Υπόθεση
Ο Θωμάς, ένας πενηντάρης κατ’ ανάγκη ταξιτζής, ζει μαζί με τη γυναίκα του, Μαρία, και τον έφηβο γιο του, Τάσο. Έχει σπουδάσει φιλολογία και αγαπάει πολύ τη λογοτεχνία, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει σύμφωνα με τις προσδοκίες που είχε από τον εαυτό του. Η αυτοκτονία ενός πελάτη φέρνει στην επιφάνεια τα απωθημένα του και τον βυθίζει στην ερωτική εμμονή.
Ο ταξιτζής ήρωας του Στέργιου Πάσχου (Κώστας Κορωναίος), υποστηρίζει πως δουλεύει νύχτα για να συλλέγει ιστορίες. Δεν θεωρεί εαυτόν «απλώς μεταφορέα», αλλά έναν «διαμορφωτή συνείδησης» που αφουγκράζεται τις ανάγκες του πελάτη. Όταν όμως γνωρίζει μια όμορφη κοπέλα (Κλέλια Ανδριολάτου) που σχετίζεται με τον αυτόχειρα πελάτη του, όλες οι βεβαιότητές του καταρρέουν, και η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό του.
Ο Στέργιος Πάσχος κινείται στην κόψη του ξυραφιού: στις γκρίζες ζώνες που διέπουν τις σχέσεις των ανθρώπων, στις ανεπαίσθητες αποχρώσεις της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας και ψυχολογίας, στις αντιφάσεις των προθέσεων και της συμπεριφοράς.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
«Ξεκινώντας να γράφω τον «Τελευταίο Ταξιτζή», η πρόθεση μου ήταν να φτιάξω μια ταινία με την δομή του αστυνομικού θρίλερ αλλά με κεντρικό θέμα την υπαρξιακή αναζήτηση του πρωταγωνιστή. Το σκέφτομαι τώρα και γελάω. Αλίμονο αν μια ταινία πήγαινε ακριβώς όπως την σχεδίαζε κάποιος στο μυαλό του· μάλλον θα ήταν μια πολύ βαρετή ταινία.
Κοιτάζοντας την ταινία τελειωμένη νιώθω πως τελικά φτιάξαμε μια πικρή μαύρη κωμωδία με στοιχεία θρίλερ για έναν άνθρωπο που παλεύει άτσαλα με το εσωτερικό του κενό και προκαλεί έτσι τον χαμό γύρω του. Ξέρω πως ο ήρωας αυτός μπορεί να ενοχλήσει αρκετά γιατί είναι κομμάτι μιας εποχής που τελειώνει αλλά και γιατί ζούμε σε μια εποχή που κρίνει χωρίς καμία διάθεση να καταλάβει.
Πιστεύοντας όμως σε ένα σινεμά που εξερευνά και αποφεύγει να κουνήσει το δάχτυλο ή να βγάλει εύκολα συμπεράσματα, προσπάθησα να δω τον Θωμά και τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας, ως αυτό που είναι και να μην τους τοποθετήσω βολικά κάτω από κάποια ταμπέλα. Τα συμπεράσματα δικά σας».