Το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών select respect για το σεβασμό της διαφορετικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πραγματοποιηθεί για πρώτη χρονιά στη Θεσσαλονίκη, από τις 13 έως τις 19 Οκτωβρίου 2016, στην Αποθήκη 1 στο λιμάνι.
Κύριοι στόχοι του Φεστιβάλ Ταινιών είναι:
- η ανάδειξη μέσα από την κινηματογραφική ματιά της διαφορετικότητας καθώς και ζητημάτων που εγείρει σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
- η ευαισθητοποίηση του κοινού μέσα από ένα πολυθεματικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει ταινίες για την προσφυγική κρίση, την ένταξη των ευπαθών κοινωνικά ομάδων και μειονοτήτων, τα δικαιώματα των γυναικών και τις έμφυλες διακρίσεις, τους νέους και τον σχολικό εκφοβισμό, το Ολοκαύτωμα και τον αντισημιτισμό.
- η ενημέρωση του κοινού μέσα από τις συζητήσεις που θα πλαισιώσουν τις ταινίες και οι οποίες θα δώσουν βήμα διαλόγου σε φορείς της κοινωνίας των πολιτών και ανθρώπους του κινηματογράφου καθώς και στο ίδιο το κοινό.
Το Φεστιβάλ Ταινιών είναι μία διοργάνωση του Δικτύου select respect, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και θα πλαισιωθεί από παράλληλες δράσεις και εκδηλώσεις. Ξεκινάει με μια ειδική προβολή για πρόσφυγες που θα καλεστούν από τις οργανώσεις του Δικτύου και θα πλαισιωθεί από μουσική εκδήλωση και εδέσματα που θα προσφερθούν από τους ίδιους. Επίσης, στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις στην πόλη για ομάδες προσφύγων.
Ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα του Φεστιβάλ Ταινιών είναι οι προβολές επιλεγμένων ταινιών για μαθητές και μαθήτριες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της μαθητικής κοινότητας με συζητήσεις και δράσεις που θα ακολουθούν.
Το Δίκτυο select respect δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2016 από οργανώσεις και φορείς που δραστηριοποιούνται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την καταπολέμηση των διακρίσεων και το σεβασμό της διαφορετικότητας. Συγκεκριμένα, αποτελείται από τις οργανώσεις: Αντιγόνη, Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Symbiosis, Ελληνικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες και Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας. Μας ενώνει η κοινή πεποίθηση, ότι ο ρατσισμός και οι διακρίσεις που υφίστανται οι άνθρωποι λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικής ταυτότητας, αναπηρίας, θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων και τους οδηγεί σε κοινωνικό αποκλεισμό μας αφορούν και μας θίγουν όλους. Στόχος του Δικτύου είναι η προώθηση της συνεργασίας των οργανώσεων που συμμετέχουν σε αυτό για την καλύτερη επίτευξη των κοινών τους σκοπών.
We come as friends
Hubert Sauper * 110’ (Σουδάν, 2014)
Συγκλονιστικές εικόνες πολέμου από το κατεστραμένο νότιο Σουδάν, η αγωνία των ανθρώπων για την ανεξαρτησία τους από το Βόρειο Σουδάν και τον κτηνώδη πρόεδρο Omar al-Bashir, κινέζοι εργάτες πετρελαίων, ειρηνευτικές δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών, πολέμαρχοι του Σουδάν και αμερικάνοι ευαγγελιστές μας μεταφέρουν μια εκρηκτική κατάσταση. Οι πληγές που έχουν αφήσει η αποικιοκρατία, η εκμετάλλευσης γης και ο ιμπεριαλισμός στην Αφρική είναι ακόμη ανοιχτές.
