ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ

Το «Με δύναμη από την Κηφισιά» είναι ένα έργο για τις γυναίκες, για όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, αφού όπως λέει η Ελένη Χαβιαρά «δεν έχουμε αυτή την ελιτίστικη αντίληψη ότι πρέπει να γράφουμε έργα τα οποία να απευθύνονται σε ένα πολύ περιορισμένο, κουλτουριάρικο κοινό διανοουμένων». Τρεις φίλες και η κόρη της μίας εξ αυτών, ζωντανές από κάθε άποψη, συζητούν συνέχεια για τον έρωτα τόσο έντονα, όσο έντονη είναι τελικά και η απουσία του. Πρόκειται για τρεις γυναίκες ευκατάστατες, με διάθεση να δουν τι κρύβεται πίσω από τη συναισθηματική τους δυστυχία. Ο Δημ. Κεχαΐδης πίστευε ότι μιλώντας για τον έρωτα είναι σαν να μιλάς για την ίδια τη ζωή. Η συζήτηση για τον έρωτα έλεγε, δεν είναι σαν όλες τις άλλες, δεν είναι για να περνάει η ώρα. Ο έρωτας είναι το κίνητρο της ζωής. Αυτό ισχύει και για τις γυναίκες αυτές: Την Αλέκα, τη Μάρω, τη Φωτεινή και την Ηλέκτρα. Ο έρωτας είναι το κίνητρο της ζωής τους. Γι αυτό και «είναι πρόσωπα τραγικά ιδωμένα» όπως λέει η Ε. Χαβιαρά «από μία γωνία. λοξή!»