Δύο γυναίκες, και οι δύο χορεύτριες, και οι δύο στην ίδια ηλικία, λέγεται ότι έχουν μία αξιοσημείωτη σωματική ομοιότητα. Αρχικά, δεν έχουν ιδέα η μία για την άλλη. Ίσως απλά έχουν ακούσει ότι όλοι έχουν κάπου έναν σωσία. Είναι δυνατόν να βρούμε απαντήσεις μέσω ενός άλλου ατόμου; Τι μας κάνει να ταυτιζόμαστε και να συνδεόμαστε με τους άλλους και με τον εαυτό μας; Η Tereza Ondrová και η Francesca Foscarini ταλαντεύονται σε ένα ταξίδι ανάμεσα σε ένα ντοκιμαντέρ και σε μία οικεία δήλωση, στο κοινό τους έργο· αγγίζουν μία σειρά από θέματα, όπως ο γυναικείος ψυχισμός και οι αλλαγές του, η μοναξιά, η ευαλωτότητα και, τέλος η αποδοχή της κατάστασης στην οποία βρίσκονται σήμερα οι παραστατικές τέχνες. Και, παρόλο που αυτές οι δύο γυναίκες δε γνωρίζονται μεταξύ τους, μπορούν να μοιραστούν έναν συναισθηματικό δεσμό που ξεπερνά τα γεωγραφικά σύνορα;