Ονειρεύομαι ότι πέφτω ατέρμονα....
Ξυπνάω και είμαι ξανά φυλακισμένος...
Κοιτώ τον καθρέπτη και φτιασιδώνομαι για τα μάτια των νοικοκυραίων, ετοιμάζομαι να απλώσω τα άντερά μου σε κοινή θέα...
Κόκκινα χείλη, πώς να κρυφτούν κάτω από παχυλό μουστάκι; Πώς το σουτιέν να περιορίσει τα στήθη που ξεχειλίζουν από μέσα μου;
Πότε θα πεθάνω, πότε θα αναστηθώ;
Θα μπορέσω ποτέ να ζήσω ΕΛΕΥΘΕΡΗ;

Η Αλεξία μεταμορφώνεται σε 3 διαφορετικούς χαρακτήρες που στην πραγματικότητα είναι η ίδια προσωπικότητα. Το σώμα γίνεται καμβάς συναισθημάτων που παλεύει για την ελευθερία του.
Ο Βασίλης χρησιμοποιώντας πιεζοηλεκτρικούς αισθητήρες, modular και analog synths, ακουστικά όργανα και granular effects, δημιουργεί αυτοσχεδιαστικά ηχοτόπια άλλοτε αυτόνομα και άλλοτε συνοδευόμενα από προηχογραφημένο υλικό.

Στην παράσταση ακούγονται <<σκέψεις>> του Χρόνη Μίσσιου.