«Η πίκρα τού να γνωρίζεις την αλήθεια με αντίτιμο μια απερίγραπτη υποτίμηση.

Να λες την αλήθεια και να μη σε καταλαβαίνει κανείς…»

Ο παγκοσμίου φήμης Αργεντίνος σκηνοθέτης, Σέζαρ Μπρι, έρχεται στην Ελλάδα για να μάς συστήσει τη Σιμόν Βέιλ, «το μοναδικό μεγάλο πνεύμα της εποχής» της κατά τον Αλμπέρ Καμύ. Δασκάλα, φιλόσοφος, εργάτρια, ακτιβίστρια με όλη τη σημασία της λέξης, είναι μερικές από τις πολυάριθμες ιδιότητες που πρόλαβε να εκπροσωπήσει επάξια στα μόλις 34 χρόνια ζωής της. Πάλεψε με πείσμα, ακόμα κι όταν ήξερε πως δεν θα κατάφερνε τίποτα. Ήθελε να ζήσει σύμφωνα με την εποχή της και να συμμεριστεί τη μοίρα των δυστυχισμένων με τους οποίους ταυτιζόταν.

«Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος γιατί σκέφτεται, αλλά σκέφτεται στο κενό αν δεν συνδέεται με το σύμπαν».

Από την Comuna Baires στο Μπουένος Άιρες και το Collettivo teatrale Tupac Amaru στο Μιλάνο, την ομάδα Gruppo Farfa και την Odin Teatret της Δανίας, μέχρι την ίδρυση του Teatro de Los Andes στη Βολιβία, ο μεγάλος Αργεντίνος συγγραφέας και σκηνοθέτης, Σέζαρ Μπρι, αποδεικνύει περισσότερα από 35 χρόνια τώρα, τη θέση του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Το καταφέρνει είτε με δικά του έργα είτε με περάσματα από μεγάλους κλασικούς.

Ο Δημήτρης Παπαβασιλείου και η Αγγελική Πασπαλιάρη μας βάζουν κρυφά στο δωμάτιο που η Σιμόν Βέιλ πέρασε τις τελευταίες μέρες της δίπλα στον Κάρλο, φίλο και νοσοκόμο της, τον Αύγουστο του 1943, στο νοσοκομείο του Άσφορντ, στο Κεντ της Αγγλίας. Μέσα σε εκείνη την πτέρυγα του νοσοκομείου, η Σιμόν βλέπει στον Κάρλο τη μορφή ανθρώπων που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης, αλλά και της πολιτικής τής συγκρότησης, πότε με χιούμορ, πότε με δάκρυα, με ποίηση, με σκληρότητα. Συνομιλώντας μαζί τους, σκιαγραφείται μία προσωπικότητα που πήρε σαφή θέση στα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα και πάλεψε με εντιμότητα, συνέπεια και -κυρίως- έμπρακτα για τα πιστεύω της θυσιάζοντας, εν τέλει, την εύθραυστη ζωή της. Ταυτόχρονα, αποτυπώνεται η ταραχώδης πολιτικοκοινωνική σκηνή της Ευρώπης του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.

Έξω από το θέατρο, συνεχίζει η καθημερινότητα που συνηθίσαμε ως κανονικότητα∙ πόλεμος στα βορειονατολικά, πόλεμος στα νοτιοανατολικά, γενοκτονίες, άνοδος του φασισμού, καταπάτηση δικαιωμάτων. Μέσα στο θέατρο, δύο από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς τους μας υπενθυμίζουν τη λούπα της ιστορίας και μας αφηγούνται αξίες οικουμενικές που υπερβαίνουν τον χρόνο, σε μια παράσταση που γέννησε η αναγκαιότητα: Να έχουμε τη θέληση να γίνουμε σαφείς σε μια εποχή ασάφειας όπως η δική μας.

Από ποιους αλλάζει ο κόσμος;