Τρεις φίλοι είναι άνεργοι εδώ και πολύ καιρό. Σήμερα στις 9 το πρωί, έχουν κανονίσει να συναντηθούν για να εκτελέσουν ένα σχέδιο που θα τους βγάλει από τη δύσκολη κατάσταση. Όταν επιτέλους βρεθούν όλοι μαζί, ένα απρόσμενο γεγονός τους σταματά. Καθώς ψάχνουν τρόπο για να φύγουν, μπαίνουν σε άβολες συζητήσεις που φέρνουν στο φως απρόσμενες αποκαλύψεις. Η φιλία των τριών αρχίζει να κλονίζεται.

Το ζήτημα του κλειστού ανδρικού σύμπαντος είναι ένα θέμα που διερευνώ σταδιακά μέσα από τη δουλειά μου: ήταν ήδη εκεί στο “Dos Amigos”, όπου δυο γέροι φίλοι διαρκώς προκαλούν ο ένας τον άλλο, για να δουν ποιός είναι ο πιο δυνατός και ποιός είναι ο πιο άνδρας, σύμφωνα με τα “κλασικά” κριτήρια. Μετά έκανα τρεις μικρού μήκους, όλες ασπρόμαυρες, όλες με άντρες με μαύρα κουστούμια. Εκείνοι οι άντρες εκφράζαν τις απογοητεύσεις τους, τις αδυναμίες και τις ανασφάλειες τους ιδιαίτερα μέσα στα πλαίσια αυτής της διαστρεβλωμένης αρρενωπότητας, και πάντα μιλώντας για μια γυναίκα που δεν βλέπουμε ποτέ. Σε όλες αυτές τις δουλειές, προσπαθώ να αναλύσω όψεις, επίσης της δικής μου αρρενωπότητας, όπως και των φίλων μου, έτσι ώστε να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας λίγο καλύτερα, αλλά και να επεξεργαστούμε τον ρόλο που παίζει στις σχέσεις μας. Έχει να κάνει βασικά με το να αντικρύσουμε τον εαυτό μας κατάματα ώστε να διαπιστώσουμε ποια ίχνη της αρρενωπότητας είναι επιζήμια και τοξικά, πώς μας επηρεάζουν και τον τρόπο που επιδρούν στις γυναίκες και στην κοινωνία. Όταν είδα το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιγκνάσι Βιντάλ, ήταν καθαρό για μένα ότι αυτά τα τρία προφίλ αντρών μπορούσε κανείς να τα συναντήσει σε πολλές παρέες αντρών! Αυτή η, φαινομενικά αθώα, μάτσο συμπεριφορά βγαίνει σε κάθε λέξη του κειμένου και ξαφνικά εκρήγνυται: σε μια στιγμή, βλέπουμε ότι τόσο καιρό απλώς κάναμε τα στραβά μάτια απέναντι σε μια συμπεριφορά επικίνδυνη που βρίσκεται καραδοκεί μέσα σε όλους μας.