Έγραψαν για την παράσταση:

«Η ίδια η Μπισχινιώτη υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης μαζί με τον ηθοποιό Διογένη Γκίκα και αδιαμφισβήτητα "κεντούν" πάνω στο κείμενο. Η λιτή και άμεση σκηνοθετική τους ματιά αναδεικνύει τους χαρακτήρες του έργου και τους προσδίδει τη δραματικότητα που χρειάζεται χωρίς υπερβολές και φιοριτούρες. Ο πολύ καλός ηθοποιός Μιχαήλ Πάρτης, υποδυόμενος τον αφηγητή της ιστορίας (Γιωργή Βιζυηνό), ερμηνεύει με φυσικότητα και αφοσίωση. Ο εξίσου καλός Διογένης Γκίκας, υποδυόμενος τον καλό φίλο του Γιωργή, τον Πασχάλη, ο όποιος πάσχει από μελαγχολία εξαιτίας ενός έρωτα που δεν ευοδώθηκε, ερμηνεύει εξαιρετικά. Τέλος, η Δέσποινα Μπισχινιώτη, υποδυόμενη την Κλάρα, μια γυναίκα ψυχικά διαταραγμένη κι έγκλειστη σε ψυχιατρική κλινική λόγω της ερωτικής της απόρριψης από τον Πασχάλη, μας χαρίζει μια ερμηνεία συγκλονιστική γεμάτη πάθος κι εσωτερικότητα.» (Κωνσταντίνος Παπακώστας, artandpress.gr)

«Η Δέσποινα Μπισχινιώτη υποδύεται την Κλάρα, το κορίτσι που "βούλιαξε" από έρωτα. Χειρίζεται τον ρόλο της λυρικά, με πάθος, κάθε λεπτομέρεια στο ύφος, στην κίνηση διογκώνει την αίσθηση του εύθραυστου της εποχής, αλλά και της ιδιοσυγκρασίας της ηρωίδας της. Ο Μιχαήλ Πάρτης στον ρόλο του αφηγητή, που χτίζει την ιστορία κομμάτι κομμάτι μέσα από την ισορροπία λογικής και συναισθήματος. Κλιμακώνει τις αισθήσεις της παράστασης, κάνοντας την οικεία και ζωντανή. Ο Διογένης Γκίκας υποδύεται τον Πασχάλη, αλλά και τον γιατρό του φρενοκομείου με μεγάλη άνεση, δίνοντας μία υπέροχη ερμηνεία. Θα κεντρίσει τις αισθήσεις σας και την ψυχή σας. Μην χάσετε αυτή την παράσταση!» (Μαίρη Ζαρακοβίτη, keysmash.gr)

«Μέσα από την ερμηνεία της εξαιρετικής σε λυρισμό γλώσσας του κειμένου, οι ηθοποιοί πρόταξαν την υψηλή τους τέχνη και μετέδωσαν στο θεατή το κύριο νόημα του έργου: το ατελές της ανθρώπινης φύσης, το αδύνατον της πλήρους τελείωσής της. […] Τα γεμάτα από συγκίνηση μάτια των παιδιών που εκτέλεσαν με τον πιο θαυμάσιο τρόπο όσα επί μήνες διδάχθηκαν, καταμαρτυρούν το σθένος της ψυχής τους αποδεικνύοντας γι’ άλλη μια φορά την ηθική διάσταση του θεάτρου.» (Γρηγόρης Δανιήλ, thelook.gr)

«Η παράσταση αυτή (αφηγηματική και δραματοποιημένη) δεν χρειάζεται φτιασίδια, γιατί ο λόγος του Βιζυηνού, υπέροχα αρθρωμένος, γεμίζει τον χώρο σαν λυρικό ποίημα σειρήνας.» (Ελένη Μάλλιαρη, Open Mind)

«Σε κλίμα απολύτως ρομαντικό οι σκηνοθέτες έστησαν μια παράσταση με σεβασμό στο κείμενο, δίνοντας απόλυτη προσοχή στην απόδοση της καθαρεύουσας στην οποία άλλωστε γράφει ο Βιζυηνός.» (Αφροδίτη-Νικολέτα Σφαιροπούλου, θεατρο.gr)

