Tο μανιφέστο της βραδυάς απο τον συγγραφέα Ίκαρο “The Godfather’’ Μπαμπασάκη

ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ / VOL.1

TRACK #1: Όταν τα τρισέγγονα του Φρεντερίκ Μορό δίνουν ραντεβού με τα εγγόνια του Τομ Ρίπλεϊ στο Gagarin, o Γκυστάβ Φλωμπέρ χτυπάει απανωτές τεκίλες με την Πατρίσια Χάισμιθ, και γινόμαστε όλοι μιλένιαλς. Χανόμαστε/χωνόμαστε/χυνόμαστε στο υβριδικό μεταρόκ και ποστπάνκ μιας εποχής που όσο κι αν μας ωθεί στη σιωπή τόσο μας εμπνέει να διαδηλώσουμε με φαζαρισμένες κιθάρες και βραχνά βλέμμα στη Λεωφόρο της Σύμπραξης & της Συνενοχής & της Συνύπαρξης. 

TRACK #2: Κι ακούμε τη μελωδία που ιερουργεί, ρουφάμε το άρωμα των στίχων, της ποίησης που πλάθει παθιασμένους πίνακες: «μ’αρέσει να κρατάω τη φωτιά πολύ κοντά στο πρόσωπό μου / σκυλιά μαζεύτηκαν κι απόψε γαυγίζουνε το θάνατό μου / θα κόψω μία παπαρούνα να την κοιτάζω να πεθαίνει / θα την καπνίσω και θα νιώσω κόκκινο μέσα μου να μπαίνει»  

TRACK #3: Η Αισθηματική Αγωγή [έργο που εκφράζει μια ορισμένη σύγχυση των ειδών] γίνεται και πάλι το Μανιφέστο μιας γενιάς που πάλλεται παλεύοντας να εκφραστεί — και, ναι! ναι! ναι!, να μας εκφράσει. Το Χάσμα Γενεών είναι ντεμοντέ, το στέλνουμε τη γωνία να δει αν ερχόμαστε, είναι μια παλιατσαρία, το έχουμε χεσμένο. Το ροκ και η τζαζ ποτέ δεν πεθαίνουν, υφίστανται και ανθίστανται. Γίνομαι κι εγώ μιλένιαλ και μεταμιλένιαλ, η Βίβιαν Στεργίου είναι η δεξαμενή απ᾽ όπου αντλούν τους μεταλλικούς τους στίχους οι Ταλαντούχοι Πιτσιρικάδες της Ρέουσας Μουσικής, και ο David Foster Wallace φοράει την μπαντάνα, τη βερμούδα, και τα στρογγυλά του ματογυάλια, κι έρχεται στο Gagarin να το γλεντήσει παρέα με τον Boy, τη Nalyssa Green, τη Δεσποινίδα Τρίχρωμη, τον Mazoha, που μας κερνάνε ένα εμπρηστικό κοκτέιλ και μας προσφέρουν ένα καλειδοσκόπιο για να ξαναδούμε με μάτια ορθάνοιχτα τον κόσμο που είναι κόκκινο σύννεφο, μπλε παπαρούνα, μενεξεδένιο καλύβι, ροζ λίμνη. 

TRACK #4: Κι ακούμε τα λόγια, πίνουμε τη μελωδία που μας ηδύνει λυτρωτικά, μπαινοβγαίνουμε στο Όνειρο, μπαινοβγαίνουμε στην Πραγματικότητα, στέλνουμε στον αγύριστο τη θλίψη, ποντάρουμε και πάλι στη Δημιουργική Μελαγχολία, είμαστε αστρόσκονη. Άκου: «φυσάω σύννεφα γαλάζια / φτιάχνω δικό μου ουρανό / γι' αυτό δεν έφυγα ποτέ μου για πάντα έμεινα εδώ / υπάρχουν τέτοιες ιστορίες που ο χρόνος λες πως σταματά / νερό να μην ξεχνάς να πίνεις / κάτι βαθιά σου να κυλά». 

TRACK #5: Η Αισθηματική Αγωγή [έργο που εκφράζει μια ορισμένη σύγχυση των ειδών] γίνεται και πάλι το Μανιφέστο μιας γενιάς που στήνει οδοφράγματα με αγριοτριαντάφυλλα, που μας ανοίγει τη Μυχιοθήκη της, που διαδηλώνει με πανό όπου είναι γραμμένος ο στίχος/φιλοσοφικό σύστημα/προτροπή/κεραυνός του Νίκου Καρούζου: «Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΩΜΑ».

