Το μοναδικό φαινόμενο του μέσου post-hardcore ήχου, από το πολυθρύλητο Los Angeles, που για σχεδόν 20 χρόνια εντυπωσιάζει με τον ξεχωριστό του ήχο, θα επισκεφτεί για πρώτη φορά την χώρα μας στις 7 Μαρτίου του 2025 στο Fuzz Club και το ελληνικό κοινό θα έχει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία, όχι απλά να βιώσει τις έντονες εμφανίσεις τους και το συνολικό συναίσθημα που προσφέρουν στον ακροατή και θεατή, αλλά και με ολόφρεσκο το υλικό του νέου έκτου τους άλμπουμ με τίτλο “Spiral In A Straight Line”, που κυκλοφόρησε ελάχιστες μέρες πριν την ευχάριστη αυτή ανακοίνωση. Ένα άλμπουμ που τους βρίσκει να έχουν εξελιχθεί περισσότερο από ποτέ στην καριέρα τους και με νέους δρόμους να ανοίγονται στο πόσο εσωτερικοί ακούγονται, αλλά και στο πόσο μεταδοτικοί έχουν γίνει από το ξεκίνημα των full-length δίσκων τους 15 χρόνια πίσω, με το ντεμπούτο τους στην εταιρεία 6131 ονόματι “...To The Beat Of A Dead Horse” να εκπλήσσει όχι απλά με τη μικρή του διάρκεια των μόλις 18μισι λεπτών αλλά και την περιεκτικότητά του μουσικά.
Κύριο χαρακτηριστικό της καριέρας των Touché Amoré είναι οι ελάχιστες αλλαγές στο line-up τους, πράγμα που προ(σ)δίδει σταθερότητα αλλά και χημεία μεταξύ τους, ώστε να βγει ο ιδιαίτερος ήχος τους και να ακούγονται πιο έντονοι με κάθε απόπειρά τους στη δισκογραφία. Ο τραγουδιστής Jeremy Bolm, ο κιθαρίστας/πληκτράς Clayton Stevens και ο πρώην μπασίστας και μετέπειτα ρυθμικός κιθαρίστας Nick Steinhardt είναι μαζί από την δημιουργία της μπάντας το 2007 και γνωρίζουν άπταιστα τι πρέπει να κάνουν κάθε φορά ώστε η μπάντα να κάνει τη διαφορά, όπως έχει συνηθίσει, και πώς να διαχειριστούν την ευθύνη της ραγδαίας αύξησης του κοινού τους με κάθε δίσκο. Με τις προσθήκες αργότερα του ντράμερ Elliot Babin το 2009 αλλά και του μπασίστα Tyler Kirby από την μεταπήδηση του Steinhardt στις ρυθμικές κιθάρες από το 2010 και μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Tyson White που συμμετείχε μόνο στο ντεμπούτο τους, το Αμερικάνικο κουιντέτο θαρρείς και κάνει επίδειξη δύναμης και κατάθεση ψυχής παράλληλα, συνεχίζουν ακάθεκτοι παρά την αλλαγή εταιρείας στην Deathwish Inc. στο 2ο άλμπουμ τους “Parting The Sea Between Brightness And Me” το 2011.
Με λίγο μεγαλύτερη διάρκεια από τον προκάτοχό του, το άλμπουμ εδραιώνει τους Touché Amoré ως μη επαναλαμβανόμενη σύμπτωση ταλέντου, προσωπικού ύφους και παθιασμένης μουσικής έκφρασης. Να τονίσουμε την ενδιάμεση συχνότατη παρουσία τους με τα περιβόητα split LP τους, το 2010 στην No Sleep με τους La Dispute, και την ίδια χρονιά με τους Make Do And Mend στην 6131. Συνεχίζουν ακάθεκτοι με νέο split στην No Sleep το 2012 με τους The Casket Lottery και το 2013 χτυπούν δις με split, αρχικά με τους Pianos Become The Teeth στη Deathwish Inc και μετά με τους Title Fight την ίδια χρονιά στην Sea Legs. Είναι η χρονιά απόλυτης εγρήγορσής τους καθώς θα βγει και το 3ο τους άλμπουμ “Is Survived By” εκ νέου από την Deathwish Inc. με τη διάρκειά του για τελευταία φορά να είναι κάτω από μισή ώρα και τον ήχο των 2 πρώτων δίσκων τους να παίρνει την καλύτερη δυνατή τροπή, με ακόμα πιο εύγλωττη την έκφρασή τους και με τα κομμάτια τους να κυλούν καλύτερα από ποτέ.
