Γυρισμένη επί δώδεκα χρόνια με το ίδιο καστ, η ταινία είναι μια ρηξικέλευθη ιστορία ενηλικίωσης, χαρτογραφώντας το ανώμαλο έδαφος της παιδικής ηλικίας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του Μέισον, με πρωτόγνωρο τρόπο στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς το παιδί μεγαλώνει στην οθόνη μπροστά στα μάτια μας. Στιγμές της εφηβείας, από οδικά ταξίδια και οικογενειακά γεύματα μέχρι γενέθλια και αποφοιτήσεις, μαζί με όλες τις ενδιάμεσες στιγμές, αποκτούν υπερβατική μορφή καθώς η ταινία, σαν μια νοσταλγική μηχανή του χρόνου μας ταξιδεύει στο πρόσφατο παρελθόν ενώ ταυτόχρονα γίνεται και μια ωδή στην ενηλικίωση και την ιδιότητα του γονέα.