Ένα έργο της Μαρίας Τσιμά
σε σκηνοθεσία Ελένης Γεωργοπούλου

Το έργο:
Το έργο “Ίσια δικαιώµατα” βασίζεται σε συνεντεύξεις μεταναστριών που εργάζονται ως φροντίστριες ηλικιωμένων. H συγγραφέας - ηθοποιός, Μαρία Τσιµά, συνέλεξε προσωπικές µαρτυρίες γυναικών που έχουν έρθει στην Ελλάδα από διάφορες χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης (Αλβανία, Βουλγαρία, Γεωργία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρωσία, Σιέρρα Λεόνε). Με βάση ένα ερωτηματολόγιο, αναζήτησε αυτές τις γυναίκες στην Αθήνα και, όπως χαρακτηριστικά γράφει στον πρόλογο του έργου:

“αυτές οι γυναίκες άνοιξαν την καρδιά τους, µίλησαν για τη ζωή τους εδώ, για τα όνειρά τους, για τις στερήσεις τους και για το δικό τους σώµα. Γεµάτες ενέργεια και χιούμορ αντιμετώπιζαν τη ζωή τους εδώ µε αξιοπρέπεια και τόλµη. Άρχισαν να µου µιλάνε µέχρι και για την «Ιθάκη» του Καβάφη [...] Πήραν τη ζωή όπως ερχόταν, δεν μεμψιμοιρούσαν και κυρίως δεν µου άφησαν κανένα περιθώριο να τις λυπηθώ. Ήταν δυνατές ακόµα και στις αδύναµες στιγµές τους. Οι περισσότερες είχαν χρόνια να δουν τα παιδιά τους ή τον άντρα τους, είχαν χάσει τους δικούς τους γονείς, είχαν γεννηθεί τα εγγόνια τους και συντηρούσαν αυτόν τον οικογενειακό ιστό µε φωτογραφίες που είχαν στα πορτοφόλια τους, µε skype, µε αλληλογραφία και µε φωτογραφίες στα κινητά. Κάθε συνομιλία µε έκανε να θέλω να γνωρίσω κι άλλες γυναίκες γιατί κάθε µία ήταν ένας ολόκληρος κόσµος, που ανάλογα µε τη χώρα προέλευσης έκρυβε µια άλλη κουλτούρα και µια άλλη οπτική.”

Η δραματουργική επεξεργασία του υλικού έγινε αφορµή, για να γραφτούν κείµενα µυθοπλασίας εμπνευσμένα από τις αληθινές ιστορίες. Έτσι η συνάντηση με τη Λορέτα από τη Σιέρρα Λεόνε, την Οξάνα από την Λιθουανία, την Κλάρα από την Πολωνία, τη Μαρίνα από τη Γεωργία και την Κριστέλα από την Αλβανία πραγματοποιείται εκ νέου στον ποιητικό χώρο του μύθου, δίνοντας την ευκαιρία για μια καινούργια σχέση με το «ξένο» και το «ανοίκειο» που συνοδεύει αυτές τις γυναίκες.

Η Παράσταση:
Η παράσταση είναι ένας αναστοχασµός στην ετερότητα, το γήρας, τη μοναξιά, αλλά ταυτόχρονα και στα νέα ξεκινήματα, τη μητρότητα, την αισιοδοξία και την γυναικεία ταυτότητα. Ένας αναστοχασµός µε φωτεινή χροιά, που αναπόφευκτα πυροδοτεί συνειρμούς σχετικούς µε την κρίση στην Ελλάδα, τη μετανάστευση των νέων Ελλήνων σε χώρες του εξωτερικού, την έκρηξη των προσφυγικών ροών προς την Ελλάδα λόγω του πολέμου και τον επανασχεδιασμό του χάρτη των κρατών της υφηλίου, όπως ακριβώς αυτός συμβαίνει αυτή τη στιγμή.

Βασική θεματική της παράστασης η Χώρα (εθνικότητα, ενδοχώρα) και ο Χώρος (δημόσιος, εθνικός, προσωπικός, μεταφυσικός). Μέσα από τις έννοιες της Χώρας και του Χώρου, η de facto αλλαγή των συνθηκών που ζούµε καθημερινά, είτε συναναστρεφόσαστε µε μετανάστες, είτε γινόμαστε μετανάστες οι ίδιοι, διαβάζονται εκ νέου, δείχνοντας τελικά προς έναν εσωτερικό χώρο ελευθερίας, τον μόνο ικανό να δημιουργήσει μια καινούργια πραγματικότητα.

