Ο μύθος του Αυλητή του Χάμελιν (ή Χάμελν) έγινε γνωστός μέσα από τους Αδερφούς Γκριμ. Σύμφωνα με αυτόν το 1284 στην πόλη Χάμελιν είχαν αρχίσει να δημιουργούνται μεγάλα προβλήματα από την αύξηση των ποντικών και των αρουραίων. Τότε εμφανίστηκε ένας μυστηριώδης άντρας, ο οποίος υποσχέθηκε στον δήμαρχο, πως παίζοντας μουσική μπορούσε να εξαφανίσει τα τρωκτικά. Για αντάλλαγμα ζήτησε μια μικρή αμοιβή. Ο δήμαρχος συμφώνησε και ο άντρας παίζοντας μια μελωδία με τον αυλό του, μάγεψε τα ποντίκια και τα οδήγησε στον ποταμό Βέζερ. Ο δήμαρχος όμως αρνήθηκε να δώσει στον αυλητή την αμοιβή που είχαν συμφωνήσει. Τότε ο αυλητής επέστρεψε και μάγεψε αυτή τη φορά όλα τα παιδιά της πόλης, ώστε να τον ακολουθήσουν… Σύμφωνα με κάποιες εκδοχές τα οδήγησε μέσω κοντινού βουνού στην Τρανσυλβανία.

Ο δρόμος που πιστεύεται πως ήταν το τελευταίο μέρος που είδαν τα παιδιά, σήμερα ονομάζεται “δρόμος της σιωπής” και απαγορεύονται σ’ αυτόν η μουσική και ο χορός.

Ιστορικοί και ανθρωπολόγοι ερευνούν ακόμα και σήμερα την αληθινή ιστορία πίσω από το μύθο. Η εξαφάνιση των παιδιών φαίνεται να αποτελεί πραγματικό γεγονός. Το 1384 σε έγγραφο του Χάμελιν βρέθηκε αναφορά πως “Έχουν περάσει 100 χρόνια από τότε που έφυγαν τα παιδιά μας, ενώ σε πινακίδα αναγράφεται: “Το 1284, την ημέρα της γιορτής του Ιωάννη και του Παύλου, στις 26 Ιουνίου, 130 παιδιά γεννημένα στο Χάμελιν ακολούθησαν έναν παράξενο ξένο που έπαιζε φλογέρα και εξαφανίστηκαν μαζί του”.

Το 1300 ο μύθος αποτυπώθηκε σε βιτρό μέσα σε εκκλησία της πόλης.

Η ιστορία έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες μέχρι και σήμερα.