The Owl's Legacy: Democracy, or City of Dreams

Κρις Μαρκέρ, Γαλλία, 1990, 27'

Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «δημοκρατία»; Χαρακτηρίζει την αρχαία πόλη-κράτος ή τα δικά μας σύγχρονα πολιτικά συστήματα; Ποιες είναι οι αναλογίες ή, αντιθέτως, οι αγεφύρωτες διαφορές ανάμεσα σε πραγματικότητες που έχουν απόσταση μεγαλύτερη των είκοσι αιώνων; Είναι ορισμένες λειτουργίες κατάλληλες για όλους τους πολιτισμούς; Το τρίτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς ντοκιμαντέρ του Κρις Μαρκέρ –η οποία πρωτοπροβλήθηκε στη βρετανική κρατική τηλεόραση το 1991, αλλά έμεινε στο σκοτάδι για δεκαετίες– επιστρέφει στην κλασική αρχαιότητα για να κάνει έναν  θαρραλέο παραλληλισμό, εξοικειώνοντας το κοινό του 21ου αιώνα με μια έννοια των κοινών που μοιάζει αρχέγονη και συνάμα καινοτόμα, ικανή να επανεπινοείται σε κάθε πιθανή της έκφραση.

Chris Marker, France, 1990, 27'

What exactly does the word mean “democracy” mean? Does it designates the ancient city-state or our contemporary political systems? What are the analogies or, on the contrary, the radical differences between realities separated by more than twenty centuries? Are certain functions suitable for all civilizations? Τhe third episode of Chris Marker’s legendary documentary series – which first aired on British state television in 1991 but remained in the dark for decades – returns to classical antiquity to make a bold parallel, familiarizing 21st-century audiences with a concept of the commons that seems primordial yet innovative, reinventing itself in every single manifestation.

The Rehearsal

Ζυλ Ντασέν, Ηνωμένο Βασίλειο, Ελλάδα, 1974, 88'

Καθώς η αντίσταση κατά της χούντας κορυφωνόταν, ο Ζιλ Ντασέν μαζί με την Μελίνα Μερκούρη σε εξορία από την Ελλάδα συνέχιζαν την επί σειρά ετών αντιδικτατορική τους εκστρατεία σε Ευρώπη και Αμερική. Το 1974 ο Ντασέν δημιούργησε αυτό το θαρραλέα ακατηγοριοποίητο φιλμικό δοκίμιο πάνω στις λαϊκές εξεγέρσεις, παρουσιάζοντας τις πρόβες και τα γυρίσματα μιας ταινίας που είχε ως θέμα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 καθώς και τα βασανιστήρια των αντιχουντικών. Ο Ντασέν συνδυάζει ντοκουμέντο, αναπαράσταση, μπρεχτικές δομές, πρόζα, μουσική και τις δικές του σκέψεις και εμπειρίες, δημιουργώντας ένα φιλμ γεμάτο ενέργεια, πόνο αλλά και ελπίδα. Ο Θεοδωράκης και ο Μαρκόπουλος εκτελούν ζωντανά τα τραγούδια τους, η Μελίνα Μερκούρη τραγουδάει το Με το λύχνο του άστρου από το Άξιον Εστί, ενώ προσωπικότητες διαβάζουν ποιήματα, γράμματα φυλακισμένων και άλλα ντοκουμέντα της εποχής καθώς παρεμβάλλονται κινηματογραφημένα επίκαιρα και μαρτυρίες. Η Δοκιμή ολοκληρώθηκε με την πτώση της Χούντας και δεν κυκλοφόρησε ποτέ εμπορικά, παραμένοντας στη θέασή της ένα καλλιτεχνικό και πολιτικό αίνιγμα.

Jules Dassin, UK, Greece, 1974, 88'

As the resistance against the junta was gathering momentum, Jules Dassin and Melina Mercouri, exiled from Greece for a number of years, continued their anti-dictatorial campaign in Europe and America. Made in 1974, this impossible-to-categorize film essay on popular uprisings by Dassin depicts the rehearsals and the shooting of a film about the Athens Polytechnic uprising in 1973 and the torture of people who opposed the regime. Dassin combined documentary, re-enactment, Brechtian structure, prose, music, and his own thoughts and experiences in a film bursting with energy, pain, and hope. Theodorakis and Markopoulos performed their songs live, and Melina Mercouri read The Star Lantern from Odysseas Elytis’s poem To Axion Esti, while other artists read poetry, prisoners’ letters, and other documents, interspersed with newsreels and testimonials. The Rehearsal was completed just as the junta collapsed and never found theatrical release, forever remaining an artistic and political riddle.