Aρνό Λαμπέρ, Βενσάν Σορέλ, Γαλλία, 2023, 88'
Πώς κάνεις ένα πορτρέτο του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ή καλύτερα ένα πορτρέτο της μεθοδολογίας του, του σύμπαντός του, του τρόπου με τον οποίο οικοδομούσε ή αποδομούσε το σινεμά, που να είναι αντάξιο της δικής του κινηματογραφικής αυθάδειας και ιδιοφυΐας; Πώς αλλιώς παρά παίρνοντας ρίσκα και δοκιμάζοντας μερικές εξίσου ρηξικέλευθες μεθόδους, πιστός στο παράδειγμά του. Οι δύο κιμηματογραφιστές μας βυθίζουν στην αποθήκη στην οποία το 2010 μεταφέρθηκε όλο το αρχείο που διατηρούσε ο Γκοντάρ στην Ελβετία και επινοούν έναν σωσία (ή μια διπλοτυπία) του σκηνοθέτη, ο οποίος αποτελεί τον οδηγό μας στον κόσμο του. Αποσπάσματα από τα γραπτά του, τις εικόνες του, την οπτική του στο σινεμά ανοίγουν πόρτες στη μυθολογία και στις τεχνικές του, στο μοναδικό του βλέμμα, επομένως και στην κοσμοθεωρία του. Οι διερωτήσεις του, ο ασταμάτητος πειραματισμός του στον κινηματογράφο και στη φύση της δημιουργίας, αναδεικνύονται εδώ ως εξαιρετικά γόνιμες κι ακόμη επίκαιρες, και συνυφαίνονται σε ένα φιλμ-δοκίμιο που είμαστε σίγουροι ότι ο ίδιος ο Γκοντάρ θα απολάμβανε με το παραπάνω.
Arnaud Lambert, Vincent Sorrel, France, 2023, 88'
How do you craft the portrait of Jean-Luc Godard, or better yet a portrait of his methodology, his universe, his way of constructing or deconstructing cinema, that is equal to his own cinematic audacity and genius? How could it be anything other than by taking risks, and trying out equally radical methods, never straying from to his example. The two filmmakers immerse us into the storage warehouse where, in 2010, all the archives kept by Godard in Switzerland were transferred, and they create a doppelganger (or a duplicate) of the director, who takes up the role of our guide into his world. Excerpts from his writings, his images, his perspective in cinema give us a glimpse into his mythology, his techniques, his singular gaze, and therefore also in his worldview. His questions, his relentless experimentation in cinema, and the nature of creation are showcased here as being both truly prolific, as well as still relevant, while they are intricately intertwined into a film essay that we are certain even Godard himself would have enjoyed.