Βραβείο Ειρήνης στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου
Fortress Europe
Σωτήρης Παλάσκας * 9’ (Ελλάδα, 2016)
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Εσπερινού Γυμνασίου-Λυκείου Κω μας παρουσιάζει με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο τις εικόνες της προσφυγικής κρίσης που βιώνουν καθημερινά οι κάτοικοι του νησιού της Κω. Μέσα από το μύθο της Ευρώπης, την Κω της αλληλεγγύης, τις Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες της καβαφικής Ιθάκης, την ποίηση και το συμβολισμό η ταινία μας συγκινεί ιδιαίτερα με τις εικόνες που μας μεταφέρει και μας προβληματίζει για τις ευρωπαϊκές πολιτικές, το κλείσιμο των συνόρων και για το δράμα των ανθρώπων που αγωνίζονται για τη ζωή και το μέλλον τους.
Όνειρο ζωής
Μorteza Jafari * 95’ (Ελλάδα, 2016)
Ο Ιρανός σκηνοθέτης επιχειρεί να αποτυπώσει το δίχως τέλος δράμα των προσφύγων καταγράφοντας το πέρασμά τους από τα παράλια της Τουρκίας στη Λέσβο και από εκεί την προσωρινή τους εγκατάσταση στις διαφορετικές τοποθεσίες στην Ελλάδα. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2015 και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μοrteza έζησε πριν από οκτώ χρόνια την εμπειρία της θανάσιμης διαδρομής προς την Ευρώπη, αποστασιοποίησε τον εαυτό του από το ντοκυμαντέρ. Ήθελε οι θεατές να κρίνουν τις καταστάσεις που βιώνουν οι πρόσφυγες μέσα από τους κινδύνους και τις αντιξοότητες που περνούν.
Flotel Europa
Vladimir Tomic * 70’ (Πρώην Γιουγκοσλαβία, 2015)
Ο Βλαντιμίρ συνθέτει τις αναμνήσεις τις παιδικής του ηλικίας ως πρόσφυγας στην Κοπεγχάγη. Ενώ μένει πια μαζί με τη μητέρα και τον αδερφό του στο νέο τους σπίτι, σ’ ένα αγκυροβολημένο πλοίο στο λιμάνι της Κοπεγχάγης, το Flotel Europa, στέλνει μηνύματα-βίντεο στον πατέρα του που έχει μείνει πίσω. Μια αυτοβιογραφία του σκηνοθέτη που μας παρουσιάζει την παιδική του ηλικία και την αθλιότητα της ζωής των προσφύγων απελευθερώνοντας τον πρόσφυγα από το ρόλο του θύματος και αναδεικνύοντάς μας ένα ντροπαλό και αξιαγάπητο film star.
Pride
Matthew Warchus * 120’ (Ηνωμένο Βασίλειο, 2015)
Το 1984 δεν απειλούνται μόνο οι ομοφυλόφιλοι από τη Θάτσερ, αλλά και οι εργάτες λατομείων, των οποίων το εθνικό συνδικάτο απεργεί εδώ και αρκετό καιρό. Οι ομοφυλόφιλοι αποφασίζουν να στηρίξουν τις οικογένειες των εργατών, αλλά το συνδικάτο ντρέπεται να λάβει την υποστήριξή τους. Όταν οι ομοφυλόφιλοι αποφασίζουν να πάνε απευθείας στους εργάτες ξετυλίγεται μια ιστορία δύο τελείως διαφορετικών κοινοτήτων που καταλήγει σε μια νικηφόρα συνεργασία.
Βραβείο Queer Palm στο φεστιβάλ Καννών 2014
Ξένια
Πάνος Κούτρας * 134’ (Eλλάδα, 2014)
Μετά το θάνατο της αλβανής μητέρας τους, τα δύο αδέρφια ο 16χρονος Ντάνυ και ο 18χρονος Οδυσσέας διασχίζουν όλη τη χώρα αναζητώντας το χαμένο τους πατέρα. Από την Κρήτη στη Θεσσαλονίκη, ξένοι στην ίδια τους τη χώρα, πασχίζουν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Προσπαθούν να συμμετάσχουν σε ένα talent show που πιστεύουν ότι θα τους αλλάξει τη ζωή και εντωμεταξύ έρχονται αντιμέτωποι με το ρατσισμό, τον επίπλαστο κόσμο της τηλεόρασης και την οικονομική κρίση.
