CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER

by Antonia Economo
ERGO Art Production

H πρώτη θεατρική παραγωγή της ERGO είναι μία τριλογία που βασίζεται στην Θεία Κωμωδία του Δάντη Αλιγκιέρι και εξελίσσεται μέσα από τρία επεισόδια CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER τα οποία αντιστοιχούν στην Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Η Θεία Κωμωδία είναι ένα εμβληματικό έργο. Η παραστάσεις CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER αναμετρούνται με τη Θεία Κωμωδία και με τις έννοιες που ο Δάντης μας μεταβιβάζει μέσα από το έργο του.
« O Δάντης Αλιγκιέρι κατέγραψε την διαδρομή του στον Κάτω Κόσμο, στο Καθαρτήριο και στον Παράδεισο προσφέροντας ζωντανές εικόνες, αισθήσεις και τοπία. Σε κάθε επεισόδιο δεκατρία σώματα και πέντε μουσικοί θα φέρουν την ατμόσφαιρα αυτής της διαδρομής στο Σύγχρονο Θέατρο. Μία σκήνη που περιστρέφεται και σώματα που αναδύονται ξαφνικά. Ένας βομβαρδισμός από μουσική, σιωπή και έντονη σωματικότητα. Οι εικόνες και τα τοπία της Θείας Κωμωδίας μετατρέπονται σε αισθήσεις, ποιότητες, ήχους και μουσική. Το κοινό δεν θα δει σώματα να καίγονται, άλλα θα νιώσει την φωτιά να φλέγεται» Antonia Economo
H Θεία Κωμωδία αποτελείτε από τρία εξίσου καταλυτικά μέρη. Ο Δάντης κατασκεύασε ένα μετά θάνατον, θα το έλεγε κανείς σύμπαν, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Με μία εξαιρετικά αυστηρή και αυθαίρετη πρόθεση, δημιούργησε ένα συνεπές ταξινομικό σύστημα με βάση του οποίου όρισε την τιμωρία της Κόλασης η την επιβράβευση του Παραδείσου ιστορικών και καθημερινών προσώπων της εποχής του μετά θάνατον, ανάλογα με το πως ο καθένας τους είχε επιλέξει να ζεί την ζωή του και να ορίσει τον εαυτό μέσα σε αυτήν και απέναντι στους άλλους.

CORPO
Μέρος της τριλογίας CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER
“…all hope abandon, yee who enter here.”
Dante Alighieri, Canto III.1–7, Inferno, Divina Commedia.

Έξαφνου ένας ήρεμος και υπεροπτικός, αλλά παράλληλα έντρομος Δάντης. Ένας εκλεκτός μάρτυρας που επιλέχθηκε να καταγράψει τα εκτρώματα της Κολάσεως και ελπίζει να μπορέσει να θυμηθεί το ταξίδι του όταν τελειώσει. Ο ποιητής οδηγείται από τον Βιργίλιο μέσα απο την Κολαση και το Καθαρτήριο για να φτάσει στην αγαπημένη του Βεατρίκη. Στο CORPO λοιπόν ο Βιργίλιος είναι η ίδιοι οι μουσικοί πάνω στη σκηνή και προσφέρει μουσικές και ηχητικές λύσης ως φωνή και σύμβουλος της νόησης και του σωστού δρόμου στο ταξίδι του Δαντη. Βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από την Ιερουσαλήμ και ο Δάντης μαζί με τον Βιργίλιο κατεβαίνουν στο κέντρο της γης όπου και θα βρουν τον Εωσφόρο. Η γη, η μάλλον η γείωση, και η κατάβαση σαν στοιχεία είναι κεντρικά στην ατμόσφαιρα του CORPO.
CORPO στα ιταλικά σημαίνει «σώμα» καθότι τα βασανιστήρια είναι σωματικά και προς έκπληξη μας οι πεθαμένοι έχουν σάρκα και οστά στη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Έχουν καταδικαστεί στην Κόλαση γιατί εν ζωή επέλεξαν να ακολουθήσουν τα πάθη και τα θέλω της σάρκας αντί για της επιλογές του νου. Το CORPO στοχεύει στην εξωτερίκευση αυτού του χάους και αυτής της αντίθεσης αναμεσά στην τάξη και αταξία.
Ο κύκλος. Οι ενεά κύκλοι της Κολάσεως. Η κυκλική ροή τον βασανιστηρίων. H έννοια του κύκλου, και ό, τι συμβολισμό φέρει αυτός, είναι κομβική στην Κόλαση του Δάντη, και εφαρμόζεται από τον ποιητή και μεταφορικά και κυριολεκτικά στη δομή αυτής της Αβύσσου. Στο CORPO o κύκλος, η ακόμα καλύτερα, η «λούπα» αποτελούν λέξεις κλειδιά. Τα βασανιστήρια, που αντιστοιχούν σαν μεταφορές, ακόμα και υπερβολικές, στην κάθε αμαρτία, εκτελούνται με την ίδια συχνότητα και ένταση αιώνιος, μέχρι την Θεία Δίκη, κυκλικά λοιπόν και όχι γραμμικά. Δεν υπάρχει μια αρχή μια μέση και ένα τέλος σε αυτά και καμία κορύφωση. Οι αμαρτωλοί δεν μπορούν να βιώσουν λιγότερο η περισσότερο πόνο, εκτίοντας την ποινή τους σχεδόν επαναλαμβανόμενα. Τα σώματα των χορευτών είναι τα σώματα των αμαρτωλών βασανισμένων. Εφόσον είναι νεκροί, οι αμαρτωλοί έχουν αποκτήσει ένα αιώνιο σώμα το οποίο δεν μπορεί να υποστεί ολική φθορά. Δεν είναι άυλες ψυχές η πνεύματα. Ο πόνος των βασανιστηρίων είναι σωματικός και οι ίδιοι δεν μπορούν να βιώσουν καθοριστική σωματική εξάντληση απέναντι σε αυτόν. Οι βασανισμένοι αμαρτωλοί υποφέρουν ουρλιάζουν και αντιδράνε στον πόνο του βασανιστήριού ο όποιος είναι μόνιμα στο έπακρον. Συνεπώς τα σώματα των χορευτών και η κίνηση τους είναι διαρκώς σε σωματική ένταση και επίθεση, στα όρια, σαν αναλογική σωματική απάντηση στον μόνιμο πόνο που υφίστανται. Ακόμα και όταν ηρεμούν επικρατεί μια φλεγόμενη εσωτερική ενέργεια.

