Διαβάστε τι γράφει για το ΚΗΠΟΣ ο οπερατέρ Μανώλης Δημελλάς:

«Μυστικός αλλά ταυτόχρονα γνωστός σε όλους τους μυημένους των νοτίων προαστίων, είναι και ο δημοτικός θερινός του Μοσχάτου. Το σινέ “Κήπος” έρχεται από τα μέσα τις δεκαετίας του 1960, από τους μεγαλύτερους εκείνη την εποχή, με άδεια λειτουργίας 900 καθισμάτων! Και σίγουρα δεν θα τον βρείτε μέσα στα must για τους τουρίστες!

Μηχανή προβολής παλιά, ένα θηρίο ανήμερο, που βρυχάται και ξεσηκώνει τους θεατές του. Κάθε βράδυ σχεδόν γεμίζει με γνωστά πρόσωπα. Και με 5 ευρώ σε ταξιδεύει ο καπετάνιος ετούτου του ακίνητου αστρόπλοιου, ο Σωτήρης Βανικιώτης ο προβολατζής, δηλαδή ο μηχανικός της καμπίνας.

Κάθεται στα ψηλά και καμαρώνει γνωστούς και άγνωστους πελάτες, και ενώ οι γειτόνοι ψιλοπαραπονιούνται για το θόρυβο από το ποδοβολητό των φιλμ, είναι από την άλλη ο κοσμάκης, όλοι εμείς, που χορταίνουμε τη δροσιά, την ταινία και τον ουρανό. Άσε που κάνει και το κέφι του, παλιός ραδιοερασιτέχνης ο Σωτήρης, δεν χάνει την ευκαιρία να πιάσει το μικρόφωνο και να μιλήσει στο κοινό του: “..καλωσορίσατε σε λίγο ξεκινάμε, …σας παρακαλώ μην φύγετε ακόμη η προβολή δεν τελείωσε… καληνύχτα φίλοι, καλή σας ξεκούραση…”.

Μικρά νησιά, οάσεις μέσα στην πόλη, αυτά είναι τα θερινά, που δεν έπαψαν ποτέ να ανανεώνουν την ελπίδα της φαντασίας, σαν να απλώνουν ένα σχοινί και να τραβούν τους ορεξάτους στα μυστικά περάσματα των μακρόσυρτων κοιλάδων της σελήνης, ξέρετε τώρα, εκεί που ήταν οι εξωγήινοι πριν μετακομίσουν στα βιαστικά!

Κρίμα που δεν μιλούν τα δέντρα εκεί κάτω στον θερινό του Μοσχάτου, μια θεόρατη χαρουπιά φυτεμένη από τις πρώτες προβολές, κάπου στο μακρινό 1965, έχει δει, ξέρει απ’ έξω όλες τις ταινίες.

Αυτή κι αν έχει ακούσει τις περίφημες ερωτικές εξομολογήσεις του ηλιόσπορου και του πασατέμπου…»