Βραβευμένη με το Grand Prix ή αλλιώς τον Αργυρό Φοίνικα στο 70ο Φεστιβάλ Καννών, αλλά και με το Βραβείο της Επιτροπής Κριτικών Κινηματογράφου, η ταινία – φαινόμενο του Καμπιγιό έγινε το talk-of-the-festival, αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς και μπήκε αυτόματα στο πάνθεον των “κλασικών” ταινιών. Με το πάθος της, έκανε ακόμα και τον πρόεδρο της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών, Πέδρο Αλμοδόβαρ, να συγκινηθεί στη συνέντευξη τύπου, περιγράφοντας την κινηματογραφική της δύναμη, την επίκαιρη ανάγνωση της αλλά και την πολιτική της βαρύτητα. Το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ είναι μια ταινία ουμανιστική, σπαρακτική και παρορμητική!
Σύνοψη:
Αρχές της δεκαετίας του ’90. Ενώ το AIDS έχει ήδη κοστίσει αμέτρητες ζωές τα τελευταία δέκα χρόνια, οι ακτιβιστές της Act Up στο Παρίσι, πολλαπλασιάζουν τις δράσεις τους με σκοπό να ανατρέψουν τη γενική αδιαφορία. Ο νεοφερμένος στην ομάδα, Νατάν θα συγκλονιστεί από τη δυναμικότητα του Σον, ενός από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης, που καταναλώνει τις τελευταίες του δυνάμεις του στη μάχη ενάντια στο κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Ο σκηνοθέτης Καμπιγιό για την ταινία του…
Μια πολιτική ταινία
«Το 120 BPM δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. […] Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στην χειρότερη περίοδο της επιδημίας του AIDS που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.» […]
Η δύναμη της Κοινότητας
«Σήμερα, με τα Κοινωνικά Μέσα και το διαδίκτυο είναι πολύ εύκολο να είμαστε μέρος μιας κοινότητας, αλλά χωρίς να ενσωματωνόμαστε πραγματικά σε αυτή την κοινότητα. Τη εποχή που διαδραματίζεται το 120 BPM, οι άνθρωποι έπρεπε να βρεθούν μαζί, στον ίδιο χώρο, και να ανταλλάξουν ιδέες κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Ήταν η εποχή του φαξ, όπου οι οργανώσεις δεν μπορούσαν να μεταδίδουν τις εικόνες τους άμεσα, όπως γίνεται σήμερα, και η τηλεόραση έπαιζε ένα τεράστιο ρόλο – γεγονός που επηρέαζε τον τρόπο που η οργάνωση σχεδίαζε τις ενέργειές της, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα Μέσα αυτά.»
————————————————————————————————————————-
Ο Διεθνής Τύπος έγραψε…
Μία ταινία που συνδυάζει εντυπωσιακά την ελεγεία, την τραγωδία, την επείγουσα ανάγκη και την ενθουσιώδη ευφορία. […] Αυτή η ταινία έχει αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος της: παλμό. Είναι γεμάτη κινηματογραφική ζωή. ★★★★★ The Guardian
Το εξαιρετικό ακτιβιστικό δράμα του Ρομπέν Καμπιγιό συνδυάζει το προσωπικό, το πολιτικό και το ερωτικό με έναν τρόπο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά. Variety
Αυτή η ταινία είναι ένα κουτί: μια ουτοπία και ένα κύτταρο, μια μηχανή ικανή για συναισθήματα που προκαλεί η ηλεκτρονική μουσική. Δημιουργεί εδώ ένα ολόκληρο πλέγμα αισθήσεων που δεν είναι ποτέ μεταφορικό, αλλά σκηνογραφικό: ένας χώρος που θέλει να κατοικηθεί από χαρακτήρες που χρωστούν τα πάντα στη ζωντάνια της κίνησης των ηθοποιών, και να καταληφθεί από εξωτερικές δυνάμεις μέχρι τα όρια του μεταφυσικού ★★★★★ Liberation
Τόσο συναρπαστική και συγκινητική που μοιάζει να ξεφεύγει από τα πάντα, πέρα από κάθε υπολογισμό Το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ βρίσκεται σε μια κατάσταση θεϊκής χάρης στην οποία την οδηγεί η ενεργητικότητα και η επιθυμία της. Αγγίζει τους πάντες πολύ βαθιά. Αυτό σημαίνει μεγάλη ταινία ★★★★★ L’Express
Ταινία για τον αγώνα, τη συλλογικότητα και τον τραγικό έρωτα, το 120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ δεν φοβάται τίποτα. Ούτε το καινούργιο, ούτε την πολιτική, ούτε τελικά να κάνει σινεμά ★★★★★ Cinema Teaser
Εκτός από την υπογραφή μιας μεγάλης ταινίας, που βραβεύτηκε στις Κάννες, εν αναμονή των Σεζάρ, αποκαλύπτεται επίσης και μια εκπληκτική ομάδα νέων ηθοποιών – Nahuel Perez Biscayart, Arnaud Valois, Antoine Reinartz – αστερισμοί που θα συνεχίσουν να λάμπουν. Paris Match
Η ταινία του Καμπιγιό έχει μια εξαίσια δυναμική που εμπνέεται από την αποφασιστικότητα των χαρακτήρων της και ενισχύεται από τη μουσική του Αρνό Ρεμποτίνι. ★★★★ Time Out
Ο Καμπιγιό σκηνοθετεί τον τρόπο έκφρασης και δράσης μιας μαχητικής ομάδας με προσοχή και ενσυναίσθηση που δεν εμποδίζουν την ειλικρίνεια, ακόμη και την ειρωνεία (πάντα καλοπροαίρετη). Le Monde
Μία από τις καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ Καννών, η επική και σπαραχτική ταινία του Καμπιγιό είναι τόσο συναρπαστική όσο και απαιτητική και πολύ καλά κάνει. ★★★★ The Hollywood News