Dog Star Descending

Αϊκάν Σαφόγλου, Γερμανία, 2020, 12'

Όλα ξεκινούν με ένα δέντρο που πέφτει κάποια νύχτα κάτω από το παράθυρο του καλλιτέχνη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη γλαφυρή ανάμνηση των καλοκαιρινών διακοπών που είχε περάσει με τους γονείς του στην Ίμβρο, εμπνέει τον καλλιτέχνη για να εξιστορήσει της δική του εμπειρία του ξεριζωμού. Τούρκος στην καταγωγή, πέρασε τα πρώτα του σχολικά χρόνια στη Γερμανική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ώσπου βρίσκεται εξόριστος στο Βερολίνο ως νεαρός μαθητής. Η φοίτηση του Σαφόγλου στη Γερμανική Σχολή, για την οποία οι γονείς του ήλπιζαν ότι θα τον προετοιμάσει για μια καλύτερη ζωή, τον κάνει να νιώθει διχασμένος ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς και χώρες. Η ενδόμυχη ιστορία συμφιλίωσης με την οικογένειά του και τον εαυτό του βασίζεται στο προσωπικό φωτογραφικό αρχείο του Σαφόγλου, το έργο του οποίου συχνά περιλαμβάνει τη μεταχείριση εικόνων που προϋπάρχουν, την έννοια του παλίμψηστου, τη διαδικασία συσχέτισης που επιτυγχάνεται μέσω της αφήγησης, καθώς και την ανθρώπινη φωνή. Ο Σαφόγλου μεταμορφώνει τις σταθερές εικόνες σε «αποδημητικές εικόνες» καθώς τις νοηματοδοτεί ξανά, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του cropping, της αναδιάταξης και της σάρωσης. Εν προκειμένω, οι φωτογραφίες φαίνεται σαν να έχουν περάσει από κονιορτοποιητή εγγράφων και ύστερα να έχουν συναρμολογηθεί πρόχειρα. Έτσι περνούν μπροστά από τα μάτια του θεατή σαν να κινούνται πάνω σε έναν ιμάντα μεταφοράς, παραπέμποντας σε έναν δρόμο που μπορεί να διανυθεί στον ρυθμό των βημάτων του ιδίου του καλλιτέχνη, τα οποία συνοδεύουν τελικώς και την αφήγηση που ξετυλίγεται.

Aykan Safoğlu, Germany, 2020, 12'

It all starts with a tree that falls beneath the artist’s window one night. This event, and a vivid memory of summer vacations spent with his parents on the island of Imbros, lead the artist to tell us the story of his own experience of uprooting. Turkish, educated at the German High School of Istanbul, as a young student Safoğlu goes into exile in Berlin. Safoğlu’s education at the German High School, which his parents hoped would prepare him for a better life, only makes him feel torn between two cultures – two countries. This intimate tale of reconciliation with his family and with himself is based on Safoğlu’s personal archive of photographs – a favorite material of the artist, whose work frequently involves the manipulation of existing images, the palimpsest, a process of association with storytelling, and the voice. Safoğlu transforms still images into “migrant images” as he defines them, using the techniques of cropping, rearranging, and scanning. Here, the photographs seem to have been fed through a shredder and then loosely pieced together again. They roll by the viewer as if on a conveyor belt, evoking a road to be traveled in rhythm to the steps of the artist, which thus accompany the unfurling of the narrative.

Goodbye! (Rambo)

reVoltaire (Καλίν Μαν), Ρουμανία, 2019, 38'

Μετά τη βράβευση της ταινίας Simultaneous Hypostases στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μπρνο το 1970, o Γκεόργκε Σαμπάου ίδρυσε το Atelier 16 στο Arad Art School με την υποστήριξη των αρχών, οι οποίες και του παρείχαν απόθεμα φιλμ 16 mm, επισήμως προοριζόμενο για την παραγωγή ντοκιμαντέρ. Από το φιλμ που διατέθηκε για κάθε ντοκιμαντέρ, ένα μέρος του διοχετεύτηκε στην παραγωγή πειραματικών ταινιών. Έτσι, το αρχείο του kinema ikon διατηρεί ισάριθμα 62 ντοκιμαντέρ και 62 πειραματικές ταινίες. Το kinema ikon παραγκώνισε τα ντοκιμαντέρ, θεωρώντας τα απλές προεργασίες μέσα από τις οποίες θα μπορούσαν να παραχθούν οι πειραματικές ταινίες. Στην παρούσα φάση, το kinema ikon αναζητεί έναν ισορροπημένο τρόπο για να εξετάσει εκ νέου το υλικό ντοκιμαντέρ που διαθέτει. Το Goodbye! (Rambo), ένα ready media έργο από τον reVoltaire, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα: υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ εισέρχονται σε έναν (αυτo-)ειρωνικό διάλογο με ντοκιμαντέρ από το αρχείο του kinema ikon.

