Εμπνευσμένο από την αυτοβιογραφική νουβέλα «Μια Προσωπική Ιστορία» του Μπέπε Φενόλιο, το κύκνειο άσμα των αδελφών Ταβιάνι μάς μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1943, όταν ο νεαρός Μίλτον ερωτεύεται τη Φούλβια, η οποία, όπως φαίνεται δεν τρέφει ανάλογα συναισθήματα και απλώς, της αρέσει το βάθος της σκέψης του και τα γράμματα που της γράφει. Ένα χρόνο μετά, ο Μίλτον έχει μπει στην Αντίσταση και πολεμά στο πλάι των ανταρτών ενάντια στους Ναζί. Όταν, τυχαία, μαθαίνει ότι η Φούλβια ήταν κρυφά ερωτευμένη με τον επίσης αντάρτη και κοινό τους φίλο, Τζόρτζιο, ο Μίλτον αποφασίζει να πάει και να τον βρει και να του μιλήσει. Ο Τζόρτζιο, όμως, έχει μόλις συλληφθεί από τους Φασίστες. Τώρα ο Μίλτον πρέπει να ισορροπήσει την επιθυμία του να πολεμήσει τους Ναζί, τη φιλία του με τους άλλους συμπολεμιστές του στην Αντίστασης μεταξύ των οποίων είναι και ο Τζόρτζιο, αλλά και την αγάπη του για την Φούλβια.
Οι αδελφοί Ταβιάνι, έχοντας ζήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Ιταλική Αντίσταση, αποτυπώνουν ανάγλυφα και με μοναδική αυθεντικότητα την εποχή και σκηνοθετούν μια συναρπαστική ταινία για την αθωότητα της νιότης και τον έρωτα και στο φόντο μια Ιταλία χτυπημένη από την φτώχεια και ένας αντάρτικος πόλεμος, ξένος για τα ειωθότα της δικής μας εποχής… Άλλωστε, ο έρωτας όταν συνοδεύεται από ζήλια πάντα οδηγεί σε οριακές καταστάσεις (που έχουν εμπνεύσει μεγάλους τραγωδούς) πόσο μάλλον σε συνθήκες ήδη εμπόλεμες όπου το ΕΓΩ πρέπει να θυσιαστεί για το καλό του ΕΜΕΙΣ και για ιδανικά μεγαλύτερα από την προσωπική ευτυχία και αυτοπραγμάτωση.
Από τις καλύτερες ταινίες των αδερφών Ταβιάνι. Chicago Reader
Μια σύνοψη του συνολικού έργου των αδερφών Ταβιάνι που επιβεβαιώνει την ακλόνητη πεποίθησή τους πως η ανθρώπινη ζωή συνιστά έναν δύσκολο συμβιβασμό μεταξύ της ιδιωτικής και της πολιτικής σφαίρας. Hollywood Reporter
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Στις ημέρες μας, μέρες αμφιλεγόμενες, ο Φενόλιο μάς εντυπωσίασε βαθιά με το μυθιστόρημά του «Μια Προσωπική Υπόθεση», τον τρελό έρωτα και τη ζήλια του Μίλτον, του πρωταγωνιστή, που γνωρίζει μονάχα τα μισά και θέλει να μάθει τα πάντα. Με αυτήν την αφετηρία, θελήσαμε να προκαλέσουμε, μέσα από μια μακριά και εμμονική διαδρομή, ένα δράμα, το οποίο να είναι προσωπικό κι απολύτως ιδιωτικό: ένα δράμα για έναν αθώο έρωτα, που την ίδια στιγμή είναι και ένοχος καθώς, τις απάνθρωπες μέρες του Εμφυλίου Πολέμου, η μοίρα κάθε ανθρώπου ξεχωριστά ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη από εκείνη της κοινότητας.