Αφού οι κριτικές γίνονται όλο και πιο διθυραμβικές και ακολουθεί άλλο ένα split με τους Self Defense Family μέσω της Deathwish Inc. ονόματι “Self Love”, θα ακολουθήσει ο βιωματικός δίσκος “Stage Four”, με τον τίτλο να προέρχεται από την περιπέτεια της μητέρας του Bolm με την επάρατη νόσο και της απώλειάς της το 2014, αλλά και του γεγονότος ότι ήταν το 4ο άλμπουμ τους. Η αλλαγή εταιρείας από την Deathwish Inc. στην Epitaph αλλά και το βιωματικό των στίχων με πλήρη επίδραση στα φωνητικά του Bolm, θα κάνουν τους απανταχού κριτικούς να εξάρουν την φωνή του και τον πόνο της απώλειας που βγαίνει μέσα από αυτήν, χαιρετίζοντας τον δίσκο ως παράδειγμα μοναδικότητας και ως αλλαγή επιπέδου στην καριέρα τους. Το συγκρότημα θα περιοδεύσει εκτενώς και θα φτάσουμε αρχικά στο 2019, όπου θα επανηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους με νέο τίτλο “Dead Horse X” και την επόμενη χρονιά έρχεται η ώρα του 5ου τους δίσκου με τίτλο “Lament”, με το οποίο έρχονται για πρώτη φορά σε συνεργασία με τον “πολύ” Ross Robinson στην παραγωγή, το ηχητικό πρίσμα του οποίου θα τους ανανεώσει όσο ποτέ και ουδόλως τυχαία θα λάβει διακρίσεις στο Metal Hammer και στο Stereogum μεταξύ άλλων.
Ερχόμαστε στο σήμερα κι εν έτει 2024 όπου το συγκρότημα κυκλοφορεί το 6ο του άλμπουμ με τίτλο “Spiral In A Straight Line”, το πρώτο τους άλμπουμ για την Rise, μια ακόμα αλλαγή εταιρείας που αναμένεται να τους οδηγήσει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Με βάση τα λεγόμενα του ίδιου του Jeremy Bolm, αυτός είναι ένας δίσκος σχετικά με το να προχωράς μπροστά ενώ αποσταθεροποιείς τα πάντα γύρω σου. Δίσκος που μετά την μελαγχολία του “Lament”, αφήνει ψήγματα ελπίδας κι αισιοδοξίας και μας εμφανίζει το συγκρότημα με τον ήχο τους πιο απλωμένο και με προοπτική για ακόμα μεγαλύτερα επιτεύγματα και ακροατήρια μελλοντικά.
Ο ερχομός τους στη χώρα μας τους βρίσκει με τη μεγαλύτερη δυνατή δημοτικότητά τους, με την καλύτερή τους κατάσταση στα 15 χρόνια επίσημης δισκογραφίας τους και με αρκετό υλικό να γεμίσουν μία εμφάνιση, παρά τη μικρή διάρκεια των κομματιών τους και των δίσκων τους. Θεωρούμε βέβαιο ότι θα είναι μία βραδιά που θα θυμούνται για πάντα οι πιστοί Fuzzsmokers ως μία από τις πλέον έντονες εμπειρίες που τους έχουμε προσφέρει και που θα μείνει για πάντα στην ιστορία.
Ας αφήσουμε όμως το ίδιο το συγκρότημα μέσω ενός μίνι βιογραφικού να περιγράψει καλύτερα τι το αφορά και πώς καταθέτουν τη δική τους οπτική γύρω από την μοναδικής υφής τέχνη τους και ιδιαίτερα την πιο πρόσφατη δουλειά τους:
Για περισσότερο από μια δεκαετία, το φαινόμενο του L.A. Touché Amoré αποτελεί κινητήρια δύναμη, ως συγκρότημα-πρωτοπόρος της σύγχρονης hardcore σκηνής. Με τα χρόνια, και σε όλη τη δισκογραφία τους, το συγκρότημα διερεύνησε και διαπραγματεύτηκε το άγχος, την απομόνωση, την ασθένεια και τη θλίψη. Τώρα, ως θεμέλιος λίθος του post-hardcore, οι Touché Amoré δεν σταμάτησαν ποτέ να κοιτάζουν μπροστά. Η τελευταία τους δουλειά, το βαθιά συγκινητικό “Spiral in a Straight Line”, συνεχίζει στην τροχιά της καινοτομίας, της μεταμόρφωσης και του προβληματισμού, μεταφράζοντας πραγματικές εμπειρίες σε έναν δίσκο με μεγάλη απήχηση, που συνεχίζει να εξερευνά νέα ηχητικά εδάφη για το συγκρότημα. Είναι ένας απολογισμός με μνημειώδη αλλαγή - ένα υποβλητικό αποτέλεσμα εσωτερικών και εξωτερικών αναταράξεων.