Επίσημη υποβολή της Ελλάδας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 88α Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
DIE FREMDE
Feo Aladag * 119′ (Γερμανία, 2010)
H Umay, μια νέα γυναίκα τουρκικής καταγωγής αποδρά από τον καταπιεστικό της γάμο στην Κωνσταντινούπολη παίρνοντας μαζί και το γιό της. Ελπίζοντας να ζήσει μια ανεξάρτητη ζωή στη Γερμανία έρχεται αντιμέτωπη με την αντίδραση της οικογένειάς της εκεί, η οποία αρνείται να την αποδεχτεί καθότι πιστεύει ότι η Umay πρόδωσε τις παραδοσιακές αξίες της κοινότητάς τους. Ο αγώνας της Umay πυροδοτεί τελικά τέτοιες αντιδράσεις που φτάνει στο σημείο να απειλείται η ίδια της η ζωή.
Bραβείο δεύτερης καλύτερης γερμανικής ταινίας στο Deutscher Filmpreis
Queens of Syria
Υasmin Fedda * 70’ (Ioρδανία, 2014)
50 γυναίκες από τη Συρία που βρίσκονται σε εξορία στην Ιορδανία μας μιλούν για τα προβλήματα της προσφυγιάς που αντιμετωπίζουν. Η εκδοχή του αγώνα που δίνουν καθημερινά παραλληλίζεται στο ντοκυμαντέρ με εκείνη της αρχαίας τραγωδίας της Τροίας του Ευρυπίδη. Μια συγκινητική ιστορία της πρσφυγιάς στο Αμάν που μας μεταφέρει τη δημιουργικότητα των απλών γυναικών από τη Συρία που γίνονται βασίλισσες του εαυτού τους προκειμένου να προσαρμοστούν στο νέο και το διαφορετικό.
Βραβείο σκηνοθέτη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στο φεστιβάλ ταινιών Αργεντινής. Βραβεία καλύτερου ντοκυμαντέρ σε φεστιβάλ του Μαρόκου, Αμπου Ντάμπι και Τυνησίας.
ΡΟΜ
Μενέλαος Καραμαγκιώλης * 90’ (Ελλάδα, 1989)
Οι τέσσερις αφηγητές του έργου μας δίνουν διαφορετικές ματιές στη ζωή των Ρομά. Ο δάσκαλος αναζητά την ιστορική τους πορεία, ο φωτογράφος αποτυπώνει τη μνήμη και το παρελθόν τους μέσα από την προφορική τους παράδοση, η γριά τσιγγάνα Ταμάρα και η νεαρή Αϊμά μας μεταφέρουν τις αντιθέσεις μιας κοινότητας. Γεμάτη ιστορίες και θρύλους πιστεύει στο παρελθόν της και αγωνιά για το δύσκολο μέλλον που τους περιμένει.
Bραβείο ντοκυμαντέρ και μοντάζ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Κρατικό βραβείο ντοκυμαντέρ και μουσικής
Από την άκρη της πόλης
Κωνσταντίνος Γιάνναρης * 94’ (Ελλάδα, 1998)
Μια παρέα νεαρών προσφύγων Ρωσοπόντιων από το Καζακστάν που ζουν στο Μενίδι παραμένουν στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας που τους θεωρεί ξένους. Περνούν τις μέρες τους στους δρόμους της Aθήνας με μικροκλοπές, ναρκωτικά και βόλτες σε οίκους ανοχής. Oι αξίες τους και οι δεσμοί που τους δένουν με την οικογένεια, αρχίζουν να ατονούν καθώς έρχονται αντιμέτωποι μ' αυτόν το σκληρό νέο κόσμο, που απεγνωσμένα θέλουν να κατακτήσουν.