Η επιλογή του γυναικείου καστ ερμηνευτών και συντελεστών δεν είναι τυχαία. Αντίθετα αναζητούμε μέσα από τη μετανάστευση αυτών των γυναικών να εξερευνήσουμε τη σχέση της γυναίκας με το ταξίδι και την μετακίνηση από τον οίκο, την πατρίδα, την εστία. Αν ο άντρας (Οδυσσέας) φεύγει αναζητώντας μέσα από το ταξίδι την ταυτότητα του και τον ίδιο του τον προορισμό, πώς είναι άραγε όταν μετακινείται η ίδια η εστία, το σπίτι, η ταυτότητα, ή ο προορισμός;

Μαρία Τσιμά - Βιογραφικο
Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε Ιστορία- Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Ιδρυτικό μέλος του θεατρικού οργανισμού Στιγμή. Εργάζεται στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση. Έχει πραγματοποιήσει διασκευές για το θέατρο και έχει γράψει διηγήματα. Για το διήγημα «Κριστέλα» που κυκλοφορεί στη συλλογή Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ κέρδισε το Γ’ Βραβείο Διηγήματος από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΧΜΙΟ.
Για την ΑΙΟΛΙΚΗ ΓΗ του Η.Βενέζη(2014) τιμήθηκε με το Β’ Βραβείο Διασκευασμένου Σεναρίου της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Ελένη Γεωργοπούλου - Βιογραφικο
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γ. Κιμούλη το 1999 , από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο (τμήμα Τ.Ε.Α.Π.Η.) το 2002, και από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα: «Σχεδιασμός - Χώρος – Πολιτισμός» του τμήματος αρχιτεκτόνων μηχανικών – ΕΜΠ το 2009, όπου πραγματοποίησε διπλωματική διατριβή με θέμα «Ο ρόλος του Άδειου Χώρου στη Θεατρική Πράξη». Παράλληλα παρακολουθεί πλήθος σεμιναρίων σκηνοθεσίας με εξειδίκευση στην «απελευθέρωση της φυσικής φωνής» στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Από το 2002 δουλεύει ως σκηνοθέτης. Ιδρύει μαζί με ηθοποιούς τη Θεατρική Εταιρεία Πόλις με έδρα την Ερμούπολη – Σύρος. Για τη Θεατρική Εταιρεία Πόλις έχει σκηνοθετήσει 14 παραγωγές που έχουν παρουσιαστεί στην Ερμούπολη, στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. («Ούτος είναι ο Αστήρ μου» -2003, «Stabat Mater – Μόνη Γυναικών» -2003, «Αριάδνη ή Φαίδρα;» -2004, «Φωτοχυσία Ερμουπόλεως - η πορνεία στην Ερμούπολη τον 19ο αιώνα» -2004, «Λες και μάγια μου’ χεις κάνει» -2005, «Έρωτας στα χρόνια του χαρτιού» -2006, «Δωδέκατη νύχτα ή ό,τι θελήσετε» -Δεκέμβριος 2006 - Απρίλιος 2007, «Των ήχων πανσπερμία» -2007, «Οδηγός Επιβίωσης-Τόποι εξορίας γυναικών στο Αιγαίο» -2007,«Κοραή 4- Προσβάσιμος Χώρος» Χώρος Ιστορικής μνήμης 1941-44- Μάιος 2008 ,«Ο Υμπύ και η Επιτροπή Αλήθειας» -2009, «Το σώμα – υλικό από την ποίηση του Γ. Ρίτσου» -2009, «Τσέχωφ -Κνίπερ: Η αλληλογραφία» - 2011 ,«Οικιακή Οικονομία» - 2012, «Νύχτες Νόστιμες» -2014. Το 2003 η εταιρεία εκπροσωπεί την Ελλάδα στο παγκόσμιο φεστιβάλ πειραματικού θεάτρου στο Κάιρο μετά από πρόταση του ΥΠΠΟ. Την ίδια χρονιά είναι υποψήφια για το βραβείο σκηνοθεσίας από την Ένωση Ελλήνων θεατρικών κριτικών, αλλά και για τη προσφορά της εταιρείας στην ανάπτυξη της τέχνης του θεάτρου στην περιφέρεια. Το 2008 η παράσταση «Κοραή 4- Προσβάσιμος χώρος» βραβεύεται από την Ένωση Κριτικών (για τον τρόπο που θεατρικά η ιστορία ενός ιδιαίτερου χώρου - Χώρος Ιστορικής μνήμης 1941-44 - συνομίλησε με τη σύγχρονη πραγματικότητα.)