Η δεύτερη φορά που συνεργάζεται το συγκρότημα με τον διάσημο —και διαβόητο, θρυλικό— παραγωγό Ross Robinson (At the Drive-In, Slipknot, Glassjaw), το “Spiral in a Straight Line” ηδονίζεται με τη δυσφορία. Αυτή η συνεχιζόμενη συνεργασία σηματοδοτεί μια νέα διάσταση πολυπλοκότητας καθώς οι Touché Amoré ωθούν περαιτέρω τα όρια του ήχου τους, ενώ εμβαθύνουν περισσότερο στον συναισθηματικό τους πυρήνα. Μια επιδέξια, δυναμική δημιουργική μονάδα σε αυτό το στάδιο της ιστορικής καριέρας τους, το συγκρότημα χειρίζεται την οικειότητα με σταθερό χέρι και επιδεικνύει νέα μαεστρία στα αδυσώπητα εκφραστικά τους ηχοτόπια. Όπως πάντα, είναι εξίσου συνειδητοί και παθιασμένοι.
Ένα ξετύλιγμα μπερδεμένων καλωδίων - σχοινιών, κλωστών, κόμπων κάθε είδους - συμβαίνει εδώ, στην προσπάθεια μιας προοπτικής που δεν βρίσκεται με άλλο τρόπο. Η σπείρα είναι εσωτερικότητα παγιδευμένη σε ένα βρόχο άγχους, η ευθεία γραμμή της είναι η προσπάθεια να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου όταν νιώθεις ότι όλα καταρρέουν. Είναι έντονα προσωπικό. Και όμως μια καθολική έπαρση: Τι συμβαίνει όταν προσπαθείς να μείνεις ψύχραιμος για χάρη των τύπων, ακόμα κι όταν αισθάνεσαι ότι καταρρέεις.
Ο κύριος στιχουργός Jeremy Bolm, οι κιθαρίστες Nick Steinhardt και Clayton Stevens, ο μπασίστας Tyler Kirby και ο ντράμερ Elliot Babin, ήρθαν ο καθένας στο χώρο των προβών και στο στούντιο με πολύ διαφορετικές εξελίξεις ο καθένας. Στη διαδικασία δημιουργίας του «Spiral in a Straight Line», συγχωνεύτηκαν — με τον ίδιο, αλλά συνάμα και διαφορετικό, τρόπο που το κάνουν οι Touché Amoré εδώ και μια δεκαετία. Υπήρχε κάτι στον αέρα στο οποίο όλα τα μέλη υπάκουσαν, κατά τη διάρκεια της δεύτερης πιο βροχερής σεζόν που έχει καταγραφεί στο Λος Άντζελες. Τα τραγούδια κυλούσαν πιο ελεύθερα, βουτούσαν πιο βαθιά από ποτέ. Με ένα νέο επίπεδο οικειότητας στον χώρο προβών του σπιτιού του Steinhardt σε συνδυασμό με την επιστροφή στην εξόρυξη συναισθημάτων του Ρόμπινσον, οι Touché Amoré φτάνουν σε μια βαθμίδα θέρμης που σηματοδοτεί μια εκστατική στροφή στις σελίδες του συγκροτήματος.
«Καθώς προσηλώνομαι στο δρόμο που βρίσκετα μπροστά μου... It just winds and winds and winds and winds», φωνάζει ο Bolm στο τέλος του πρώτου κομματιού του δίσκου, “Nobodys” — του οποίου ο αφηγητής είναι ένας «χαρακτήρας» που θέλει να τα αποδώσει όλα στην απόδοση, που διακηρύσσει ότι μερικές φορές η ζωή απλά δεν έχει κανένα νόημα. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του συγκροτήματος που ο Bolm αποκτά αυτά τα περιστροφικά στιχουργικά και φωνητικά χαρακτηριστικά, έναν εύστοχο καθρέφτη του θεματικού συνόλου του άλμπουμ.
Αυτές οι φωνητικές σπείρες είναι τόσο σκόπιμες όσο και τα γραφικά που κατασκευάστηκαν για το “Spiral in a Straight Line”, με τιμόνι από τον Steinhardt. Ο έμπειρος καλλιτεχνικός διευθυντής του γκρουπ, Steinhardt, σχεδιάζει γραφικά για τη θητεία των Touché Amoré, με βάση τους στίχους του Bolm καθώς και την ηχητική παλέτα κάθε άλμπουμ. Είναι πιο φρέσκο αυτή τη φορά: μια νέα αρχή, ίσως, ένας χώρος που εξετάζει το πρόσφατο παρελθόν και το αφήνει πίσω ταυτόχρονα. Και είναι σε κίνηση — κάθε κομμάτι με τη σειρά του αναφέρεται στο σχήμα του κυλίνδρου ενός φιλμ και στο ξετύλιγμά του. Η γλώσσα του φιλμ, η ταυτόχρονη επιπεδότητα και το βάθος του, γραμμικό αλλά στρογγυλό, τυλίγεται μέσα στον εαυτό του.