Mετά τη Λουτσία
Μichel Franco * 103’ (Mεξικό, 2012)
Mετά το θάνατα της Λουτσία, η οικογένεια που αφήνει πίσω της, ο πατέρας Ρομπέρτο και η κόρη Αλεχάντρα αλλάζουν σπίτι και πόλη για να αφήσουν πίσω τις μνήμες της μητέρας. Ενώ ο πατέρας βρίσκεται σε κατάθλιψη, η κόρη μπαίνει σε μπελάδες μετά από ένα βίντεο που τη δείχνει να ερωτοτροπεί με ένα συμμαθητή της. Όταν το βίντεο θα γίνει viral στο σχολείο η Αλεχάντρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον εξευτελιστικό σχολικό εκφοβισμό, τη σχολική βία και το bullying.
Bραβείο στο Φεστιβάλ Καννών “Un Certain Regard”, Special Jury Prize στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών του Σικάγο, Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Havana Film Festival.
Sonita
Rokhsareh Ghaemmaghami * 91’ (Iράν, 2015)
H Sonita, μια έφηβη πρόσφυγας από το Αφγανιστάν καταφέρνει να γλυτώσει το γάμο που προγραμμάτιζαν οι γονείς της για αυτήν έναντι κάποιου χρηματικού ποσού. Ζώντας τώρα σε έναν ξενώνα στην Τεχεράνη μαζί με άλλα κορίτσια στην ηλικία της, η Sonita προσπαθεί να ξεπεράσει τα τραύματά της μέσα από τη μουσική. Ενώ στο Ιράν οι γυναίκες απαγορεύεται να τραγουδούν, εκείνη κυνηγά το όνειρό της και αφοσιώνεται στη ραπ μουσική, μια απελευθέρωση για την ίδια, αλλά και ένα μέσο για κριτική ενάντια στις καταπιεστικές παραδόσεις των καθεστώτων.
Βραβείο Κοινού στο World Cinema Documentary και Βραβείο στο Sundance Film Festival 2016
Μustang
Deniz Gamze Ergüven * 97’ (Toυρκία, 2015)
Ενα καλοκαίρι σε ένα απόμακρο χωριό της Τουρκίας η Lale και οι τέσσερις αδερφές της περπατούν από το σπίτι στο σχολείο παίζοντας αθώα με κάποια αγόρια που θα συναντήσουν τυχαία στο δρόμο τους. Το συμβάν αυτό εξοργίζει σε τέτοιο βαθμό τη συντηρητική τους οικογένεια που φτάνει στο σημείο να περιορίσει την έξοδό τους από το σπίτι και να τις εξαναγκάσουν να παντρευτούν. Εκείνες όμως που μοιράζονται το ίδιο πάθος για την ελευθερία θα βρουν τον τρόπο να αντιμετώπισουν την κατάσταση.
Βραβείο Aκαδημίας Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016
Je suis Femen
Alain Margot * 95’ (Oυκρανία, 2014)
Η Oksana Shachko είναι γυναίκα, ακτιβίστρια και καλλιτέχνης. Ως έφηβη, η γοητεία της για τη θρησκευτική ζωγραφική παρολίγο να την οδηγήσει να μπει σε μοναστήρι, αλλά στο τέλος το ταλέντο της την έσπρωξε στην προώθηση του κινήματος των γυμνόστηθων γυναικών FEMEN. Μαζί με τις υπόλοιπες ακτιβίστριες του κινήματος και με τη θέληση να αλλάξουν τον κόσμο και να καταπολεμίσουν το διεφθαρμένο πατριαρχικό πολιτικό σύστημα της Ουκρανίας, η Οksana αγωνίζεται σε όλη την Ευρώπη για τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου.
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής των Καννών