Ο Τιερί είναι ένας από τους 700 εργαζόμενους που μετά την απόλυσή του από το εργοστάσιο στο οποίο δούλευε, προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του με τα 500 ευρώ του επιδόματος ανεργίας. Ενα χρόνο μετά δεν έχει σταματήσει να προσπαθεί - συμμετέχει σε εκπαιδευτικά πρόγράμματα του κράτους που όμως δεν αποφέρουν θέση εργασίας, προσπαθεί μάταια να εκπαιδευτεί στο πώς δίνεις μια καλή συνέντευξη προκειμένου να εντυπωσιάσεις ένα μελλοντικό εργοδότη, βλέπει τις οικονομίες του να τελειώνουν καθώς ξεπληρώνει στην ώρα του το δάνειο για το σπίτι που έχει αγοράσει και πασχίζει να πάρει ένα καινούριο δάνειο για να μπορέσει να μην εγκαταλείψει τις σπουδές του ανάπηρου αλλά γεμάτου ζωή γιού του.

Ο Τιερί είναι ένας άνθρωπος σαν τον οποιονδήποτε. Που με οχυρό τη σιγουριά της θέσης εργασίας του, είχε φτιάξει μια λιτή ζωή με ανέσεις στα μέτρα της μικροαστικής τάξης του και με την απολυσή του είδε τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του, ήρθε αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση και έγινε ένας από όλους τους σημερινούς άνεργους που επί χρόνια αγνοούσαν τον πραγματικό «νόμο της αγοράς» ο οποίος ορίζεται από καλογραμμένα βιογραφικά, ανταγωνιστικές επιδόσεις και μια κρατική μέριμνα που αδυνατεί να προστατεύσει τους αδύνατους, βυθίζοντάς τους σε έναν αδιάκοπο παραλογισμό επιβίωσης.

Υπομονετικά, με πληγωμένο εγωισμό αλλά και μια τιτάνια προσπάθεια να μην αφήσει τη ζωή να τον λυγίσει, ο Τιερί θα συνεχίσει να προσπαθεί, να υποκρίνεται πως με το οποιοδήποτε κόστος η ζωή της οικογένειάς του μπορεί να συνεχιστεί κανονικά, να θεωρεί αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα την ευημερία του γιού του, να αρνείται το ξεπούλημα των λιγοστών κεκτημένων του και θα θεωρήσει τον εαυτό του τυχερό όταν θα βρεθεί τελικά μια θέση εργασίας στο προσωπικό ασφαλείας ενός μεγάλου σούπερ μάρκετ.