Στο μαρκίζον κομμάτι, το "Hal Ashby" είναι το σημείο όπου αυτές οι ιδέες συγκλίνουν περισσότερο. Ένα νεύμα προς τον σκηνοθέτη του Being There και τους Harold and Maude, το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τους παρεξηγημένους χαρακτήρες του Ashby. η τραγωδία της κακής επικοινωνίας, τα κόλπα που παίζεις με τον εαυτό σου για να τον πείσεις ότι έχεις δίκιο όταν, ίσως, υπάρχει κάποιο πιο σημαντικό πράγμα που σου διαφεύγει. Μια «όψη με ροζ χρώμα», μια «παράθεση ανόητων», μια «κόκκινη ρέγγα». Το ίδιο το τραγούδι είναι ρομαντικό, ηχητικά και στιχουργικά, με τον τρόπο που αισθάνεσαι όταν βλέπεις τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο πρίσμα και μετά διορθώνεσαι - όπως τραγουδά ο Bolm - και βαθμονομείσαι εκ νέου από μια δύναμη εκτός του ελέγχου σου.
Αυτό που χρειάζεται για να αλλάξεις συχνά δεν είναι αυτό που είδες στη ζώνη εργαλείων σου. Μερικές φορές, ξαφνικά, όλα είναι άγνωστα. Ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι του Bolm τον ακολουθούσε και πάλι - το "Brand New Love" του Sebadoh. Είναι ένα τραγούδι για την εύρεση της αγάπης σε ένα απροσδόκητο μέρος. Και ο Bolm διαπίστωσε ότι το ρεφρέν αυτού του τραγουδιού Sebadoh από το 1990 ταίριαζε τέλεια με το outro ενός τραγουδιού που έγραφε, το οποίο έγινε το "Subversion". Ο Bolm, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου, «κατάλαβε το θρασύτατο αίτημα» και ρώτησε τον Λου Μπάρλοου αν μπορούσε να το τραγουδήσει - και το έκανε. Το άτονο, μελαγχολικό τραγούδι αμφισβητεί την πρόοδο, την ίδια την έννοια του παρελθόντος και του μέλλοντος, όλα αυτά ενώ ακούς το τραγούδι του Barlow να παίζει καθώς ο Bolm αγγίζει την Αδελαΐδα. Και μετά υπάρχει ο Barlow στο outro, τα λόγια του για νέα αγάπη τα περιπλέκουν όλα.
Ο Julien Baker, που τώρα εδρεύει στο Λος Άντζελες, εντάχθηκε στο συγκρότημα στο στούντιο για πρώτη φορά, μετά από δύο προηγούμενες guest εμφανίσεις. Η φωνή του Baker, απαλή σαν σύντροφος εκείνης του Bolm, τραγουδά για το να πιάνεις φωτιά και να καις πιο φωτεινά, στο κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ, «Goodbye For Now». Και οι δύο εναρμονίζονται — για την προσπάθεια «να βρούμε νέους τρόπους για να μην αφανιστούμε», τη συγχώρεση του εαυτού, το ξέπλυμα των ενοχών.
«Ακόμη μια μέρα επαναλαμβάνεται», λέει το «Mezzanine», το κεντρικό και πιο συναρπαστικό κομμάτι του Spiral in a Straight Line. Εδώ, όλα στροβιλίζονται και καίγονται αμέσως, μια διατριβή για το τι σημαίνει να προσπαθείς να επιβιώσεις από την κανονικότητα και την παραξενιά του να έρχεσαι σε μια ζωή που είναι και νέα και όχι νέα. «Μια φωτιά στο λάστιχο που συμβαίνει εσωτερικά», ουρλιάζει ο Μπολμ. Κάθε νήμα του δίσκου κουλουριάζεται σε αυτήν την ιδέα: το να περνάς από ρουτίνες αλλά να εξαφανίζεσαι. Να κρατιέσαι από τις σταγόνες της βροχής. Να πληθαίνουν οι δαίμονές σου και να μένεις αναποφάσιστος. Νεκρός. Μια σπείρα σε ευθεία γραμμή. Θα το συνηθίσω αυτό?
Γραμμικό και κυκλικό ταυτόχρονα, το Spiral in a Straight Line ασχολείται με τον φόβο και τον τρόμο που συνοδεύει τις στιγμές που βρίσκεσαι εκτός ελέγχου. Το άγχος ενός σπασμένου κύκλου: πώς θα βρεις τη διέξοδό σου.
Στις 7 Μαρτίου του 2025 προσφέρουμε για άλλη μία φορά το διαφορετικό και καινοτόμο με ένα συγκρότημα που καταπλήσσει τα πλήθη στο εξωτερικό και που η μοναδικότητά τους θα περιβάλει και το ελληνικό κοινό για πρώτη φορά. Και ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες μελλοντικά...