της έχει ήδη πεθάνει.

Μετά από διαδοχικές συναντήσεις με αγνώστους και την επίσκεψη στη μητέρα της, με την οποία έχουν να μιλήσουν 2 χρόνια, η Χάρπερ επιστρέφει στο σπίτι της.

Η μικρή αυτή Οδύσσεια  λειτουργεί καταλυτικά στην σκέψη της και στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της και τους γύρω της.

Όταν επιστρέφει, η δουλειά της δεν είναι εκεί… Η οικογένειά της είναι εκεί (;)…

Η ίδια είναι εκεί (;)…

Το έργο «Χάρπερ Ρήγκαν» πάνω απ' όλα είναι ένα ταξίδι συνειδητοποίησης και συμφιλίωσης. Μέσα σε δύο μόλις εικοσιτετράωρο, η ηρωίδα επείγεται, φεύγει, στενοχωριέται, πενθεί, κλαίει, θυμώνει, ξεκαθαρίζει, επιστρέφει. Στέκεται μετέωρη ανάμεσα στα θολά «θέλω της» και στα επιτακτικά  «πρέπει». Κι έτσι, η σχεδόν επανάσταση που έκανε απέναντι στους άλλους, αποδεικνύεται ολοκληρωτική επανάσταση απέναντι στον εαυτό της. Και οι επαναστάσεις απέναντι στον εαυτό μας, είναι οι πιο σαρωτικές και ταυτόχρονα οι πιο συγκινητικές. 

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.