reVoltaire (Calin Man), Romania, 2019, 38'

After the film Simultaneous Hypostases received an award at the Brno Film Festival in 1970, George Săbău set up Atelier 16 at the Arad Art School, with the support of the authorities; he received 16 mm film stock, officially meant for the production of documentary films. From the film stock allocated for each documentary film, a portion was diverted for experimental films. The kinema ikon archive thus preserves 62 documentaries and 62 experimental films. kinema ikon disregarded its documentary films, considering them simple exercises from which the experimental films could be produced. Currently, kinema ikon is looking for a sensible way to revisit its own documentary material. Goodbye! (Rambo), a ready media work by reVoltaire is a good example: Hollywood blockbusters are put into a (self-)ironic dialogue with documentary films from the kinema ikon archive.

Newsreel 63 – The Train of Shadows

Νίκα Αουτόρ, Σλοβενία, 2017, 39'

ΗΤαινία επικαίρων 63 επιχειρεί να εκθέσει και να ερμηνεύσει μια συγκεκριμένη εικόνα, ένα ψήγμα video τραβηγμένο με κινητό τηλέφωνο πάνω στην πάλαι ποτέ φημισμένη σιδηροδρομική γραμμή Βελιγραδίου-Λιουμπλιάνας, όπου πλέον οι πρόσφυγες ταξιδεύουν όχι σε κουκέτες, αλλά ανάμεσα στις ρόδες των βαγονιών. Η Ταινία επικαίρων 63 εμβαθύνει σε μια οπτική διερεύνηση των σιδηροδρόμων και ανιχνεύει το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό τους πλαίσιο. Τα δοκιμιακά και συνειρμικά στοιχεία της ταινίας συσχετίζουν το ιστορικό αυτό αφήγημα με την αναζήτηση της ευτυχίας στο τρέχον κοινωνικό σύμπαν, όπου ο πόθος μας για αυτήν πολύ συχνά συνδέεται με την ιδέα ενός ταξιδιού ή την ανάγκη να εξασφαλίσουμε τα βασικά μέσα για την επιβίωσή μας. Στη δική της σύλληψη των κινηματογραφικών επικαίρων, η Αουτόρ καταφεύγει στις παραδοσιακές μορφές του είδους και επιστρατεύει διάφορες στρώσεις περιεχομένου, συναρμόζοντάς τις μέσω μιας δοκιμιακής αφήγησης και άλλων οπτικών στοιχείων. Αυτό που κάνει την Ταινία επικαίρων 63 να βρίσκει την καρδιά του στόχου είναι ο τρόπος με τον οποίο ισορροπεί ανάμεσα στην παραδοσιακή, ενημερωτική και ταγμένη φόρμα του αντι-επίκαιρου και σε έναν πιο υφολογικό και πειραματικό κινηματογράφο, καθοδηγώντας τους θεατές εν μέσω της ιστορίας και αφήνοντάς τους να συμπληρώσουν τα κενά με τις δικές τους σκέψεις.

Nika Autor, Slovenia, 2017, 39'

Newsreel 63 tries to position and understand a particular image – a shred of video taken with a mobile phone on the once famous Belgrade-Ljubljana rail route, where refugees now travel not in couchettes but between the train’s wheels. Newsreel 63 drifts into a visual investigation of railways and explores their historical, social, and political narrative. The essayistic and associative elements of Newsreel 63 link this historical narrative to our pursuit of happiness in the current social constellation, where our longing for happiness is all too often tied to the idea of traveling somewhere – or the need to secure means for mere basic survival. In her conception of the newsreel, Autor refers to traditional forms of the genre and employs various layers of content, connecting them through essayistic narration and visual elements. What makes Newsreel 63 unique is the way it straddles the line between the traditional informative, committed anti-newsreel form and a more textually-driven and experimental cinema, guiding the viewers through the story while leaving them to fill in the blanks with their own thoughts and reflections.