TRACK #6: Στο Gagarin, στο Τέμενος της Νεοψυχεδελικής Συμπόρευσης, θα ακουστούν οι μουσικές και τα λόγια που είναι ίαση, που απομακρύνουν τη νόσο, που φωτίζουν —και σκορπίζουν— τον κατηραμένο όφι του Ζόφου, που εγγυώνται ότι, αφού κάποτε βρεθήκαμε, θα βρεθούμε πάλι, μια διευρυμένη οικογένεια, μια φυλή ινδιάνων των πόλεων, και ο Φλανέρ θ᾽ αγκαλιαστεί με την Περιπλανώμενη, και γίνει κήπος η κάμαρα, και ο άσφαιρος πια, στρυφνός εγωισμός θ᾽ αφήνει, επιτέλους!, την τελευταία του πνοή στη μίζερη κουκέτα του.  Άκου: «Θα ’θελα το κορίτσι μου εδώ. / Πάμε να φάμε στο γωνιακό ή προτιμάς να μείνουμε εδώ / και να δούμε ξανά την συναυλία των Talking Heads; / Όταν πάμε να ζήσουμε στην Νέα Υόρκη θα μένουμε σε μια ταράτσα / και θα δουλεύουμε στο λιμάνι. / Έχω πάρει απ’το βίντεοκλαμπ τον Ταξιτζή / και του Σίντνευ Λιούμετ τον Ενεχυροδανειστή. / Τα νοίκιασα για να τα δούμε μαζί. / Και αν κάποιος μας ρώταγε αν ερχόμαστε απ’ το παρελθόν / εμείς θα του λέγαμε ότι επιστρέφουμε στο μέλλον». 

TRACK #7: Ραντεβού στο Gagarin. Θα κρατάς το Infinite Jest, θα φοράς το γαλάζιο Swatch στον απαράμιλλο καρπό Σου και θα χαμογελάς σαν το φεγγάρι τον Αύγουστο, και τα μαλλιά Σου θα είναι χρυσαφένια και τα μάτια Σου θα είναι τα δύο εξάσφαιρα που γεμίζουν κουμπότρυπες τον Κακομούτσουνο με το Δρεπάνι, και τα αυτιά σου θα είναι κογχύλια και φωλιές γεμάτες υάκινθους. Άκου: «Χρώματα μεσημεριού χρυσά / στα ρούχα κρύφτηκα / και συ σε μωβ μαλλιά / Σου τραγουδώ τα νούμερα / Κι όλο κοιτώ προσεκτικά / Να είναι στη σωστή σειρά / Μη λες ότι στα χάλασα / Και μου χαθείς / Άγνωστα μέρη μου χάρισες / κι όπως με άνθισες έτσι με ξάφνιασες  /Και προχωρώ το μέτρημα / Με το δικό σου ταίριασμα / Χρώματα στη σωστή σειρά / Μη λες ότι στα χάλασα / Και μου χαθείς». 

TRACK #8: Ραντεβού στο Gagarin, με την Αισθηματική Αγωγή που ξαναγράφουν το 2022 ο Boy, η Nalyssa Green, η Δεσποινίδα Τρίχρωμη, ο Mazoha, κάτω από την αύρα του Φάλσταφ της Φωκίωνος, του Λατρεμένου Νικόλα. Θα κρατώ το Girl with Curious Hair, θα φοράω τα Moscot που Σου αρέσουν, θα Σου αγγίζω απαλά το χνούδι στον αυχένα Σου, θα εμπλακούμε, κι Εσύ κι εγώ, σ᾽ ένα Σιαμαίο Σύστημα και θα ακούμε τις μουσικές και τα λόγια των Παιδιών και θα είμαστε μαρμαρυγές στον ωκεανό του ήχου. Άκου: «Τώρα χορός / Σαν σπαθί σαμουράι / Σαν σπαθί των jedi / Σαν ζάρι που κυλάει / Σαν κύμα που στα βράχια σκάει / Κοίταξέ με / Μύρισέ με / Μίλησέ μου /Τρέλανέ με / Πες μου κάτι κινηματογραφικό / Αποπλάνησέ με / Τώρα δεν με νοιάζει / Που τίποτα δεν είναι αλήθεια /Τώρα δεν με νοιάζει / Που όλα έχουν παραμείνει ίδια / Τώρα δεν με νοιάζει που τελειώσανε τα παραμύθια / Μέχρι το ξημέρωμα χορεύουμε μόνοι στην πίστα / Τώρα χορός / Σαν τα ψάρια μες στη γυάλα / Σαν να κάνουμε τραμπάλα / Θάψε με στην παραλία Κλέψε μου την ευκαιρία / Δεν υπάρχει δυστυχία / Που να κόβεται στα τρία / Δεν υπάρχει ισορροπία / Μόνο όνειρα και ουτοπία».

Ίκαρος “The Godfather’’ Μπαμπασάκης

Κυψέλη, 02.09. 2022