Ο Μοράν και ο Ρομάν είναι δύο φιλήσυχοι τραπεζικοί υπάλληλοι στο Μπουένος Άιρες . Ο Μοράν αμφισβητεί τη ανυπόφορη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, κλέβει ένα σεβαστό ποσό από το χρηματοκιβώτιο και ζητά από κολλητό του συνάδελφο να κρύψει τα χρήματα ώστε να τα μοιραστούν μόλις βγει από τη φυλακή. Τι ψυχή έχουν άλλωστε τρία χρόνια πίσω από τα σίδερα αν δε χρειαστεί να δουλέψει κανείς τους ξανά; Το σχέδιο μοιάζει εφαρμόσιμο, αρκεί να μη λυγίσει κατά την ανάκριση ο δεύτερος. Ή να μην μπλέξουν τα πράγματα όταν στην εξίσωση μπει ο έρωτας…
Ποιο είναι όμως το πραγματικό κόστος για την ελευθερία;
Αστεία, υπαρξιακή και εμπνευσμένη, με μια εσάνς από αδερφούς Κοέν, Αλμοδόβαρ και Φασμπίντερ κι ένα ξεχωριστό, υπόγειο χιούμορ, η ταινία, με την υπογραφή του σημαντικού εκπροσώπου του Νέου Αργεντίνικου Κινηματογράφου Ροντρίγκο Μορένο, είναι ένα φιλμ για την αναζήτηση της ελευθερίας που μάγεψε τους κριτικούς στις Κάνες. Επίσημη υποψηφιότητα της Αργεντινής για το Όσκαρ διεθνούς ταινίας.
«Μία ταινία που θα γίνει cult» σύμφωνα με την Guardian. «Aπόλυτα ξεχωριστή, αποπλανητική και οραματική».
Σύμφωνα με τον κατάλογο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η ταινία Παραβατικοί «δεν είναι με τίποτα το τυπικό φιλμ με θέμα μια ληστεία που έχουμε συνηθίσει. Για την ακρίβεια, είναι τόσο καλό που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι παράνομο».
Σύμφωνα με το Variety, «η υπαρξιακή αυτή ταινία ληστείας του Ροντρίγκο Μορένο σε πείθει πως τρέλα δεν είναι να προσπαθείς να ξεφύγεις από την ρουτίνα σου. Τρέλα είναι να επιστρέψεις σε αυτήν».
O ίδιος ο Ροντρίγκο Μορένο, λέει για τους ήρωές του: «Και οι δύο ενσαρκώνουν μια συλλογική φαντασίωση: την απελευθέρωση από τα δεσμά των υποχρεώσεων της επαγγελματικής ζωής, με στόχο μια ανώτερη, απόλυτα ελεύθερη ζωή. Το να επιλέγεις μια καλύτερη ζωή σημαίνει να εγκαταλείπεις την πόλη, την εργασία σου, ακόμα και την οικογένειά σου, και να καταφεύγεις στην επαρχία, τη θάλασσα, τα βουνά, να ζει απολαυστικά και να μην εξαρτάσαι από τίποτε και κανέναν. Όμως υπάρχουν υπαρξιακά και πρακτικά ζητήματα που περιπλέκουν αυτό το όνειρο. Πώς να ζεις χωρίς τίποτε από όσα ήδη έχεις; Πώς και πότε να τολμήσεις αυτήν την αλλαγή; Το δίδυμο της ταινίας επιλέγει τη ληστεία. Αλλά το θέμα τους δεν είναι να γίνουν εκατομμυριούχοι. Είναι να ζήσουν χωρίς να χρειάζεται να εργαστούν, μέχρι το τέλος της ζωής τους. Το τίμημα των 3,5 χρόνων στη φυλακή, είναι μικρό μπροστά σε 25 χρόνια ελευθερίας».
Όπως λέει, η ταινία, όπως όλα τα φιλμ του είδους, δεν ασκεί κριτική στη ληστεία της τράπεζας. «Όπως έχει πει ο Μπρεχτ, τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας, μπροστά στην ίδρυσή της; Yπ’ αυτήν την έννοια το φιλμ είναι αναρχικό. Το καπιταλιστικό σύστημα τοποθετεί στο επίκεντρο των πάντων την εργασία, διότι η εργασία δημιουργεί μεγαλύτερο κεφάλαιο. Τα λεφτά, η κατανάλωση, η παραγωγή έχουν εκτοπίσει σήμερα την αξία της ξεκούρασης και του ελεύθερου χρόνου. Αυτή η αντίθεση μεταξύ της καθημερινής ρουτίνας της δουλειάς και της απόδρασης προς μια νέα μορφή ελευθερίας υπάρχει σε όλα μου τα έργα. Για μένα η τέχνη πρέπει να προσφέρει ένα ουτοπικό όραμα…».
Η ταινία προβλήθηκε σε πλήθος φεστιβάλ, ανάμεσά τους του Τορόντο, του Σαν Σεμπαστιάν, του Κάρλοβι Βάρι και του BFI.