Η Tαέκο και ο σύζυγός της, Τζίρο, ζουν μια ήσυχη καθημερινότητα με τον γιο τους, Kέιτα, παρά το ότι ο πατέρας του συζύγου της δεν εγκρίνει το γάμο του γιου του με μια χωρισμένη γυναίκα. Ένα τραγικό ατύχημα θα δοκιμάσει τη σχέση τους και θα φέρει τον βιολογικό κορεάτη πατέρα του αγοριού Παρκ, πίσω στη ζωή τους. Η Tαέκο δεν θα του γυρίσει την πλάτη. Θα βοηθήσει τον κωφό και άστεγο πρώην άνδρα της να αντεπεξέλθει στον πόνο και τις ενοχές, περιπλέκοντας έτσι μια ήδη περιπεπλεγμένη κατάσταση για την ίδια και την οικογένειά της. Η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι θα μεγαλώσει απότομα. Η ζωή τους πριν δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή τους μετά. Η αγάπη είναι αρκετή;
O τίτλος της νέας ταινίας του ιάπωνα Κότζι Φουκάντα, έρχεται από το ομότιτλο τραγούδι της Ακίκο Γιάνο που ακούγεται ολόκληρο στους τίτλους του τέλους –το ίδιο το τραγούδι στάθηκε άλλωστε η έμπνευση για την ταινία. «Το πρωτοάκουσα όταν ήμουν 20 χρονών και επί χρόνια αναζητούσα έναν τρόπο να το μετουσιώσω σε σινεμά», λέει ο Κ.Φουκάντα. «Γιατί δεν είναι το τραγούδι που “υπηρετεί” την ταινία, αλλά η ταινία που “υπηρετεί” το τραγούδι».
Χαμηλότονο σε ρυθμό, παρά τις δραματικές του κορυφώσεις, το φιλμ «χτίζεται» πάνω στις ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηρώων του, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή.
Ο σκηνοθέτης ισορροπεί δεξιοτεχνικά τους τόνους του δράματος χαρακτήρων, προσθέτοντας ανεπαίσθητες κωμικές πινελιές σε μια συναισθηματικά καλοζυγισμένη μελέτη για το πως η θλίψη μπορεί να αποξενώσει αλλά και να ενώσει ξανά τους ανθρώπους.
Η ηρωίδα είναι μια σύζυγος, μια μητέρα, μια προστάτιδα (σ.σ. εργάζεται σε κοινωνική υπηρεσία). «Όμως δεν γνωρίζει πραγματικά ποια είναι στον πυρήνα της, και δεν έχει το χρόνο να το ανακαλύψει», εξηγεί ο 43χρονος σκηνοθέτης. «O γάμος κάποτε ήταν αρκετός για να διασφαλίσει την ευτυχία μιας γυναίκας και του περιβάλλοντός της. Το να είσαι σύζυγος κάποιου από μόνο του είχε μια αξία για την ζωή μιας γυναίκας. Αυτές οι εποχές πάνε πια».
Η πρωταγωνίστριά του έμαθε τη νοηματική για τις ανάγκες του ρόλου. «Από τότε που έκανα ένα σεμινάριο σε κωφούς, άρχισα να σκέπτομαι πως θα ήταν ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσω τη νοηματική σε κάποια ταινία μου. Η χρήση της νοηματικής γλώσσας εδώ, έχει ένα επιπλέον νόημα: είναι κάτι που μοιράζεται η ηρωίδα με τον πρώην σύζυγό της, κάτι που αφήνει απ’ έξω τον τωρινό της άντρα, άρα δημιουργεί μια επιπλέον ένταση στο ερωτικό αυτό τρίγωνο. Επιπλέον η νοηματική αξιοποιείται εξαιρετικά στο σινεμά, καθώς σου επιτρέπει να δώσεις έμφαση στην εκφραστικότητα του σώματος, στα βλέμματα, στις κινήσεις των χεριών. Οι ακούοντες συχνά, καθώς επικοινωνούμε με τους ήχους, έχουμε την τάση να μην κοιτάμε τους δικούς μας στα μάτια».
Και καταλήγει: «Δεν χρειάζεται να δίνω εξηγήσεις γιατί χρησιμοποιώ ακούοντες στις ταινίες μου, άρα γιατί να εξηγήσω το λόγο που χρησιμοποιώ κωφούς; Ελπίζω αυτό να αποτελέσει μια χρήσιμη καινοτομία της ταινίας μου που θα μιμηθούν και άλλοι».