Ντενί Κοτέ, Καναδάς, 2022, 138΄

Η φράση «Η υπερσεξουαλικότητα δεν είναι αρρώστια» θα μπορούσε να είναι γραμμένη στο κατώφλι του φιλήσυχου κοινωνικού ινστιτούτου που παρουσιάζεται στην ταινία. Τρεις γυναίκες (η μία σοβαρή Λεονί, η άλλη αυθόρμητη και η τελευταία φιλήδονη) θα περάσουν οικειοθελώς έναν μήνα σε αυτό το κτίριο που υψώνεται δίπλα σε μια γαλήνια λίμνη, με σκοπό τη διαχείριση των σεξουαλικών εμμονών τους. Υπό την επίβλεψη μιας Γερμανίδας θεραπεύτριας και ενός κοινωνικού λειτουργού, οι τρεις κοπέλες περνούν τον καιρό τους ακροβατώντας ανάμεσα στη φαντασίωση και στην πραγματικότητα, ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, ανάμεσα στην επιθυμία και στο τραύμα. Ο Ντενί Κοτέ φέρνει τη γυναικεία σεξουαλικότητα στο προσκήνιο και διερευνά τις ερωτικές εμμονές, τη σαρκική επιθυμία και τις μύχιες σκέψεις που σπάνια ακούγονται, με έναν τρυφερό πλην ωμό και άμεσο τρόπο, αποβλέποντας στο άνοιγμα ενός διάλογου για τη διαδικασία της αυτεπίγνωσης.

Denis Côté, Canada, 2022, 138΄

The phrase “Hypersexuality is Not a Disease“ could be written over the entrance of the film’s quiet social institution, located next to a calm lake, where somber Léonie, impulsive Eugénie, and flirty Geisha are to spend a month-long voluntary retreat in the purpose of mastering their sexual obsessions. Supervised by a female German therapist and a male social worker, the three girls spend their days caught between fantasy and reality, past and future, desire and trauma. Denis Côté places female sexuality at the forefront and explores erotic obsessions, carnal desire, and rarely-heard intimate thoughts in a delicate yet raw and direct way that ultimately seeks to discuss the process of self-awareness.