Στη μεγάλη, κεντρική αίθουσα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, θα μεταφερθούμε, με το «μαγικό, ιπτάμενο χαλί» της Ιστορίας, στη μυκηναϊκή εποχή. Θα βρεθούμε στις Μυκήνες, θα περάσουμε από την πύλη των Λεόντων, και θα θαυμάσουμε όλο εκείνο το χρυσάφι που αναφέρει ο Όμηρος, και που θάμπωσε ολόκληρο τον κόσμο στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο παθιασμένος Ερρίκος Σλήμαν έστελνε ένα ενθουσιώδες τηλεγράφημα στον βασιλιά Γεώργιο Β΄, σχετικά με τα σπουδαία ευρήματα που είχε ανακαλύψει στους βασιλικούς τάφους: τη μάσκα «του Αγαμέμνονα», το αλάβαστρο «της ωραίας Ελένης», τον καθρέφτη «της Κλυταιμνήστρας», τα χρυσάφια που έντυσαν εκείνο το τόσο πρόωρα χαμένο μωρό, ή τον λεπτεπίλεπτο χρυσό ζυγό για το ζύγισμα της ψυχής στο πέταγμά της προς την ελευθερία του ουρανού.
Κι όλα αυτά, μέσα από τους «στοιχειωμένους» στίχους του Γιώργου Σεφέρη:
«Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της «Ωραίας Ελένης του Μενελάου»· χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα μ’ έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της»
Με τον τρόπο του Γ. Σ.