Και όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, που μάλλον δεν περίμενες ποτέ να σου συμβεί,

τότε τι; 

Τι σημαίνει μάχη για την ζωή; Μάχη με τον χρόνο; Πως παλεύεις για την ζωή σου;

Μια γυναίκα μόνη της στην σκηνή, έρχεται και αφηγείται μια ιστορία, ένα προσωπικό ντοκιμαντέρ, γραμμένο με το σώμα, αυτό φέρει εξάλλου τα συμπτώματα, με αυτό παλεύει. Μαζί με εκείνη, στον σκηνικό χώρο, εισβάλει και ένας όγκος, όπως ένας όγκος απροσδόκητα και απροειδοποίητα εισέβαλε στο σώμα της, εκεί ψηλά, απέναντι από την καρδιά της, στο στήθος της, εκεί που τάιζε το παιδί της. Τώρα αυτό το μέρος του σώματός της - εκεί ψηλά, εκεί που τάιζε το παιδί της - πρέπει να το αποχωριστεί. Αυτό που έδωσε ζωή, τώρα της παίρνει την δική της και πρέπει να παλέψει. Πρέπει να γίνουν όλα σε συγκεκριμένο χρόνο, αλλιώς μπορεί να χάσει, όχι απλώς μια μάχη, αλλά την ζωή της. Δεν ξέρει πως να αντιμετωπίσει αυτόν τον απροσδόκητο εχθρό, δεν της έχει ξανασυμβεί. Ανυπάκουο σώμα. Δεν εκτελεί επακριβώς της εντολές, θέλει να λουφάρει. Δεξί, αριστερό, δεξί, αριστερό, τόσος κόπος, τόση συγκέντρωση. Βήμα – βήμα ψάχνει να βρει τον τρόπο. Βγαίνει στον πόλεμο και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να της κάνει τον πρόλογο. Είναι η ατομική της περίπτωση.Μια γυναίκα, μια γυναίκα μόνο, αυτό είναι. Μια μαμά, σαν όλες τις άλλες, ξέρετε ποιες, αυτές που δεν αρρωσταίνουν ποτέ.