TO THE ABYSS
Μέρος της τριλογίας CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER
“This mountain’s of such sort
that climbing it is hardest at the start;
but as we rise, the slope grows less unkind…”
Dante Alighieri, Canto IV, 88-95. Purgatory, Divine Comedy

Το σκηνικό αλλάζει. Το κλίμα και το περιβάλλον μεταμορφώνονται ριζικά. Ήλιος. Φύση. Πόνος και λυγμοί. Και επιτέλους…ελπίδα μετρώντας το χρόνο. Ανεβαίνοντας το βουνό.
Ο Βιργίλιος ξεπλένει το πρόσωπο του Δάντη από την βρωμιά της Κολάσεως. Αλλά για να υπάρχει φως, πρέπει να υπάρχει και σκοτάδι. Η ελπίδα είναι επικίνδυνο πράγμα.
Ο Δάντης, αφού έχει καταφέρει να βγει από τα έγκατα της Γης μαζί με το Βιργίλιο, ξεκινάει την ανάβαση του στο βουνό του Καθαρτηρίου. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουν τον ήλιο από τότε που συναντήθηκαν στο σκοτεινό δάσος της Κόλασης.
Ο Δάντης έχει ξεπεράσει πια τα σκοτάδια του αλλά έχει δρόμο ακόμα μπροστά του. Δυναμικός. Ανοίγει τα μάτια με ξεκάθαρο στόχο πλέον: να ανέβει το βουνό του. Ο ήλιος, ως το φως του Θεού, τους επιτρέπει να προχωρήσουνε. Εδώ οι καταδικασμένοι έχουν ελευθερία όπως είχαν και εν ζωή. Εκτίουν ποινές και υφίστανται βασανιστήρια αλλά με ημερομηνία λήξης, σαν σε μια φυλακή, διότι έπειτα θα βραβευτούν με την ανταμοιβή του Παραδείσου. Οι αμαρτωλοί στο Καθαρτήριο σαν σκιές εκτίουν την ποινή τους για να αποβάλλουν τα σημάδια των αμαρτιών τους.
Η κάθαρση και η σωτηρία. Βρισκόμαστε στο πιο ανθρώπινο κομμάτι της Θείας Κωμωδίας.
Ακόμα και αν αυτές οι σκιές έχουν την ελπίδα ότι θα καταλήξουν στον Παράδεισο, και δεν βιώνουν αιώνιο πόνο όπως στην Κόλαση, η ελευθερία που τους δίνεται να διορθώσουν τα λάθη τους και το βασανιστικά αργό πέρασμα του χρόνου που πρέπει να υπομείνουν, τους βάζουν σε χειρότερη μοίρα. Στην άβυσσο της αναμονής.

Πόνος και λιγμοί. Και επιτέλους… ελπίδα. Ανεβαίνοντας το βουνό.


HOLY FATHER

Η ανάβαση των ψυχών στον Παράδεισο. Φως. Εσωτερική και αιώνια δύναμη. Ο Παράδεισος είναι το τρίτο και τελευταίο βασίλειο της Θείας Κωμωδίας του Δάντη Αλιγκιέρι. Οι Επτά Παράδεισοι αποτελούν τον   Παράδεισο του Δάντη και είναι πλανήτες στον διάστημα. Σελήνη. Άρης. Κρόνος. Αφροδίτη. Ήλιος. Ο κάθε πλανήτης μία ιστορία. Άγγελοι. Όλοι λούζονται από την αγάπη Του. Ο οίκος του Θεού έχει πολλά δωμάτια. Ένα διάστημα απόλυτης τελειότητας. Ένα ταξίδι ενάντια στη βαρύτητα. Που είναι ο Πατέρας μας? Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι παντού αλλά τελικά πουθενά. Και να που έρχεται...η Βεατρίκη. Μία πανέμορφη ιδέα. Ο Δάντης είναι πλέον το κοινό και οδηγείται από την Βεατρίκη σε ένα γαλαξιακό ταξίδι αιώρησης και έντασης. Αυτοί που βραβεύτηκαν με την αποθέωση του Παραδείσου έπρατταν πάντα ορθά και σωστά εν ζωή. Η απόλυτη ουσία και παρουσία του πνεύματος στον Παράδεισο. Και τώρα? Τώρα… Τίποτα.


Για περισσότερο behind the scenes υλικό take a tour:

ERGO Website: ergocollective.org
Subscribe ERGO YouTube Channel: youtube.com/channel/UCn4vyE1Fe0M6qmrn0_Z0t6A
LIKE:https://www.facebook.com/ERGOCollective/
Follow:instagram.com/ergo_collective/