“Πρήστηκαν τα άκρα μου, πάλι! Είναι από την κούραση ή μήπως είμαι έγκυος; τι θα κάνω αν είμαι έγκυος, πάλι; Τέσσερα μου έδωσε ο Θεός, ζωή να έχουν και όλη μέρα πασχίζω να μην τους λείψει τίποτα. Εγώ γεννήθηκα για να υπηρετώ τις ζωές των άλλων. Για τη δική μου δεν έχω χρόνο. Αυτό σκέφτομαι συνεχώς. Και μετά τα βάζω με τον εαυτό μου. Γιατί νιώθω αχάριστη και πιστεύω πως να είναι αμαρτία να είσαι γυναίκα, σύζυγος και πάνω από όλα μάνα και να νιώθεις κουρασμένη. “ 

Μια χοροθεατρική παράσταση για τον σεξισμό και την βία που υφίσταται το γυναικείο φύλο ακόμη και στον αιώνα που διανύουμε στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα κράτη. Τέτοια φαινόμενα δεν παρατηρούνται μόνο από το ανδρικό φύλο αλλά και από την ίδια την γυναίκα εις βάρος άλλης γυναίκας, αναπαράγοντας τα ίδια βαθιά ριζωμένα και αιώνια «ποτισμένα» πρότυπα.