Του William Shakespeare

από την ομάδα C. for Circus

Από 16 Μαΐου 2016
και κάθε Δευτέρα & Τρίτη
στο BlackBox

"Ω, έξοχο είναι να έχεις δύναμη δράκου, αλλά και τυραννικό να τη χρησιμοποιείς σαν δράκος"

16ος αιώνας, Βιέννη - πρωτεύουσα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι νόμοι βρίσκονται σε λήθαργο και κάθε τάξη κι ευνομία έχει καταλυθεί. Ο Δούκας της Βιέννης φεύγει και αφήνει αντικαταστάτη του στην εξουσία τον Άγγελο, τον πιο ηθικό, νομοταγή και ενάρετο από τους άρχοντες. Ο Άγγελος εφαρμόζει αμέσως τους ανενεργούς νόμους: όλοι οι οίκοι ανοχής κλείνουν και η μοιχεία ή η σεξουαλική συνεύρεση εκτός γάμου καταδικάζονται με θανατική ποινή. Ο Κλαύδιος, ένας νεαρός άρχοντας που άφησε έγκυο τη μέλλουσα σύζυγό του, συλλαμβάνεται και πρόκειται να εκτελεστεί. Η Ισαβέλλα, δόκιμη μοναχή και αδελφή του Κλαύδιου, μαθαίνει το νέο και συναντάει τον άρχοντα Άγγελο για να του ζητήσει χάρη. Ο Άγγελος της ζητάει, ως αντάλλαγμα για τη ζωή του αδελφού της, το κορμί της. Αυτός. Ο Άγγελος. Τελικά θα έρθει αντιμέτωπος με τον νόμο που ο ίδιος εφάρμοσε, ή για την εξουσία ισχύει ο κανόνας της αυτοεξαίρεσης;

Στο «Με το ίδιο Μέτρο» (“Measure for Measure” ή αλλιώς «Μέτρο για το Μέτρο») υπάρχει έντονα το δίπολο νου και σάρκας, ενστίκτου και λογικής, κατάχρησης εξουσίας και συμπόνιας, έρωτα και θανάτου, όλα κάτω από το στρεβλό πέπλο του «φαίνεσθαι» που παραμορφώνει το «είναι». Στη βάση του, είναι μια ιστορία διαφθοράς· η οποιαδήποτε εξουσία πάντα εγκυμονεί αυτόν τον κίνδυνο. Στην αρχή, όλοι οι χαρακτήρες υπερασπίζονται σθεναρά την ηθική και τις πεποιθήσεις τους, όμως καθένας τους αγωνίζεται πραγματικά όταν καλείται να πράξει σύμφωνα με αυτές. Η πίστη έχει αξία όταν δοκιμάζεται και τα πάθη δεν είναι παρά μια υπενθύμιση για το εύθραυστο του ανθρώπου. Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό, αναγκάζονται να ανακαλύψουν βίαια τους εαυτούς τους. Οι μεγάλες συναισθηματικές αναταραχές των κύριων χαρακτήρων δίνουν μια βαθιά σοβαρότητα στο ύφος του έργου - η οποία το απομακρύνει από τις ρομαντικές κωμωδίες και το κατατάσσει στην κατηγορία της «τραγικωμωδίας» ή “problem play”. Οι χαμηλότερου κύρους χαρακτήρες ζουν σ’ έναν κόσμο παρακμής, που διακατέχεται από τα πορνεία και τις φυλακές, όμως η προσέγγιση τους ως προς τη σεξουαλικότητα και τη φύση του ανθρώπου είναι πιο ειλικρινής. Έτσι, οι άνθρωποι αυτού του έργου είναι αληθινοί, με την έννοια ότι καθένας απ’ τους «καλούς» έχει αμφιλεγόμενες στιγμές, ενώ σε κανέναν απ’ τους «κακούς» δεν λείπει κάποιο θετικό χαρακτηριστικό: σε τελική ανάλυση, όλοι τους είναι «αθεράπευτα θνητοί».