Φεντώ Ζωρζ
Βασιλικό Θέατρο

Τι συμβαίνει όταν μπαίνουν «Ψύλλοι στα αφτιά» των παντρεμένων ζευγαριών για το «αμάρτημα της απιστίας»; Ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης, όταν οι ερωτικές ορμές των δύο φύλων αυξάνονται επικίνδυνα κι η συζυγική πίστη απειλείται; Η απιστία είναι τόσο παλιά όσο κι ο θεσμός του γάμου, ωστόσο, η κοινωνική του απαξία ποικίλλει από εποχή σε εποχή, από κοινωνία σε κοινωνία, από πολιτισμό σε πολιτισμό.

Ο σουρεαλισμός στο απόγειό του σ’ αυτήν την κωμωδία του Ζωρζ Φεντώ, του μάστορα της φάρσας και των συζυγικών συνθέσεων. Το κωμικό παίζει κυρίαρχο ρόλο σε ένα παιχνίδι παρεξηγήσεων κι ανατροπών, μέσα από το οποίο η αστική τάξη των αρχών του 20ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, τις φαντασιώσεις και τους ανεκπλήρωτους πόθους της.

Η Ραϊμόνδη, μια παντρεμένη κυρία της «καλής κοινωνίας», πολιορκείται επίμονα από διάφορους επίδοξους μνηστήρες, ωστόσο, δηλώνει πιστή στο σύζυγό της, δικηγόρο Βίκτορ Εμμανουήλ Σαντεμπίζ, εφόσον, βέβαια, ο ίδιος δεν «κατρακυλήσει» πρώτος στην αμαρτία. Πόσο αθώος, όμως, είναι ο Βίκτορ Εμμανουήλ; Ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, πυροδοτούν «καυτές» αποκαλύψεις που ξετυλίγονται σαν γαϊτανάκι καθώς ένας κύκλος φίλων, γνωστών και οικείων του ζευγαριού παρεμβαίνει και μπλέκει στην αναζήτηση του πού σταματάει η αλήθεια και πού ξεκινάει το ψέμα…

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Αναστασάκης σημειώνει: «Ο Φεντώ γράφει μια εξωφρενική φάρσα που δοκιμάζει τη λογική μας και προκαλεί αβίαστο γέλιο! Η καταπληκτική ομοιότητα του Βίκτορ με τον Πος φέρνει το σύμπαν σε αναταραχή! Αλλά το θέμα της κωμωδίας δεν είναι απλώς αυτή η διαβολική σύμπτωση. Με ανελέητο χιούμορ σαρκάζει αυτός ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας την αστική κοινωνία και τα ήθη της, βάζοντας… ωρολογιακούς μηχανισμούς που αν τυχόν εκραγούν δε θα μείνει τίποτα στη θέση του… Η εξαιρετική μετάφραση του Μίνου Βολανάκη αποδίδει με μεγαλοφυή τρόπο το σπινθηροβόλο πνεύμα του έργου και τη γλυκιά αθωότητα των ηρώων του».

Βασιλικό Θέατρο
Οι «Ψύλλοι στα αφτιά» γράφτηκαν το 1907 από τον Ζωρζ Φεντώ, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γαλλικής δραματουργίας και αποτελεί μέχρι σήμερα έργο ορόσημο της μπελ επόκ. Αποτελεί συνώνυμο της γνήσιας φάρσας στα καλύτερά της για τους φρενήρεις ρυθμούς της και την επινοητικότητά της.