Πέντε ανέμελοι επαρχιώτες, που ζουν στο χωριό Ρομάνια, κοντά στην ηλικία των 30 εξακολουθούν να φέρονται σαν έφηβοι.
Η οικονομική άνεση των γονιών τους, τους επιτρέπει να μην δουλεύουν- και ούτε είχαν σκοπό να το κάνουν άλλωστε- ενώ δυσκολεύονται να βρουν ενδιαφέροντα και νόημα στην πληκτική καθημερινότητά τους.
Οι πέντε φίλοι ονειρεύονται να φύγουν από το μικρό χωριό, να ζήσουν τη μεγάλη ζωή αλλού, μακριά. Μέχρι να γίνει αυτό μένουν να τριγυρνούν άσκοπα στα στενά δρομάκια του χωριού, κοιτούν τη θάλασσα κι αναρωτιούνται τι υπάρχει απέναντι, πειράζουν τα κορίτσια προσπαθώντας με κάθε τρόπο να σκοτώσουν την ανία τους. Έτσι ντύνουν τον ελεύθερο χρόνο τους με φάρσες και καλαμπούρια.

Ούτε ο έρωτας, αλλά ούτε και οι ευθύνες που συνεπάγεται φαίνεται να τους ταρακουνάει καθόλου.

Πέντε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι μαζεύονται σε μια παρέα-συμμορία και παρά τις ισχνές, απατηλές και απελπισμένες προσπάθειές τους να ξεφύγουν από τη στεναχώρια, τη μοναξιά και την καθημερινή τους ζωή, τελικά αποτυγχάνουν. Η απογοήτευση είναι τόσο δική τους αλλά και των οικογενειών τους.

Οι Βιτελόνοι είναι οι άνεργοι κακομαθημένοι τριαντάρηδες της μεσαίας τάξης κι η ταινία περιγράφει την περίοδο που αναπόφευκτα καλούνται να αποφασίσουν εάν θα μεγαλώσουν ή θα μείνουν για πάντα παιδιά.

Χρυσός Λέων στο Φεστιβάλ Βενετίας του 1953, μία υποψηφιότητα για Όσκαρ και η πρώτη καθαρά φελινική ταινία. Με την ανεπανάληπτη μουσική του Νίνο Ρότα.