«Ο διάλογος […] ρέει αβίαστος και φυσικός, δημιουργώντας μια υπέροχη ψευδαίσθηση κανονικής ροής. Πολύ κομβική και καθοριστική στην όλη ατμόσφαιρα στρωτής δράσης και φυσικότητας που δημιουργείται είναι και η εξαιρετική χημεία των Διογένη Γκίκα και Μιχαήλ Πάρτη και το επί σκηνής δέσιμό τους, παρά την εναλλαγή των ρόλων του πρώτου, με τα δυνατά τους σημεία (τον πολυσχιδή χρωματισμό της φωνής και ύφους στον Γκίκα και τη φυσική απλότητα της κίνησης κι εκφραστικότητας προσώπου και σώματος στον Πάρτη) να διαπλέκονται και να αλληλοσυμπληρώνονται. Η απόδοση της τρόφιμης του Ψυχιατρείου αποτελεί αναμφίβολα μια υποκριτική κορύφωση για την ηθοποιό [Δέσποινα Μπισχινιώτη] που [...] εντυπωσιάζει. Η απόδοση των Συνεπειών της παλαιάς ιστορίας […] συνεπαίρνει και εντυπωσιάζει αναμφίβολα το θεατή ως μια ήρεμη και δίχως τυμπανοκρουσίες δύναμη, καθιστώντας τον συμμέτοχο του τραγικού πάθους […]. Σεβόμενη το πνεύμα, τη δομή, την διάταξη, την πορεία και τη γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου, αξιοποιώντας προσεκτικά κι ενσωματώνοντας οργανικά νεωτερίζουσες και κινηματογραφικές προσεγγίσεις δίχως ασύνδετες υπερβολές και ακρότητες και –ιδίως– ισορροπώντας έντεχνα ανάμεσα στις στιγμές κορύφωσης και πτώσης, η διασκευή της Μπισχινιώτη και η από κοινού σκηνοθεσία της με τον Γκίκα έρχονται να τιμήσουν και με το παραπάνω την πεζογραφική (αλλά και ποιητική) διάσταση του Γεώργιου Βιζυηνού.» (Θάνος Γιαννούδης, ΝΕΟ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ)

«Εκπληκτική η παράσταση στον λιτό σκηνικό χώρο τού θεάτρου Αλκμήνη, με ελάχιστους φωτισμούς, υποβλητική ατμόσφαιρα που βασιζόταν στην δοκιμασμένη συνταγή "εν αρχή ην ο Λόγος". [...] Γλωσσικό εξαγνιστικό λουτρό.» (Κωναταντίνος Μπούρας, Today Press)

«Η θεατρική διασκευή της Δέσποινα Μπισχινιώτη μοναδική, όπως και η σκηνοθετική επιμέλεια του έργου μαζί με τον συμπρωταγωνιστή της Διογένη Γκίκα. Οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών Μιχαήλ Πάρτη, Διογένη Γκίκα και Δέσποινας Μπισχινιώτη εκπληκτικές. Κατάφεραν όχι απλά να το φέρουν εις πέρας, αλλά και να μεγαλουργήσουν επί σκηνής, να γίνουν ένα με τους ήρωες που υποδύονται, η χημεία τους δε είναι ανεπανάληπτη. Πραγματικά καθόλη την διάρκεια του έργου με παρέσυραν σε μοναδικά θεατρικά μονοπάτια, που δεν ήξερα ή περίμενα ότι θα διαβώ, κατάλαβα ποια είναι τελικά η ουσία του Θεάτρου, μαγεύτηκα και συγκινήθηκα ταυτόχρονα, δεν έχω λόγια να σας περιγράψω τα μοναδικά συναισθήματα που ένιωσα εκείνο το βράδυ […].» (Γιώργος Λιναρίτης, artmagazinoweb.wordpress.com)