«Tι θα γίνουν όλες αυτές οι σημειώσεις με ιδέες για παραστάσεις και έργα τέχνης; Θα μείνουν εκεί, κρυμμένες στο τετράδιο και κανείς ποτέ δεν θα μάθει για αυτές; Ένα τραγούδι που γίνεται εικόνα, μια ζωγραφιά που γίνεται θεατρικό σκηνικό, ένα σχοινί στο οποίο σκαρφαλώνεις και βρίσκεις έναν άλλο τόπο πολύ πιο κοντά σε αυτόν που είχες ονειρευτεί, μια ιεροτελεστία φροντίδας πανανθρώπινη που ενώνει αντί να διχάζει;»

Mε βασικό αφηγηματικό εργαλείο το εναέριο ακροβατικό σχοινί και τον χώρο γύρω από αυτό, η παράσταση αυτή είναι ένα οπτικοακουστικό αφιέρωμα στην ίδια τη δημιουργική καλλιτεχνική διαδικασία και τον μαγικό τρόπο με τον οποίο αυτή συνδέει εικόνες, ήχους, ιδέες και συναισθήματα για να πει μικρές ιστορίες.

Κατά τη διάρκεια του έργου, οι δύο επιτελεστές που μοιράζονται την σκηνή, την αντιμετωπίζουν σαν ένα κενό καμβά στον οποίο συνδημιουργούν σε μορφή διαλόγου, με τη δημιουργία ερεθισμάτων και απόκριση σε αυτά. Η κινησιολογία είναι εμπνευσμένη από τις μεσαιωνικές εικονογραφήσεις, τις τελετουργίες θρησκευτικού χαρακτήρα, τους παραδοσιακούς χορούς καθώς και από ταινίες και ζωγραφικά έργα με ανάλογο περιεχόμενο.